ยัยตัวร้ายกับนายไร้ส้ม

ไร่ทัศนัยเชียงใหม่ไร่ส้มกว่าห้าสิบไร่ ที่มีเจ้าของเป็นชายแก่ๆติดดินและมีหลานชายอุปถัมป์ที่หน้าตาดีนิสัยดีขยันคนหนึ่ง ชื่อ รัสตะวัน ซึ้งเขาได้เก็บมาเลี้ยงเป็นหลานบุญธรรม
"ใครมาหนะ ดอกสร้อยไปดูสิ"ชายแกซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนบ้านเรียกหญิงรับใช้ให้ไปดู"เจ้าค่ะคุณปู่"ดอกสร้อยตอบพร้อมกับเดินลงบรรไดไปดู
"สวัสดีครับคุณพ่อ"ทินกรพูดพร้อมยกมือไหวทัศนัย
"ฉันก็นึกว่าใคร ร้อยวันพันปีไม่เห็นแกมาบ้านวันนี้นึกยังไงวะถึงมา"
ชายแกพูดประชดลูกชาย
"โทษทีครับคุณพ่อ ช่วงนี้งานผมยุ่งๆก็เลยไม่มีเวลามาเลยครับ"
"แล้วมานี่มีอะไร"ชายแก่ถามต่อแต่ก้มอ่านหนังสือพิมพ์ต่อโดยไม่สนใจลูกชาย
"คือผมอยากจะเอาลูกสาวคนเล็ก มาฝากให้คุณพ่อช่วยอบรมมันหน่อย"ทินกรพูดแล้วทำท่าให้แพมนภัสไปยกมือไหว้ ทัศนัย
"หวัดดีปู่"แพมนภัสยกมือไหว้สั้นๆ
"ชื่ออะไรหล่ะเรา"ทัศนัยถามขณะที่เงยหน้าขึ้นมองหน้าหลานสาว
"แพม.."แพมนภัสหันไปมองหน้าพ่อที่ถลึงตาใส่"จ๊ะ"แพมนภัสพูดอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ "
"สวัสดีค่ะคุณปู่ขา" แพทนภาซึ่งอยู่ข้างข้างก้มกราบอย่างสวยงาม"หนูชื่อแพทค่ะเป็นลูกสาวคนโตค่ะ
"นี่หนูแพทครับคุณพ่อ นิสัยดีเรียนเก่งมากเลยครับคุณพ่อ หนูแพทนี่ต้องเชิดชูวงตระกูลของเราได้แน่ๆ"ทินกรยกยอลูกสาว"ส่วนยายแพมไม่ได้เรื่องเรียนก็แย่ แถมยังเที่ยวก่อปัญหาไม่เว้นแต่ละวัน ตอนนี้ก็โดนพักการเรียนอีกผมไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วครับ"ทินกรพูดต่อท่ามกลางความไม่ค่อยพอใจของแพรรำไพร
"จะไปคิดให้มันยากทำไม แกเคยเอาไว้ไหน แกก็เอาไว้ที่นั่นแหละ"ชายแก่ตอบ"ดีแต่โทษว่าลูกผิด แต่แกไม่เคยโทษตัวเองเลยนะ ว่าแกมีเวลาสั่งสอนมันหรือเปล่า"
"คุณพ่อครับ"ทินกรหน้าเสีย
"สมน้ำหน้า"แพรรำไพรพูดขึ้นเบาๆทินกรหันไปมองหน้าเมียอย่าไม่พอใจ