ทะเลเลือดแห่งความทรงจำ

       "อะไรกันละเนีย..."ฉันลืมตาขึ้นมาในห้องที่มืดมิด

"ที่นี่.....ฉันมานี่ได้ยังไง"ฉันพยายามคลานไปข้างหน้า พร้อมกับเสียงโซ่ที่ดัง ครืดคราดๆ

"โซ่พวกนี่มันอะไรกันนะ"ฉันจับโซ่ที่ล้ามขาข้างหนึ่งไว้กับ ไม้แท่งหนึ่ง

"ตื่นแล้วเหรอ ซี~~"เสียงขนั้นดังขึ้น ซึ่งเสียงนั้นฉันจำได้ดี

"คุณลุค แต่.....ไหนคุณบอกว่า จะไม่เอาฉันไปเป็นทาสไงคะ"

"ฉันก็ไม่ได้เอาเธอไปเป็นทาสสักหน่อย แล้วรู้ไหมว่ากว่าจะมีเหยื่อดีๆอย่างเธอเข้ามานี่มันยากแค่ไหนน่ะ"เขาพูดไปยิ้มไป

"เหยื่องั้นเหรอ"ฉันเริ่มกลัวเล็กน้อย

"ใช้ เธอควรจะดีใจมากกว่านะ ที่ฉันช่วยเธอไว้น่ะ คนเรร่อนต่างเมืองอย่างเธอน่ะ ฉันไม่ปล่อยให้ตายก็บุญแล้ว แล้วก็นะเธอน่ะน่ารักกว่าเหยื่อทุกคนที่ฉันเจอมาอีกนะ!!"เขาพูดพร้อมกับแสยะยิ้มด้วยท่าทางหน้ากลัว

"คุณคงจะทำแบบนี้มาหลายคนแล้วสินะคะ"ฉันเริ่มร้องให้

"แน่นอนสิ แล้วก็นะ เธอน่ะไม่จำเป็นต้องกลัวผมหรอกนะ เพราะเธอจะต้องได้อยู่นานกว่าคนอื่นๆแน่ๆ"เขาใช้มือลูบแก้มฉันเบาๆ

"ไม่ให้พ้นนะ!"ฉันปัดมือเขาทิ้ง

"นะอุสาคิดว่า นายน่ะจะเป็นคนดี มนุษย์นี่มันตัดสิ้นกันด้วยเปลือกนอกไม่ได้จริงๆสินะ"

"หนวกหูน่า เธอน่ะมันมีค่าแค่เป็นของเล่นแค่นั้นละ"แล้วเขาก็ต่อยฉันล้มลงกองกับพื้น พร้อมกับใช้มีดกรีดเข้าที่แขนข้างขวา แล้วเลือดที่ไหลลงมาที่ สร้อยคอรูปพระจันเสียวสีเงิน สักพักหนึ่งก่อเกิดพายุขึ้น ทำให้ไฟดับกันไปทั้งบ้าน ฉันค่อยลุกขึ้นนัยตาสีแดงนั้นเริ่มสองแสงออกมา ฉันดึงสร้อยนั้นออกมาจากคอ แล้วมันก็กลายเป็นเคียว

"กลัวเหรอคะ ท่านลุค"ฉันทำสีหน้าตามปกติ แล้วเขาก็วิ่งหนีไป ฉันวิ่งไปดักหน้าเขาแล้วใช้เคียวนั้น ตัดที่แขน ขา จากนั้นก็ตัดที่คอ แล้วปล่อยศพนั้นทิ้งไว้

พาคเสริมนะจ้ะ

"นายแน่ใจนะว่าอยู่นี่น่ะ"ผู้ชายผมดำปิดตาข้างเดียวเอยถามผู้ชายอีกคนหนึ่ง

"แน่นอน นังเมดนั้นบอกมาแบบนั้นนะ"ผู้ชายคนนั้นตอบ แล้วสองคนนั้นก็เดินไปเรื่อยๆ จนเจอกับกองศพที่ซีฆ่าทิ้งไว้

"สภาพเละเทะแบบนี้นอกจากพวกเราแล้วไม่น่าจะมีใครทำแบบนี้ได้นะ"ผู้ชายผมยาวสีดำท่าทางน่ากลัวพูดด้วยความตกใจเล็กน้อย 

"เซบาสเตียข้างหลัง!"ผู้ชายคนที่ปิดตาผลักเขาออกไป จากเด็กสาวตัวเปื้อนเลือดถือเคียว แล้วเธอก็เหวี่ยงเคี่ยวมาทางเขา ก่อนที่จะสลบไป

"มาทันพอดีเลยนะชิลโน่ แต่ยิ้งน้ำแข็งใส่ร่างกายโดยตรงแบบนั้นจะไม่เป็นไรเหรอ"เซบาสเตียถาม

"ไม่ต้องห่วงคะท่านรอง ไม่ได้ยิงใส่สมองหรือหัวใจโดยตรงสักหน่อย อย่างมากก็แค่เป็นไข้ละนะ"เด็กผู้หญิงผมสีฟ้า บินได้ มีปีกเป็นน้ำแข็งตอบ

"ขอบใจมากทั้งสองคน เดี่ยวที่เหลือผมจัดการเอง"เขาอุ้มร่างของซีขึ้นมา ก่อนจะพากันออกจากบ้านหลังนั้นไป