The Lost Mind

          เวลาหนึ่งทุ่มตรง...ณ คฤหาสถ์ของประธานาธิบดีแห่ง Freedomia...งานกาล่าดินเนอร์ได้เริ่มขึ้นแล้ว

          "นาน ๆ จะได้สวมชุดแบบนี้เสียที..."

          โฮปุ ด้วยชุดทักซิโด้สีดำ ลงจากรถลีมูซีนสุดหรู และพนักต้อนรับได้ต้อนรับเธอเป็นอย่างดีในฐานะแขกของประธานาธิบดี

          "ทำไมแต่ละคนมองฉันกันจังเลย ฉันมีอะไรแปลกไปงั้นเหรอ ?"

          โฮปุ ได้เดินไปถึงห้องโถง ซึ่งเป็นบริเวณงาน เต็มไปด้วยบุคคลสำคัญของ Freedomia เธอเองไม่รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะการมางานแบบนี้มันไม่ใช่ครั้งแรกของเธออยู่แล้ว 

          "รับอะไรไหมขอรับ ?"

          บริกรนายหนึ่งมาถาม โฮปุ ซึ่งบนถาดที่บริกรถือนั้น มีแก้วไวน์ขาว แก้วน้ำส้ม และแก้วน้ำพั้นซ์ โดยที่โฮปุเลือกแก้วน้ำพันซ์ 

          "ขอบคุณค่ะ"

          โฮปุค่อย ๆ จิบน้ำพันช์ไปทีละน้อย ท่ามกลางแขกเหรื่อที่มองมาที่โฮปุ แทบจะเป็นสายตาเดียว จนกระทั่งนายพลครูซเดินเข้ามา

          "มาแล้วเหรอ โฮปุ คุณมาไวกว่าที่คิดมากเลยนะ"

          "ได้ซักพักแล้ว"

          "งั้นก็ดีเลย ท่านประธานาธิบดีรออยู่ ตามผมมาสิ"

...

          ณ ห้องรับแขก

          นายพลครูซ และ โฮปุ นั่งบนโซฟารอประธานาธิบดีได้ซักพักใหญ่ จนกระทั่งประธานาธิบดีได้เปิดประตูเข้ามา พร้อมกับสำรวจที่นั่งโซฟาของเขาอยู่เล็กน้อย แล้วค่อย ๆ นั่งลงไป

          "ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์ Freedomia ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากที่ท่านนายพล ได้มาเยี่ยมเยือน ท่านได้ช่วยเหลือประเทศไว้อย่างมาก ผมต้องขอบคุณจริง ๆ"

           "อย่าพูดแบบนั้นเลย...ถ้าไม่มีท่านประธานาธิบดีแล้ว หน่วย UMOF ของผมก็จะไม่เกิดหรอกครับ ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณที่ท่านให้โอกาส"

          โฮปุ นั่งฟังทั้งสองคุยกันอยู่ซักพัก ท่านประธานาธิบดีก็มองมาที่ โฮปุ

          "โฮปุ...ชื่อมาจากคำว่า โฮป(Hope)ที่แปลว่า ความหวังสินะ"

          "ช...ใช่ค่ะ ค...คุณแม่หนูเป็น...ช...ชาวญี่ปุ่น ป...เป็นคนตั้งชื่อนี้ขึ้นมาเอง"

          ถึงแม้ว่า โฮปุจะเคยมางานที่นี้อยู่หลายครั้งโดยในฐานะลูกสาวของนายพลครูซ แต่เธอไม่เคยมาอยู่ต่อหน้าท่านประธานาธิบดีเลย เธอจึงแสดงอาการติดอ่างอย่างเห็นได้ชัด

           "นั่นสินะ...ก็ไม่แปลกอะไร แต่ยังไงก็ตามลูกสาวของผมเธออยากพบกับคุณมาก ผมเลยเชิญคุณมาเพื่อครั้งนี้โดยเฉพาะ...เข้ามาสิ...ลูซ"

          หญิงสาวที่เดินเข้ามานั้น เป็นหญิงสาวที่ดูสวยสง่างามราวกับเจ้าหญิง เธอมากับชุดราตรีสีฟ้า ทรงผมเป็นลอนดูสวยงาม มานั่งเคียงข้างท่านประธานาธิบดี...

          "ลูซ...คนนี้คือ โฮปุ ที่ลูกอยากพบยังไงล่ะ"

          โฮปุ มีสีท่าที่เขินอาย ถึงแม้จะเคยเจอในงานที่ผ่าน ๆ มาอยู่หลายครั้ง แต่การเจอต่อหน้ากับลูซแบบนี้ เป็นความรู้สึกที่ไม่เหมือนกับคราวก่อนเป็นอย่างมาก ทำให้ลูซหัวเราะเบา ๆ 

          "ท่านนายพล ผมขอคุยกับท่านเป็นการส่วนตัวที่อีกห้องด้วย เดี๋ยวให้ลูซกับโฮปุ คุยกันดู ผมคิดว่าทั้งสองคนจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้แน่นอน"

          "ครับท่าน"

          นายพลครูซแอบกระซิบแซวโฮปุเล็กน้อย

          "(ผมไปก่อนนะ...อย่าเผลอสาวแตกต่อหน้าท่านหญิงหล่ะ นายทหาร)"

          "(ฝากไว้ก่อนเถอะค่ะ...ท่านนายพล)"

          ท่านนายพลและท่านประธานาธิบดี เดินออกไปจากห้องรับแขก เหลือเพียง โฮปุ และลูซ เท่านั้น ด้วยความเขินอายทำให้ โฮปุแทบไม่กล้าสบตากับ ลูซ มากเท่าไหร่ ส่วนลูซก็มองที่โฮปุ อย่างยิ้มแย้ม...

           "ขอโทษที่ลืมแนะนำตัว ฉัน...เรย์มอนด์ ลูซ ค่ะ"  

           "ว...วอลเตอร์...ฮ...โฮปุ...ค่า..."

           ลูซ มองหน้าของ โฮปุ ที่กำลังเขินอาย ด้วยความปลื้ม แต่ดูเหมือนมีแผนการอะไรบางอย่าง

           "ฮ้ปปุ เนี่ย เป็นทหารหญิงที่เท่ห์มาก ยิ่งเป็นสไนเปอร์แล้ว ยิ่งเท่ห์เข้าไปใหญ่เลยค่ะ ฉันน่ะ อยากถูกซุ่มยิงบ้างจัง"

          "งือ...เป็นสไนเปอร์ ใจต้องนิ่ง แต่แบบนี้ฉันก็ขอยอมแพ้เหมือนกันนะ"  

          โฮปุ นิ่งไปพักใหญ่  และกำลังรวบรวมสมาธิให้แน่นิ่ง

           "อย่าพูดเป็นหนังการ์ตูนสิคะ ฉันเองก็ไม่ใช่ชื่อ ฮ้ปปุ นะคะ ท่านหญิง"

          ลูซ ลุกขึ้นมากุมมือของโฮปุ ไว้อย่างทะนุถนอม ด้วยสีหน้าที่เขินอายเล็กน้อย

           "ฉันเองก็อยากรู้จักกับท่าน ฮ้ปปุ ให้มากกว่านี้จริง ๆ ค่ะ ฉันน่ะ ทนไม่ไหวแล้ว ถึงมันจะเห็นแก่ตัวหน่อยก็ขอโทษด้วยนะคะ...เพราะฉะนั้น"

          "ฉ...ฉันยินดี...ต...แต่ว่า...ทำอะไรเหรอคะ...ท่านหญิง ?"

          ลูซ ใช้แขนขวาโอบไหล่ของ โฮปุ และ จับมือขวาของโฮปุ มาจับเอวของเธอเอง

           "เรามา...ทำสิ่งนั้นกันดีกว่านะคะ <3"

           "ม...ไม่อ๊าวว ฉันเป็นผู้หญิงนะค้าา !!"