ทะเลเลือดแห่งความทรงจำ

"เฮ้อ ดูเหมือจะรอดแล้วนะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้"ฉันกล่าวขอบคุณผู้ชายในรถม้าที่ช่วยฉันไว้ เขาคนนั้นมีผมสีเหลืองทองดูท่าทางจะเป็นผู้ดี

"ไม่เป็นไรหรอก แล้วก็ผมชื่อลุคนะ แล้วคุณละ"เขาถามพร้อมกับยิ้ม

"ดิฉันชื่อ ซี คะ"ฉะนยิ้มตอบ

"ซี งั้นเหรอ ผมไม่เคยเห็นเห็นเธอมก่อนเลยนะ พึงย้ายมาเหรอ"เขาถามอีกครั้ง

"เปล่าคะ ฉันถูกลักพาตัวมน่ะ"ฉันถ้อนหายใจแล้วก้มหน้าลง

"ลักพาตัว? หรือว่า คนที่ไล่ตามเธอมาเมื่อกี้เหรอ"

"คะ เขาคงจะมาจับตัวฉันกลับไป ฉันควรจะทำยังไงดี"ฉันทำท่าเหมือนจะร้องไห้

"ไม่เป็นไรน่า ผมจะอยู่กับเธอเองไม่ต้องกลัวนะ"เขาเอื้อมมือมาเหมือนจะลูบหัวแต่ฉันก็บัดมือนั้นทิ้ง

"คิดจะทำดีเพราะจะเอาฉันไปเป็นทาสเหรอคะ ฉันน่ะเคยได้ยินมาว่าเมืองนี่นะชอบจับเด็กผู้หญิงไปเป็นทาศ เพื่อบำเรอตัวเอง เพราะงั้นท่าคิดจะเอาฉันไปเป็นทาสละก็...ทิ้งฉันไว้กลางทางยังจะดีกว่า"ฉันพูดพร้อมกับร้องไห้

"ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่ทำกับเธอแบบนั้นหรอกนะ"เขาลูบหัวฉันเบาๆ

"นายท่านถึงบ้านแล้วครับ"คนขับรถม้าตะโกนขึ้น

"ถึงแล้วละ นี่ก็มืดแล้ว เขาไปพักผ่อนในบ้านเถอะนะ"เขามาฉันเดินเข้าไปในบ้านและพาเข้าไปในห้องๆหนึ่ง

"ไม่ต้องเกรงใจนะ นี่เป็นห้องที่ฉันเอาไว้ใหญาติๆที่มาเยื่ยมบ้านน่ะ แต่ตอนนี้พวกท่านไปอยู่ จะให้เธอมานอนก็ได้น่ะ"เขาพูดไปยิ่มไป

"ชอบคุณคะ คุณลุคนี่เป็นคนดีจังนะคะ"ฉันยิ้มให้เขา

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันชอบช่วยเหลือคนอยู่แล้วนะ"

"นายท่านคะ น้ำที่ท่านสั่งไว้ได้แล้วคะ"เมดสาวคนหนึ่งเขามาในห้องพร้อมกับน้ำเปล่า1แก้ว

"เอานี้ ดื่มสะมันจะช่วยให้หลับฝันดีน่ะ"เขายิ้มให้แล้วหยิบแก้วน้ำนั้นมายื่นให้ ฉันจึงดื่มเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ แต่ว่าทำไมมันมึนๆแปลกๆนะ

"งะ....ง่วงจัง...."ฉันหลับไปทันที

"คิดว่าเธอจะหลับไปนานเท่าไร"ลุคถาทเมดสาว

"ประมาณครึ่งชั้วโมงคะ"เมดสาวตอบ

"ดี เอาเธอไปไว้ในห้องใต้ดินอย่าให้พลาดละ"