[มาเฟีย ภาค1]- รักนะท่านประธานนักเรียน
เขียนโดย 
ดินสอสีดำ
วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 21.29 น.
แก้ไขเมื่อ 31 มกราคม พ.ศ. 2559 00.26 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) ประธานยิ้ม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้ฉันเดินตรวจที่ต่างๆที่จัดกิจกรรมเพราะว่าวันพรุ่งนี้
เป็นวันวิชาการของโรงเรียนทุกดูร่วมเเรงร่วมใจกันดี
“นี่ทำซุ้มอะไรกันอยู่หรอ"
“ออ วิทยาศาสตร์ครับท่านประธาน"
“เรียกว่าประธานก็พอไม่มีท่าน"
“ครับประธาน"
“อือ"
ว่าเเต่ไอ้อสูรมันไปไหนนะถ้าเจอนะเเม่จะด่าให้หูฉีกเลย
ไอ้เพลย์บอยโรคจิตใครที่รักใครอย่าเจอนะหึ
“คิดถึงฉันอยู่เหรอประธาน"พูดยังไม่ทันขาดคำตายอยากชะ
มัดเลยเเล้วอีกอย่างใครคิดถึงใครว๊ะไอ้นี่
“นี่อย่ามาพูดจาเเบบนี่กับฉันนะเเล้วเมื่อวานใครที่..."
“อย่าพูดดังสิประธานเดี่ยวคนอื่นเค้าก็เข้าใจผิดหรอกหรือว่า
อย่าให้เป็นเเบบนั้น"
“บ้านนายสิไปไหนก็ไปเลยไปอยู่ด้วยทีไรอารมณ์เสียทุกที"
“นี่ประธานถามอะไรหน่อยสิ"
“อะไรอีกละ"
“ประธานมีปมด่อยเรื่องการยิ้มเหรอ"
“นี่ฉันไม่ได้มีด่อยเรื่องการยิ้มเเต่ที่ไม่ยิ้มเพราะ..."
“กลัว!!ประธานใช่ไหม กลัวจะมีผู้ชายมาจีบเพราะ
ประธานเกรียดผู้ชายใช่ไหมละยอกมาสิ"
“มะ มันไม่ใช่เเบบนั้นสักหน่อย"
“ทำไหมจะไม่ใช่ละประธานอยากเป็นหัวหน้าเเก๊งมาเฟีย
เเต่ไม่ชอบผู้ชายก็เลยไม่มีเเฟน เเล้วพ่อของประธานก็เลย
ไม่ให้ประเป็นหัวหน้า"
“นี่นายรู้ได้ยังไง"นี่ไอ้อสูรรู้ความลับในเเก๊งของเราได้ไงเนี้ย
หรือว่ามันจะเเอบเเฝงตัวเข้าไปในเเก๊ง
“ไม่ต้องรู้หลอกเเล้วฉันก็ไม่ได้เเฝงตัวไปด้วย"นี่มันรู้เเม้กระทั้
ความคิดของฉันบ้าไปเเล้วเเน่ๆเลย
ย้อนไปเมื่อ2วันก่อน
‘ป๊าเมื่อไหร่ป๊าจะให้เอลจังเป็นหัวหน้าละ'
‘เมื่อไหร่นะเหรอก็ตอนที่เอลจังมีเเฟนไง'
‘เเฟนป๊าพูดเล่นใช่ไหมค่ะ'
‘ป๊าพูดจริงเอลจังต้องรู้จักคำว่ารักก่อน รักที่ไม่ใช่ป๊าหรือม๊า
ที่ไม่ใช่พี่ไม่ใช่น้องเเต่เป็นรักของใครสักคนที่คิดว่าเค้าคือคน
ที่จะใช้ชีวิตกับเราไปตลอดเเละไม่กลัวความตายที่จะอยู่กับ
เราเเละเค้าก็สามารถตายเเทนเราได้'
‘หึ สมัยนี้ผู้ชายมันเปลี่ยนไปค่ะป๊ามีเเต่คนเลวๆไม่ให้เกรียติ
ผู้หญิงเเถมยัง...'
‘ก็เราเป็นเเต่เเบบนี้ใครจะมาสนละผู้ชายมาหาทีก็ทำหน้าโหด
ใส่เค้าก็วิ่งหนีกันหมดสิ'
‘ป๊าอะ เอลจังไม่คุยด้วยเเล้ว'
ปัจจุบัน
“นี่เอลซ่า ยัยเอลซ่า"
“ห๊ะๆโทดทีพอดีคิดไรเพลินอยู่"
‘ประธานมีปมด่อยเรื่องการยิ้มเหรอ'จู่คำพูดของไอ้อสูรก็พุ่ง
เข้ามาในสมอง
“เเกเป็นไรรึเปล่าอะ"
“เปล่านี่^^"
“0.0"เอ้าทำไหมตาค้างงั้นอะอึ้งอะไร
“นี่เเกเป็นไรเปล่าวะ"
“เมื่อกี้เเกยิ้ม ฉันฝันไปป่าววะเพราะตั้งเเต่ที่พี่...."
“กลับบ้านกันเหอะไป"
“อื้อ เเกไม่ได้โกดฉันใช่ปะ"
“ไม่ต้องคิดมากหลอกไปเหอะ"
เพราะอดีตของฉันมันต้องเเก้เเค้นถึงจะสาสมกับที่มันทำให้
ฉันเสียใจ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
