สาวฮอตหลงมิติกับจอมมารล่ารัก

"โอ๊ะโอ๋ มาอีกแล้วหรือคะ คุณชายมู่จงสุดที่รักของข้า แหมข้าควรดีใจใช่ไหม  ที่คู่หมั้นของตัวเองขยันมาบ๊อยบ่อย"   ว่าแล้วโถมกายเข้าใส่ร่างของชายหนุ่มจนอีกฝ่ายล้มลงไปนอนราบกับโต๊ะในศาลาหน้าตำหนักอ๋อง     "เอ่อ...หลิ่งจีเจ้า..จะ..ทำอะไรน่ะ"     ชายหนุ่มหน้าแดงส่งเสียงสั่นเปร่งถามอย่างไม่มั่นคง     อนิลลาไม่ตอบพร้อมกดร่างของเธอทับไปบนตัวของชายหนุ่ม      พร้อมใช้นิ้วเกรี่ยไปมาทั่วใบหน้าค่อยๆเลื่อนมาที่ใบหู  "คิก.. ท่านเนี่ยน่ารักดีนะเนี่ย ระวังตัวไว้เถอะมาที่นี่บ่อยๆ ระวังโดนข้าจับกินซะก่อนแล้วจะหนาว        'ฮึ่มแม่คนช่างยั่ว ซี๊ด! ได้ใจนักนะ สนุกมากล่ะสิ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบซะหน่อย ดูเหมือนข้าจะติดใจและชอบการกลั่นแกล้งยั่วเย้าของเจ้า       เดิมทีธุระของข้าที่มาที่ตำหนักอ๋อง ควรจะมีแค่เรื่องแก้วอนันตกาลเพียงอย่างเดียว แต่พอมีเจ้าเข้ามาอยู่ในร่างของคู่หมั้นข้าแล้ว  กลับทำให้ข้าอยากที่จะมาที่นี่บ่อยครั้งเพื่อมาพบและอยากให้เจ้าแกล้งยั่วข้าไปมาเช่นนี้  ตอนนี้เจ้าสนุกไปเถอะ     ข้าได้แก้วอนันตกาลมาครอบครองเรียบร้อยแล้ว    ตั้งแต่ตอนที่อ๋องหวางหลง พยายามผูกสัมพันธ์กับข้าเพื่อให้มาเป็นเขย    และก็ดูเหมือนแก้วอนันตกาลที่มาอยู่ในมือของอ๋องผู้นั้นจะ ราวกับไก่ได้พลอย     ที่มองเห็นมันเป็นเพียงแก้วสวยงามราคาแพงเท่านั้น            เมื่อต้องแลกกับการผูกสัมพันธ์กับชายรูปงาม มั่งคั่ง สุภาพแสนดี       ที่หวังให้มาเป็นเขยใหญ่        ก็รีบให้มาโดยไม่เสียดายเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นธุระของข้าที่มาที่นี่           จึงมาเพราะเจ้าโดยเฉพาะ แกล้งได้แกล้งไป ข้าจะรอเอาคืนในยามเข้าหอแบบทบต้นทบดอกเลย' 

"ต๊าย!! นี่มันอะไรกัน     บัดสีบัดเถลิงเป็นที่สุด หลิ่งจี เจ้าเป็นถึงบุตรีของอ๋อง แต่กลับทำตัวน่าละอายยิ่งนัก อี๊"            เสียงของพี่สาวต่างแม่ของหลิ่งจีดังมาขัดจังหวะ     ทางด้านอนิลลายังไม่เท่าไหร่เพราะเธอแค่หาเรื่องแกล้งแหย่ชายหนุ่มขี้อาย แสนดี ตรงหน้าเล่นๆเท่านั้น จึงไม่ได้รู้สึกอะไรนักที่มีคนมาขัดแต่ทว่าคนที่แสร้งทำตัวเป็นบุรุษหนุ่มแสนสุภาพขี้อายนี่สิ       ที่รู้สึกหงุดหงิดและเสียอารมณ์อย่างมาก             ที่มีบุคคลที่สามเข้ามา ขัดจังหวะช่วงเวลาแห่งความสุขของเขาซะได้      กำลังเพลินเพลินกับเกมหยอกเย้าของร่างบางแสนเย้ายวนอยู่เลย  อนิลลาดึงกายออกห่างจากชายหนุ่มอย่างเชื่องช้า ค่อยๆลงมาจากโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน     พร้อมกับหันมาเผชิญหน้ากับพี่สาวต่างมารดาของหลิ่งจีนามว่าหงส์เซียน  หันมาโต้ตอบอย่างไม่ยีหระ "แหม..มันไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่เจ้าคะ ท่านพี่       ในเมื่อชายผู้นี้คือคู่หมั้นของข้า จะมีกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ตามภาษาคนรักกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดาจะตาย  แต่เอ๊ะก็น่าเห็นใจท่านพี่อยู่หรอกนะเจ้าคะ         เพราะท่านอายุก็มากกว่าข้าตั้งสองปี หนำซำชายที่ท่านหมายตา    ก็ดันมาเป็นคู่หมั้นของข้าเสียอีก คงจะอิจฉาข้าล่ะสินะเจ้าคะ          ต่อไปข้าจะเอาไว้ทำในห้องนอนของข้าแบบสองต่อสอง จะได้ไม่เป็นภาพบาดตาบาดใจของท่านพี่ ดีหรือไม่เจ้าคะ"

"หนอย หลิ่งจี ถือดีนักนะ วันนี้เจ้ายังไม่ได้ทำงานบ้านเลย กลับมาทำเรื่องน่าบัดสีเช่นนี้กับบุรุษ"          "เอ๋ ท่านพี่เจ้าคะ ท่านเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า งานพวกนั้นเป็นงานของสาวใช้ไม่ใช่หรือ       เชิญไปสั่งเอากลัับพวกข้ารับใช้ในตำหนักที่มีอยู่ตั้งมากมายดีกว่านะเจ้าคะ       ท่านไม่เห็นหรือว่าข้ากำลังอยู่กับคู่หมั้นของตัวเองอยู่      ถ้าท่านพี่ว่างมากอยากหยิบจับงานของพวกสาวใช้ดูบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกนะเจ้าคะ   อย่ามารบกวนข้ากับคู่หมั้นอยู่เลย ท่านพี่ไม่รู้หรือคะ ว่าเป็นการเสียมารยาท อย่าหาว่าไล่เลยนะเจ้าคะ"

"คุณชายมู่จงสุดที่รักคะ เราไปที่อื่นกันดีกว่าเนอะ       อยู่ที่นี่เดี๋ยวใครบ้างคนจะตาร้อนจนลุกเป็นไฟไปซะก่อน"     ว่าแล้วก็ควงแขนชายหนุ่มจากไปอย่างไม่แยแสหงส์เซียนเลยแม้แต่น้อย           ปล่อยให้เจ้าตัวเต้นเร่าๆ โวยวายอยู่อย่างนั้น พอคล้อยหลังออกมาได้ เธอก็เกิดความคิดในใจว่า จะใช้การแต่งงานกับชาย  คนนี้ให้เป็นประโยชน์ รอก่อนเถอะ      เธอไม่คิดจะทนอยู่ในตำหนักอันแสนน่าอึดอัด  ที่บุคคลในครอบครัวหาความเป็นมิตรไม่ได้เลยแบบนี้หรอก เธอคือหญิงสาวแห่งสายลม  ที่ไม่ว่าจะเป็นชื่อของหลิ่งจี หรือ ชื่อเดิม อนิลลาก็มีความหมายไม่ต่างกัน        เธอรักอิสระ ไม่ชอบการผูกมัด และถึงจะเห็นว่าเธอชอบยั่วยวนหนุ่มๆแบบนี้เล่นก็เถอะ        แต่เธอก็ไม่ได้ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ยอมทอดกายเป็นของใครง่ายๆหรอกนะ     เธอก็แค่ชอบที่จะบริหารเสน่ห์ของตัวเอง   และเธอก็คิดว่ามันเหมือนกับเกมจีบหนุ่มนั่นแหละ      อย่างดีก็เอาไว้เป็นคู่ควง  แต่ตราบใดที่เธอยังไม่เจอคนที่รักจริงๆ เธอก็ไม่คิดหลวมตัวมีอะไรเกินเลยกับผู้ชายคนไหนง่ายๆหรอก     ก็แค่แกล้งปั่นอารมณ์ยั่วเย้าตามสไตล์คาสโนวี่ก็แค่นั้น    และอีกไม่นานเมื่อวันงานแต่งมาถึง เธอจะไม่อยู่รอเพื่อเป็นเจ้าสาวให้หนุ่มแสนดี สุภาพบุรุษขี้อายและน่าเบื่อคนนี้หรอก     เธอจะขอเผ่นออกไปสู่โลกภายนอก  แต่จะไปตัวเปล่ามันก็กระไรอยู่         เพราะลูกคุณหนูที่ถูกเลี้ยงให้อยู่แต่ภายในตำหนักอ๋อง        หากอยากออกไปข้างนอกก็ต้องมีทุนรอนเอาไว้สร้างเนื้อสร้างตัว    และผู้ชายคนนี้ก็คือขุมทรัพย์สำหรับอนาคตแห่งอิสระของเธอ!