ทะเลเลือดแห่งความทรงจำ

ตึ่งๆๆๆๆๆๆ ฉันวิ่งไปด้วยความรีบร้อน วิ่งเข้าไปในห้องตัวเองแล้วเปิดหน้าต่างออก จากนั้นก็นำเสื้อผ้ามาผูกติดกันแล้วหย่อนลงไป
"แบบนี้น่าจะใช้ได้นะ อย่างน้อยก็ช่วยให้ไม่ตกลงไปละนะ"ฉันเอาเสื้อผ้าพวกนั้นผูกติดไว้กับด้านล่างของหน้าต่าง จากนั้นก็ค่อยๆโรยตัวไปจนถึงพื้น
"เอาละ แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้ว ที่เหลือก็แค่รีบจัดการให้เสร็จแล้วกลับมาก่อนที่จะเช้า"ฉันรีบเดินออกไปที่กำแพง พร้อมกับไม้ด้ามยาวที่อยู่แภวนั้น เพราะท่าหากไปที่รั้วเจ้านั้นก็จะจับได้และแน่นอนว่าเข้าคงไม่ยอมให้ฉันไปทำอะไรแบบนี้แน่นอน ยิ่งโดยเฉพาะฉันที่พึ่งมาใหม่ด้วย ขนาดแค่ยิงปืนยังยิงไม่ค่อยจะโดนเลย เรื่องสู้นี่ไม่ต้องพูดถึงละ 
"นี่เธอจะไปไหนน่ะ"ฉันได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลัง พอหันไปมองก็พอคุณเซบาสเตียยืนอยู่
"อ่อ จะไปเดินเล่นน่ะคะ แล้วท่านรองละมาทำอะไรเนีย"ฉันตอบด้วยความลุกลี้ลุกลน
"หา..! เดินเล่นตอน2ทุ่มเนียนะ แล้วก็ทำไมไม่ไปที่รั้วละ แล้วก็นะ อย่าลืมสิว่าวันนี้เป็นเวรผมเฝ้ายามน่ะ"
"อ่อก็ตอนนี้อาการมันเย็นดีนี่นา(แย่ละดันลืมว่าวันนี้เป็นเวรท่านรองมาเฝ้ายาม)"
"แต่นี้มันดึกแล้วนะ เธอน่ะควรจะรีบไปนอนได้แล้ว กลางคืนมันอัตรายนะ"เขาเตือนฉันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"งั้นเอาเป็นว่าฉันจะรีบกลับมานะคะบายคะ"ฉันรีบใช้ไม้นั้นเหวี่ยงตัวออกนอกกำแพงแล้ววิ่งไปทันที 
"ดะ....เดี่ยวสิ...ยัยเด็กบ้า!!"ฉันได้ยินเสียงตะโกนของเขาแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ตามมานะ