จอมยักษ์แห่งพันธสัญญา

                “ยักษ์” หากพูดถึงสิ่งนี้ใครหลายๆคนอาจจะคิดว่าพวกเขาคือสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้าย หลายตำนานสิ่งที่บันทึกเกี่ยวกับ “ยักษ์” ก็มีเพียงแค่เรื่องที่เลวร้ายเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นยักษ์ที่กินคนเป็นอาหาร หรือแม้กระทั่งยักษ์ที่เป็นศัตรูกับพระเจ้า รูปลักษณ์ที่น่าเกลียดและอัปลักษณ์นั้นคือสิ่งที่ “มนุษย์” ได้จิตนาการมันขึ้นมาให้เป็นรูปร่างและบันทึกมันให้กลายเป็นลายลักษณ์อักษร คนรุ่นหลังต่างหลงเชื่อในตำนานที่ถูกบันทึกสืบต่อผ่านมือต่อมือผ่านความเชื่อที่ผิดเพี้ยนต่อมาเรื่อยๆ แต่จะมีสักกี่คนกันนะที่รู้ว่า “ยักษ์” คือปีศาจที่เสียสละมากที่สุด

                “ท่านแม่ครับ”เสียงของเด็กชายผิวขาวพูดขึ้นในขณะที่กำลังมองร่างของมารดาตัวเองนอนหายใจอย่างร่วนรินอยู่ สงครามครั้งที่สามที่อุบัติขึ้นทำให้เหล่าวีรบุรุษหลายคนกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับเสียสละผู้คนนับล้านชีวิตเพื่อชื่อเสียงคนๆเดียวและนี้มันก็คือเรื่องเดียวกับสิ่งที่เด็กหนุ่มเผ่ายักษ์ได้ประสบพบเจอ ใบหน้าน่ารักที่บ่งบอกว่าเป็นเด็กผู้ชายมีน้ำตาเปื้อนที่ใบหน้าในขณะที่กำลังจับมือของมารดาตนที่แนบอยู่บนใบหน้า“เจ้าไม่จำเป็นที่จะต้องร้องไห้ จีกานเต้ นี้คือหน้าที่ของพวกเราที่จะต้องเสียสละเพื่อให้สงครามในครั้งนี้จบลงตามคำทำนายที่พระเจ้าได้ตรัสเอาไว้ เพราะอย่างนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องโกรธแค้นมนุษย์หรือเผ่าพันธุ์อื่นๆข้าอยากให้เจ้าใช้ชีวิตอยู่ต่อไป ข้าคิดว่าภายในโลกใบเล็กๆนี้ยังมีหลายอย่างที่เจ้ายังไม่เคยเห็น”

                 รอยยิ้มเล็กๆที่ประดับอยู่บนใบหน้าของมารดาตนทำให้เด็กหนุ่มใจหายวาบ รอยยิ้มเมื่อครู่มันราวกับว่าร่างที่นอนอยู่กำลังจะจากเขาไปในอีกไม่นาน เด็กหนุ่มพยายามตบมือมารดาของตนเบาๆเพื่อให้ท่านยังคงมีสติอยู่อย่างครบถ้วนแต่ไม่ว่าจะทำเช่นไรคำตอบที่ถูกส่งมอบผ่านมาให้เขาก็คงจะเป็นเพียงคำว่า “สายไปแล้ว” ร่างของหญิงสาวที่เมื่อครู่หายใจอย่างร่วนรินยามนี้ได้หยุดลงอย่างสนิท ไม่มีแม้เพียงเสียงหายใจ ร่างที่ควรจะอบอุ่นอยู่ตลอดเวลายามนี้ได้เย็นเยือกจนหนาวไปถึงกระดูก“นี้ ท่านแม่ครับ ท่านแม่ครับ!”

                 สิ่งที่เด็กหนุ่มผู้น่าสงสารทำได้ก็คงเป็นการเรียกมารดาของตนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้นแต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรผลลัพธ์มันก็จะไม่มีเปลี่ยนแปลงเพราะนี้มันคือลิขิตที่พระเจ้าได้ให้กับเผ่าพันธุ์พวกเขาไว้กับคำทำนายที่แสนจะเฮงซวยที่เผ่าพันธุ์ยักษ์เช่นพวกเขาได้รับมา คำสาปของเผ่าพันธุ์ผู้เสียสละและเผ่าพันธุ์ที่อีกไม่นานจะ

                 ‘กลืนกินโลกทั้งใบ’

                 เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืน หากโชคชะตาของพวกเขาคือสิ่งที่เหล่าพระเจ้าได้มอบให้มาล่ะก็มันก็คงจะเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ การจะฆ่าพระเจ้าเขาคงจะไม่พูดถึงมัน”เหล่ายักษ์ผู้น่าสงสาร เหล่ามนุษย์ผู้แสนทะนง ข้าผู้นี้จะเป็นคนกำจัดให้สิ้น โชคชะตาที่พระเจ้าปูให้ข้าเดินนั้นข้าจะทำลายมันมิให้เหลือ ข้าคือยักษ์ผู้แสนเหย่อหยิ่งที่สักวันหนึ่งจะกลืนกินทั้งโลกทั้งใบและพระเจ้า”

                 ดวงตาสีฟ้าเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเช่นเดียวกับสีเลือดสดที่อยู่ในร่างกายของเขาเส้นผมสีทองกลับสู่ธรรมชาติที่เผ่าพันธุ์ยักษ์เช่นพวกเขาควรจะมีเส้นผมสีขาวที่ยาวลงมาคลอเคลียกับแผ่นหลังของเด็กหนุ่มอายุสิบปีถูกมัดรวบจัดจนเป็นระเบียบในเวลาไม่นาน บัดนี้ตัวของเด็กหนุ่มผู้น่าสงสารได้กลับคืนสู่สามัญแล้วเขาจะกลายเป็นคนเดียวที่จะยืนอยู่เหนือทุกสรรพสิ่งและจะเหยียบย้ำทุกอย่าง

                 ‘จีกานโต้ รีเซน’ชื่อของบุรุษผู้จะกลืนกินทุกอย่าง”

………………………………………………………………………………………………