Ugly Who Care!! ไม่สวยจะทำไมยะ

7.7

เขียนโดย บอบิบิตรอง

วันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.49 น.

2 ตอน

0 วิจารณ์

4,440 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มกราคม พ.ศ. 2559 21.09 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) เพ้อไปคนเดียว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

วันนี้อากาศไม่สดใสเท่าไหร่ และสุดแสนจะง่วงนอนสุดๆเลยแต่ทำไมฉันต้องเดินมาโรงเรียน ทั้งๆที่ยังเช้าด้วยฟะนี่!

ถ้านี่ไม่ใช่เพราะว่าพี่สาวมาอยู่ด้วยจะไม่ตื่นเช้าหรอกย่ะ

* พี่สาวของเหมยชื่อหมิว เป็นคนที่ชอบออกกำลังกายและตื่นเช้ามาก ถ้าหากใครไม่ตื่นจะต้องโดนเธอบ่นตั้งแต่เช้ายันเย็น

ฉันจึงต้องเดินเข้าประตูโรงเรียนไปอย่างช้าๆ และก็เดินผ่านสนามฟุตบอลซึ่งมีพี่พฤกษ์เล่นบอลอยู่ด้วย กรี๊ดดด!!! หนูจะมาเช้าๆทุกวันเลยยย ><

"ไอ้พฤกษ์บอลลอยไปทางนั้นแล้ว!!" เสียงเอะอะโวยวายของนักฟุตบอลคนหนึ่งดังขึ้น

"เฮ้ยเธอ!! ระวัง!!"

หะ O_O!!

ฟิ้วววววววว ปึก!!!!! ในระหว่างที่ฉันกำลังเพ้อไปเรื่อยอยู่นั้นลูกบอลก็ลอยมาอัดหน้าฉันเต็มๆ Orz!!!

มันไม่เหมือนในละครหรือนิยายเลย ที่จะมีพระเอกมาช่วยมารับแทน แต่นี่มันชีวิตจริงฉันจึงต้องปล่อยไปตามโชคชะตาที่กำหนดไว้ ล้มเอง ลุกเอง ไม่พอโดนหัวเราะอีกต่างหาก OMG!!! แล้วจะเอาหน้าที่ไหนไปมองพี่พฤกษ์ละว้าาา

"นี่เธอเป็นอะไรหรือเปล่า!?"

ผู้ชายคนหนึ่งมาถามฉัน พลางยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

"ก็เจ็บดิวะไอ้เวรรร ไอ้ส_สสสสส!!!! "

ฉันตะโกนด่าทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่

"...."

อีกฝ่ายเงียบไป ฉันลืมตาขึ้นพร้อมที่จะด่าต่อแต่ว่าเขาคนนั้นคือ

"พะพี่พฤกษ์"

เชร้ดดดดดด นี่ฉันทำอะไรลงไปวะเนี่ย!!!!!!! OMG!!! ด่าเขาไปขนาดนั้นจะกล้ามองหน้าได้ยังไง

"นะน้องเหมยไม่โกรธพี่ใช่ไหม?"

เขาถามฉันด้วยเสียงสั่นนิดๆ

ฉันตอบกลับเขาไปด้วยการส่ายหน้ารัวๆ

"พี่ขอโทษนะ เพื่อเป็นการขอโทษพักเที่ยงนี้พี่จะเลี้ยงข้าวน้องเองนะ"

กรี๊ดดดดด ดีใจที่สุดในสามโลกกกกกกก

"เอ่อค่ะ"

"เฮ้ยไอ้พฤกษ์ขอโทษอีนี่เสร็จยังวะ หรือว่าแกจะปิ๊งอีเหมย ฮิ้ววว" ผู้ชายคนหนึ่งเดินมาแล้วพูดแทรก

"พ่อเมิงดิ! ใครจะไปชอบแค่ขอโทษให้พอเป็นพิธีก็จบ ไปๆเล่นบอลต่อ"

จากนั้นพี่พฤกษ์ก็เดินจากไปพร้อมกับลูกบอล ปล่อยให้สมองของฉัน Replayคำพูดก่อนหน้านี้ซ้ำไปซ้ำมา

' พ่อเมิงดิ! ใครจะไปชอบแค่ขอโทษให้พอเป็นพิธีก็จบ ไปๆเล่นบอลต่อ '

'ใครจะไปชอบแค่ขอโทษให้พอเป็นพิธีก็จบ'

'ใครจะไปชอบ'

ว้ากกกกกกก !!!! เหมือนโดนหินถล่มทับใส่ แล้วคำพูดเมื่อกี้นี่มันอะไรก๊านนนน แล้วที่บอกว่าจะพาไปเลี้ยงข้าวล่ะ

โกหกเรอะ!!!! นี่ฉันเพ้อไปคนเดียวใช่ไหม!? สมแล้วที่เป็นชีวิตจริงไม่ใช่ละครหรือนิยาย ไม่ได้มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งชวนฟิน

คิดได้แค่นั้นฉันจึงเดินขึ้นห้องเรียน ทั้งๆที่สมองยังคง Replay คำพูดของพี่พฤกษ์ และเพ้ออะไรบ้ากับชีวิตของฉันอีกนิดหน่อย สรุป กลางวันนี้ฉันจะมีคนพาไปเลี้ยงข้าวหรือเปล่าหว่า?

....................................................................................................................................................................................

แหะๆ นิยายเรื่องนี้อาจหักมุมเล็กน้อยเพื่อให้ได้อรรถรสชีวิตจริง55 ในชีวิตจริงไม่ได้สวยหรูเหมือนในละครหรือนิยายหรอกค่ะ ยกตัวอย่างเช่นถ้าคุณหกล้ม คุณก็ต้องลุกเองไม่มีใครช่วยมิหนำซ้ำยังโดนหัวเราะเยาะอีก น่าหมั่นไส้!!!

สุดท้ายนี้ก็ขอฝาก

ด้วยนะค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

สามารถไปติดตามเนื้อเรื่องต่อได้ที่ เว็บ http://writer.dek-d.com/dekd/writer/view.php?id=1422167 เลยน้าค้าา หรือ เสิร์ชหาชื่อเรื่อง Ugly who care ไม่สวยจะทำไมยะ ได้ที่กูเกิลค่าาาาา

ตัวละคร

สารบัญ

ตอน 2