The Lost Mind

         เด็กสาวคนหนึ่งในชุดแบบนักกีฬาได้ตื่นขึ้นมาในบรรยากาศที่รายล้อมไปด้วยทุ่งหญ้า เหล่าผีเสื้อที่บินไปมา และต้นไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้าของเธอ เธอมองดูรอบ ๆ แต่ความรู้สึกของเธอเหมือนกับว่า มันเคยเกิดขึ้นกับเธอมาอยู่แล้ว
          "โฮปุ..."
         เสียงเรียกที่เข้ามาในหูทำให้เธอหันไปหาที่มาของเสียงนั้น เธอเห็นเป็นเด็กสาวในชุดกระโปรงสีขาว อายุดูเหมือนจะใกล้เคียงกันกับเธอวิ่งมาหา 
           "ฉันไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย..."
          โฮปุมีสีหน้าที่เศร้า ทำให้เด็กสาวที่พึ่งวิ่งมาถึง กุมมือทั้งสองของโฮปุขึ้นมา และพูดอะไรออกมาบางอย่าง...
 
.....
 
          เสียงใบพัดเครื่องบินที่ดังก้อง ซึ่งภายในเครื่องบินนั้น เต็มไปด้วยทหารที่บาดเจ็บจากการทำภารกิจที่พึ่งจบลงไป 
          "โฮปุ...โฮปุ..."
          เสียงเรียกจากใครคนหนึ่ง ทำให้ โฮปุ ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เป็นทหารชายคนหนึ่งที่นั่งเฝ้าโฮปุอยู่ข้างเตียงคนไข้ แต่เสียงใบพัดเครื่องบินที่ดังก้องหูมากนั้นยิ่งทำให้ โฮปุ รีบลุกขึ้นมา แต่...
           "ไม่ได้นะ เธอยังเจ็บอยู่ อย่าพึ่งลุกสิ เธอมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเลยนะ"
          ด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส เธอจึงต้องจำใจนอนลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
           "ทำไม...นายถึงมาหาฉันที่นี่ ?"
          นายทหารชายผู้นั้น มีสีหน้าที่เศร้าเล็กน้อย แต่สามารถเก็บอาการไว้ได้ 
          "ผมแค่...จะมาขอบคุณเธอ เธอน่ะ..เป็นสไนเปอร์ที่ยอดเยี่ยมมากเลยหล่ะ ผมไปก่อนนะ"
          นายทหารชายเดินจากไป โฮปุได้นอนนิ่งเงียบไปซักพัก นายพลได้เดินเข้ามา ทำให้โฮปุ เริ่มลุกลี้ลุกลน...
          "ท...ท่านนายพลครูซ!! จ...เจ็บ!"
          "ไม่เป็นไร นอนลงไปเถอะ คุณปลอดภัยแล้ว ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ"
          โฮปุ นิ่งไปซักพักหนึ่ง ด้วยอาการบาดเจ็บ 
           "แฟนของคุณงั้นเหรอ ? เห็นเฝ้าคุณตั้งนานแล้ว"
          "ไม่ใช่ค่ะ !"
           โฮปุ แสดงอาการเขินอายอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็พูดแบบโมโหเพื่อแก้เขิน ทำให้นายพลครูซหัวเราะออกมา
          "ฮ่า ๆ ช่างมันเถอะ ผมไม่รบกวนคุณก็แล้วกัน หายเมื่อไหร่แล้วเจอกัน"
          นายพลเดินจากไป โดยที่โฮปุกลับมาครุ่นคิดเรื่องเรื่องหนึ่ง
          "เด็กผู้หญิงในฝันคนนั้น เป็นใครกันนะ ?..."