Awokened from a nightmare

  "ทวีค เราจะไปไหนกันดี"

เครก เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อได้เพื่อนที่ดีอย่างทวีค พวกเขากลายเป็นเพื่อนสนิทกันกัน ได้เร็วอย่างกับสายฟ้า

ฟาด เพราะพวกเขาสนใจในเรื่องเดียวกัน จึงคุยกันได้อย่างถูกคอ ทวีคหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะเดินนำหน้า

ไปแล้วพูดว่า

 

    "ไปเล่นบาสกัน"

 

    "โอเค"

   

   แต่ไม่ทันไรที่จะก้าวขาเดินต่อ พวกเขาก็ต้องหยุดเสียซะดื้อๆ เงาคนสามคนอยู่ข้างหน้าพร้อม

แท่งเหล็กในมือ 

 

   "เฮ้ ไอ้เด็กใหม่ จำได้มั้ยว่าเมื่อวานนายดูถูกพวกเรามาก"

 

   "เครก นายไปมีเรื่องกับพวกนี้เหรอ?"

 

   ทวีคถามอย่างสงสัย

 

  "ก็นิดหน่อย เดี๋ยวฉันจัดการเอง...นายไม่ได้เกี่ยวอะไร"

 

   "วันนี้พวกฉันจะมาสะสางให้มันจบ แล้วนายต้องมาเป็นทาสฉัน สามเดือนเต็ม!"

 

   หัวโจกในกลุ่มพูดขึ้นมา พร้อมเหวี่ยงเเท่งเหล็กมาทางเครก เขารีบหลบทันทีก่อนแท่งเหล็กจะเฉี่ยว

หัวไปนิด

 

   "ไม่โดนงั้นเหรอ!"

 

  เเต่ครั้งนี้ทอมฟัดหมัดตั้นหน้าของเครก จนเขานอนไปกองกับพื้น

 

     "เหอะ สุดท้ายก็ได้เเค่หลบ แล้วสุดท้ายก็ตันทางจนได้นะ!"

 

   "เฮ้ย! เครก นายเป็นไรมั้ย!?"

 

   "ไม่ .... ไม่เป็นไร..."

 

   เครกลุกขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะสวนกลับทันที ตอนนี้เขารู้สึกว่า มันโกรธขึ้นมาอย่างไม่สาเหตุ ทุกอย่าง

มันชักจูงให้เขาสวนกลับ แทนที่จะหลบแล้ววิ่งไปทางอื่นเหมือนตอนเด็กๆ...

   "ไอ้โง่ ไอ้บื้อเอ้ย!!!"

  แม็กซ์ตะโกนด่าเครก 

 

   คำพวกนี้เขาถูกคนรอบข้างในโรงเรียนด่ามาตั้งแต่เด็กๆ แต่มาถึงขั้นนี้เเล้ว....มันเกินพอแล้ว!!

ทวีคซัดหมัดเข้าที่หน้าของแฟรงค์ ส่วนเครกตอนนี้ อยู่ในอาการโกรธสุดขีดเเต่ยังไม่ลงมือ....

 

    "ไหน .... พวกนายพูดใหม่ซิ..."

 

   "อะไรของแก !! ไอ้โง่ ไอ้บื้อ !! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"

 

   ตอนนั้นขณะเดียวกัน เครกก็กระโดดถีบเข้าที่หน้าของทอมเข้าอย่างจัง แล้วเขาก็ปาหมักเข้าไปสอง

สามที คิ้วและปากของทอมไม่ทีชิ้นดี จนดูไม่ได้ ส่วนทวีคก็ถอยออกมาตั้งหลัก 

 

    "นายยังไหวใช่มั้ย เครก"

 

   "ยังไหวพอที่จะถีบหน้าสองตัวนี้ล่ะ"

 

   พวกนั้นรีบลุกขึ้นทันที ส่วนพวกที่เห็นเหตุการณ์ก็ไปเรียกอาจารย์ฝ่ายปกครองมา เครกและทวีค

นั่งทรุดลงกับพื้นสนามหญ้าทันที 

 

    "ทอม! เเฟรงค์! เเม็กซ์! ไปพบครูที่ห้องปกครอง!!"

 

    "แต่พวกสองคนนั้นเป็นฝ่ายหาเรื่องก่อน...."

 

    "หุบปากไปเลยแกน่ะ!"

 

   เครกและทวีคพูดพร้อมกัน ก่อนจะลุกขึ้น สามคนนั้นก็ถูกเรียกไปห้องฝ่ายปกครองเรียบร้อย

พวกเขาเดินไปทำแผลที่ห้องพยาบาลตามที่อาจารย์กรีเวนบอก วันนี้เป็นวันที่ดีและวันที่ไม่ดีในคราว

เดียวกัน แต่อย่างน้อยมันก็ดีที่พวกเขาไม่ถูกเข้าใจผิด เพราะมีพยานทั่วโรงเรียน ที่ยืนอยู่แถวนั้น

 

    "ให้ตายสิ ทวีค พวกนั้นอัพคลิปเราต่อยกับพวกนั้นลงเฟสบุ๊คด้วย...!"

 

เครก เอาโทรศัพท์ให้ทวีคดู หลังจากที่ล็อกอินเข้าเฟส 

   

    "แรนดี้อัพลงเหรอ ไอ้เเว่นนี่อีกแล้วแฮะ "

 

     หลังเลิกเรียน.....

 

   "บาย ทวีค เจอกันพรุ่งนี้นะ"

 

    "อืมมม บายนะ"

 

    เครกเดินขึ้นรถ ก่อนที่พ่อจะสังเกตุเห็นเพื่อนของลูกชายและรอยยิ้มที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า

 

    "นั่นเพื่อนลูกเหรอ เครก?"

 

    "ครับพ่อ เขาเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยล่ะ"

 

    ที่สังเกตก็คือ การพุดการจาเริ่มต่อกันได้เป็นศัพท์....

 

   "แล้วแผลที่แก้มนั่นล้ะ หืม?"

 

    "อ้อ มีเรื่องนิดหน่อยน่ะครับ "

 

    "มีเรื่องเหรอ? ทีหลังอย่าไปตอบโต้พวกนั้นนะ อย่าคุยเลยจะดีกว่า เอาล่ะ ครั้งหน้าคงไม่มีอีกนะ

เครก ตอนนี้แม่ทำอาหารเย็นรอเราแล้วล่ะ "

 

    "ครับพ่อ"

 

    ณ บ้าน 

 

    "เครกนั่นแผล!?"

 

  เเม่สังเกตเห็นทันทีที่เขาเดินเข้ามาพร้อมพ่อ พร้อมจับที่หน้าของเขาเพื่อตรวจเช็คความ

ปลอดภัย 

 

    "มีเรื่องที่โรงเรียนน่ะครับ"

 

     "ตายจริง ทำไมทำตัวแบบนี้ล่ะเครก?"

 

      "เอาน่าๆ ก็ฝั่งโน้นหาเรื่องลูกก่อนนี่ แถมวันนี้เครกได้เพื่อนใหม่ด้วย"

 

     "โอ้ว ...พระเจ้า ใครเหรอ?"

 

      "เขาชื่อ ทวีคครับ เป็เพื่อนที่ดีกับผมมากเลยล่ะ "

      

      "ใช่ เด็กผู้ชายผมสีทองใส่เสื้อกันหนาวสีเขียวรึเปล่า?" พ่อถาม

 

     "ครับ ทำไมเหรอ?"

 

     "อ้อ เด็กคนนั้นเป็นลูกของเพื่อนพ่อที่เปิดคาเฟ่น่ะ"

 

     "งั้นก็...?"

 

     "วันคริสต์มาส เราอาจจะไปจัดที่นั่นเพราะว่าเพื่อนของพ่อชวนน่ะ"

 

     "จริงดิ"

 

     

     หลังจากที่ทานอาหารและอาบน้ำเสร็จ เขาก็ล้มตัวลงบนเตียงก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา ....

 

 

      ผมฝันว่า...ครอบครัวของผม และทวีคกำลังไปตั้งแคมป์ที่ป่าที่อยู่ติดสวนสาธารณะ  หลังจากนั้น....

ผมกับทวีคก็เดินเข้าไปสำรวจป่า...ชายคนนั้นจ้องมองมาที่ผม เขาใส่สูทไม่มีใบหน้า และชี้มาที่ข้อมือ

ของผมก่อนจะหายไป

 

   "เฮือก!?"

 

   'ฝันบ้าอะไรเนี่ย....น่ากลัวชมัดเลย..."