Ugly Who Care!! ไม่สวยจะทำไมยะ

7.7

เขียนโดย บอบิบิตรอง

วันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.49 น.

2 ตอน

0 วิจารณ์

4,367 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มกราคม พ.ศ. 2559 21.09 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) หวังจนมีเรื่อง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

พักกลางวัน

"นี่ เหมยไปกินข้าวด้วยกันมะ"

ดอกเงินเดินมาที่โต๊ะแล้วถามฉัน

"อืม แกไปก่อนเหอะพอดีมีงานที่ต้องทำอีกนิดหน่อยอ่ะ"

"โอเค รีบๆตามมาล่ะ"

ดอกเงินพูดจบก็เดินออกไปทันที

นี่ฉันหวังอะไรเนี่ย ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเขาคงไม่มา แต่ก็ยังจะรออีกเฮ้อ!

ฉันจึงเดินไปหน้าห้องแล้วชะเง้อรอพี่พฤกษ์ เขาจะมาไหมน้า หรือว่าจะไม่มา เวลาผ่านไปหลายนาทีฉันยังคงเฝ้ารอเขาอยู่ที่เดิมจนเริ่มท้อใจ

"เขาคงไม่มาแล้วล่ะ"

ฉันพูดปลอบใจตัวเองแล้วเดินไปที่โรงอาหารคนเดียวเงียบๆ

"เฮ้ย!มึงนั่นเหมยไม่ใช่หรอวะ" ไอ้ก้องพูดขึ้นเสียดังลั่น

"แล้วทำไมวะ"ไอ้หนึ่งทำหน้างง

"เดินคนเดียวตามประสาคนขี้เหร่ฮ่าฮ่า!!ฉลาดแต่ไม่มีใครเอาฮ่าๆ!!!!"

"เออจริง ฮ่าๆๆๆ!!!"

พวกผู้ชายห้องเดียวกันแซวฉันเล่น เอาสิตลกกันเข้าไป แต่ฉันไม่ตลกนะเว้ย! มันเจ็บจี๊ดตรงที่บอกว่าไม่มีใครเอานั่นแหละ TvT

"อะไรกันโกรธหรอวะเงียบไปเลย" ไอ้ก้องว่า

นั่นยังไม่หยุดอีก

"สงสัยจะแทงใจดำเลยเถียงไม่ออกฮ่าๆๆๆ!!!"ไอ้หนึ่งซ้ำ

หนอย!!!! ฉันทนไม่ไหวแล้ว!!!!!

ฉันรีบเดินเร็วจี๋ไปหาคนที่ว่าฉัน

"เฮ้ยเป็นไรมากปะเนี่ย ที่บ้านขาดความอบอุ่นหรอ!"

"ขาดความอบอุ่นก็ยังดีกว่าไม่มีใครเอาเว้ย!"ไอ้ก้องว่า

เจ็บจี๊ดดด

"เออ!ไม่มีใครเอายังดีกว่าพวกไร้สมอง!!"

"ไร้สมองแล้วไงวะ!"

"ไม่มีคนเอาแล้วไงวะ!"

เสียงด่าทอของพวกฉันดังไปทั่วโรงอาหารจนทุกคนหันมามองพวกฉันเป็นจุดเดียว โถ่เอ๊ย!ขออย่าให้พี่พฤกษ์อยู่เลยเถอะ แต่ดูเหมือนโชคชะตาจะไม่เต็มใจเท่าไหร่ เพราะคนที่มาห้ามศึกด่าทอของพวกฉันคือ พี่พฤกษ์ กรี๊ดดดดม่ายยย

"หยุดเถอะอย่าทะเลาะกันเลยขอร้องล่ะ"

"แล้วมึงเสือกอะไรด้วยวะ! มีส.เสือหรอ!" ไอ้ก้องว่า

หนอยยังไม่เลิกปากดีอีกไอ้นี่ เดี๋ยวแม่เอาตีนยัดปากแม่มเลย!

"เออกูมีส.เสือ เสื้อไง!!"

พี่พฤกษ์เถียงกลับจนทำเอาอีกฝ่ายเงิบรับประทาน

"กูก็มีเหมือนกัน!!"

"พอเถอะกูขี้เกียจเถียง"

"ปัดโถ่เอ๊ย เถียงไม่ออกอะเด้! ป๊อดว่ะ"

"มึงพูดงี้ต่อยกับกูมะ?"

พี่พฤกษ์กล่าวแล้วยกมือตั้งการ์ด

"เอาเด้!!"

เฮ้ย!!! นี่ต่อยกันเพราะฉันเรอะ!!!

"หยุ๊ดดดดด!!!!! จะต่อยกันเพราะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ!!"

ฉันรีบยกมือห้าม ก่อนที่จะมีมวยไทยภายในโรงอาหาร

"มึงถอยไปอีขี้เหร่!!" ก้องผลักฉันเซจนล้มลงกับพื้น

ผัวะ!!!!! ปึก!!ปัก!!!

ทั้งสองต่อยกันอย่างไม่ยั้งด้วยอารมณ์เดือดดาล

ทำไงดีล่ะฉันต้องซวยแน่ๆ ฉันไม่รู้จะห้ามพวกเขายังไงด้วยความบ้าบิ่นแทนที่จะไปตามครู กลับวิ่งถลาเข้าไปแทรกกลางในระหว่างที่พวกเขากำลังปล่อยหมัดอย่างรุนเแรง

"หยุ๊ดดดดด!!!!!"

ผัวะ!!!! หมัดตรงจากทั้งสองฝ่ายอัดเข้าเต็มๆหน้าฉัน ความเจ็บปวดค่อยๆแทรกซึมทีละน้อย

ผลุบ!!!! ฉันล้มลงอีกครั้งโดยคราวนี้ฉันล้มลงในสภาพโชกเลือด

"เฮ้ย!! กะกูไม่เกี่ยวนะเว้ย!!"

ไอ้ก้องและไอ้หนึ่งรีบวิ่งหนีเร็วทันควัน

พี่พฤกษ์รีบนั่งลงแล้วส่งผ้าเช็ดหน้าให้ฉัน ให้ตายสิฉันคงไม่มีสภาพหน้าไปมองเขาแล้วล่ะ ทุกทีก็ขี้เหร่อยู่แล้ว ยิ่งโดนอัดก็ขี้เหร่เข้าไปใหญ่ เขาจะรังเกียจฉันไหมนะ....

"เป็นอะไรไหม?" เขาพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้

ฟึ่บ!! ฉันปัดทิ้งแล้วรีบลุกขึ้นวิ่งหนีไปทันที ให้ตายสิหน้าเละขนาดนั้นฉันจะไปมีหน้ามองเขาได้ไงกันล่ะ!

โฮๆๆๆๆๆ T o T อยากตายยยยยยยยย สักพักฉันก็วิ่งมาถึงห้องพยาบาลพอดี ให้ตายสิโล่งอกไปที หวังว่าเขาคงไม่ตามมานะ

"เหมย!!!"

ฉันสะดุ้งเฮือก เสียงใครบางคนกำลังเรียกฉันอยู่มาจากทางข้างหลัง

หมับ! เขารีบคว้ามือฉันก่อนที่ฉันจะวิ่งหนีไปไหน

"เหมยโกรธพี่หรอ"

"เปล่าหรอกค่ะ"

"แล้ววิ่งหนีพี่ทำไมล่ะ"

"........" เอิ่ม จะตอบว่าเพราะหน้าหนูขี้เหร่ดีไหมนะ

"ตอบพี่มาสิ"

"เอ่อคือ... หนูไม่มีสภาพหน้าจะมองพี่น่ะค่ะ"