นายตัวร้าย กับ ยัยสุดแสบ

วันนี้สดชื่นดีจริงๆ เป็นวันที่ดีมากๆ อากาศก็แจ๋มใส แต่ก็ไม่รู้ว่ามีอะไรดลใจให้เอมินึกถึงคำพูดของเนคอนขึ้นมากซะได้

( "พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนมาเจอฉัน ...ไม่งั้นไม่จบแน่" )

(เป็นคำขู่สินะ! คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่มาจากไหนกัน!  แต่ถึงยังไงฉันก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไปให้มันจบๆ   อื้มๆๆๆ ^^  ไม่ต้องคิดอะไรมากเเล้วรอจนกว่าจะเลิกเรียนก็พอ...)

หลังเลิกเรียนวันนั้น.. บนดาดฟ้าตึกเรียน.. เอมิมองหาเนคอนแล้วก็เจอเขานอนเอาหนังสือปิดหน้าท่าเดิมเหมือนเมื่อวาน

".....ไง" เอมิเธอได้เริ่มทักทายก่อน

"........" เงียบ

"........" เงียบบ้าง 

"........" ยังเงียบอยู่

"นี่นาย!! เรียกให้ฉันมาแท้ๆ อย่าทำเมินสิ!!"   เธอเริ่มหงุดหงิดนิดหน่อย

"........" ยังไม่มีสัญญาณใดๆ

"ถ้าไม่มีอะไร งั้นฉันกลับนะ"   (กวนประสาทชะมัดเลย! เอ๋... หรือว่าจะหลับ?)  ด้วยความสงสัยเธอเลยค่อยๆนั่งแล้วหยิบหนังสือที่ปิดหน้าเขาไว้ออกเบาๆ .......(โอ๊ะ! เขาหลับอยู่จริงๆด้วยเเฮะ)  แล้วจู่ๆเขาก็ลืมตาขึ้นมาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

"ตะ.....ตกใจหมด!"   เอมิพูดพลางกุมหัวใจไปพลาง

"เธอเป็นพวกโรคจิตด้วยรึไง ....มาจ้องคนกำลังหลับแบบนี้"    

"ก็นายเรียกฉันมาไม่ใช่หรอ? ฉันเรียกแล้วนะ ก็นายไม่ยอมตอบ" 

"เธอจะลักหลับฉันใช่ไหม? ยัยโรคจิต"  เขาพูดพลางจ้องหน้าเธอเขม่ง

"เห้.... >///<  จะบ้าหรอ  ฉันก็แค่สงสัยว่าทำไมนายไม่ยอมตอบ แค่คิดว่าหลับรึเปล่า"   (ใครกันที่โรคจิตคิดว่าฉันจะลักหลับเนี่ยนะ บ้าเกินไปแล้วหมอนี่ ให้ตายเถอะวันที่สดใสของฉันชักจะไม่สดใสซะเเล้วสิ แล้วนี่ฉันต้องมาเล่นสงครามประสาทกับหมอนี่อีกนานไหม? เป็นคนเรียกฉันมาแท้ๆ เขาต้องการอะไรกันเเน่ เอาเป็นว่าถามไปตรงๆจะง่ายกว่านะ)

"นี่นาย... ที่เรียกให้ฉันมามีอะไรรึไง กับอิแค่วิ่งชนอย่าทำให้เป็นเรื่องได้ไหม? นายต้องการอะไร"  (ถามไปตรงๆซะเลย)

"ก็ไม่มีอะไร เธอก็แค่ต้องชดใช้ ทั้งเรื่องชนฉันแล้วก็เรื่องที่จ้องจะลักหลับฉันเมื่อกี้ด้วย"  

(เอ๋.... หมอนี่วางแผนไว้ใช่ไหมเนี่ย? อยู่ดีๆมาเพิ่มข้อหาให้ฉันซะงั้น  ง่ายๆแบบนี้เลย)

"นายพูดไม่รู้เรื่องรึไง เรื่องเมื่อวานฉันก็ขอโทษไปแล้ว ส่วนของเมื่อกี้ฉันก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรเลยสักนิดก็แค่สังสัยว่านายหลับอยู่รึเปล่า"  ( ฉันจะบ้าตายกับคนๆนี้จะต้องให้ฉันพูดกี่ครั้งกัน!)

"เธอต้องรับผิดชอบ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ "ตลอด3เดือนนี้เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน" เขาพูดต่อด้วยสีหน้าที่โคตรจะไร้ความรู้สึก

"นายจะบ้าหรอ?"  (นี่มันเรื่องอะไรเริ่มจะไปกันใหญ่แล้ว)

"เริ่มตั้งเเต่วันนี้ เดี๋ยวนี้..... เธอต้องไปกับฉัน" พอพูดจบเขาก็ลุกขึ้นจับแขนเอมิแล้วลากตัวเธอเดินลงบันไดไป

"นายจะพาฉันไปไหน นายทำบ้าอะไรเนี่ย?"  เอมิโวยวายและด้วยความตกใจขณะที่เขาลากฉเธอเดินลงบันได เธอก็ได้สะบัดแขนที่เขาจับไว้สุดแรง ทำให้หัวเขาชนกับกำเเพงอย่างจัง (เอ๋..! O.Oรู้สึกว่าตัวเองจะเเรงเยอะไปไหม?) เธอรีบวิ่งเข้าไปหาเขาด้วยความรู้สึกผิดกับตกใจนิดๆกับเเรงอันทรงพลังของตัวเอง

"นายเป็นอะไรไหม?"  น้ำเสียงเธอดูเป็นห่วงจริงๆ

"เธอจะฆ่าฉันรึไง?" เขาตอบกลับทันที

"ขะ... ขอโทษ"  (ยังปากดีได้ขนาดนี้คงไม่เป็นอะไรหรอกมั่ง  โลกอกไปที  ..แล้วฉันจะทำยังไงต่อดี)

"ไปกับฉัน"  เขาพูดขึ้นแล้วจับแขนเธอแรงกว่าก่อนหน้านี้ ครั้งนี้เธอไม่ขัดขืนและยอมตามไปโดยไม่พูดอะไร จนกระทั่งยืนตรงหน้ารถสุดหรูเขาเปิดประตูแล้วบอกให้เธอขึ้นไป

"อะไรของนาย... จะพาฉันไปไหน"  เอมิถามแบบ งง กับการกระทำของเขา

"ขึ้นรถ... แล้วจะอธิบายทีหลัง"  เขาพูดพร้อมกับเดินไปฝั่งคนขับและขณะเดียวกันเธอก็ยอมขึ้นไปแต่โดยดี

(นี่ฉันว่าง่ายไปไหม ชักเริ่มกลัวแล้วสิ เขาจะทำอะไรฉันนนนนนนน!)