แสวงหารักจากยัยโอตาคุ love anime

...................................................เมื่อ 10 ปีก่อน............................................. 
"ไม่รู้สิแต่ฉันขอสัญญาว่าฉันจะรักเธอเพียงคนเดียวนะ"
"นายนี้มันจิงๆเลยนะเรายัง 8 ขวบเองนะ"
 
ผมไม่คิดก่อนที่จะพูดเลยผมนึกออกมาได้ว่าการขอแต่งงานทางอ้อมแบบนี้มันไม่แน่นอนเพราะพวกยังเด็กมากแล้วยังต้องเจอสังคม ผู้คนอีกมากแท้ๆแต่ไม่รู้จิงๆก็ผมชอบเธอคนนี้มาก
 
"มากิไม่ว่าอย่างไงฉันก็จะอยู่เคียงข้างเธอป้องปกเธฮคนเดียวอย่างงี้ตลอดไป"
"ขอบคุณนะทาเคชิ"
 
------------------------------------อีก 11 ปีต่อมา--------------------------------
"อ๊ากกกกกกผมสายแล้วนะคับแม่ทำไมไม่ปลุกผมล่ะคับเนี้ย"
"นี้ลูกจะเอาแบบในมังงะรึไงแม่ปลุกลูกไปหลายรอบแล้วนะ"
 
ไม่เคยจะคิดเลยว่าวันเปิดเทอมวันแรกของผมจะต้องไปเรียนสายสะแล้วผมรีบยิบเสื้อนักเรียนสีขาวที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วกระโจนออกจากบ้านทันทีแล้วผมก็นึกออกมาเรื่องนึงเหมือนผมลืมอะไรไปสะอย่าง
 
....ใช่แล้วยัยโอตาคุมากิก่อนที่จะไปเรียนผมวิ่งเข้าบ้านของยัยนั้นแล้วตะโกนเรียกชื่อเธอ
"ยัยโอตาคุมากิ!!//ตะโกนแบบสุดเสียง"
........เงียบ........
"มากิคับอยู๋ไหมเนี้ย.."
 
ไม่มีเสียงตอบรับมาเลยผมเลยตัดสินใจขึ้นขั้น2เพื่อไปยังที่ห้องของเธอ
 
"ยัยโอตาคุ~~"
".....//อ่ะเฮือก!!"
 
พอเปิดประตูห้องเธอเท่าล่ะโดนหมัดเดียวของเธอจนช็อดไปเลยอยู่ๆเป็นบ้าอะไรไม่รู้ต่อยมาเฉยเลย
 
"นี้นายหัดแคะประตูบ้างสิย่ะรู้ไหมคนสื่อๆ เข้มแข็ง อย่างฉันก็ตกใจง่ายนะ"
"โอ๊ยยยนี้เธออะไรของเธอเนี้ยฉันแค่จะมาหาเธอเพราะว่าวันนี้มันเป็นเปิดเทอมใหม่นะจะไม่ไปรึไง"
"ไม่..!!"
 
ตอบเร็วเกินไปคิดเลยรึไง
 
"ทำไมล่ะเอาแต่อยู่ในบ้านอยู่ได้"
นายก็รู้อยู่ว่าฉันไม่ชอบเข้าสังคมแค่ไหน"
"รู้ๆแต่ว่า..."
"เงียบน่า!!"
 
ตะคอกไม่น่าเชื่อปกติเธอไม่เคยตะคอกใส่ผมแบบนี้
 
"มากิเธอเป็นอะไรรึป่าว"
"เป็นสิ นายลองคิดสะบ้างสิคนอย่างนายที่โคตรฮ็อตแบบนั้นมาอยู่ใกล้คนอย่างฉันมันไม่เข้ากันเลยสะนิด"
"สัญญากันแล้วไม่ใช่เหรอมาจะอยู่ด้วยกันฉันน่ะจะปกป้องเธอเองนะเพราะงั้นไปโรงเรียนกันเถอะ"
"ไม่ค่ะ"
"เอิ่มมมมมมเธอนี้มันจิงๆเลยนะ!!"
 
..................................................End Ep.1.....................................................