Adventures of a New World : การผจญภัยของโลกใหม่

               แสงไฟสลัวๆเริ่มเด่นชัดขึ้นพร้อมกับเสียงเอะอะโวยวาย เห็นอะไรบางอย่างกำลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเกือบจะชิด ซีน่อนที่ยื่มหน้าเข้ามาใกล้รูบี้กำลังถูกไอริสดึงเสื้อให้ออกห่าง รูบี้ค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับตัวบางอย่างที่บินมาทับตรงหน้าเต็มๆ

     "อำอะไออ๋องอาย...เนี่ย"

รูบี้จับตัวโคลด์ปาไปที่ลีโอที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ ส่วนไอริสกับซีน่อนก็นอนกองอยู่กับพื้นเรียบร้อยแล้ว

     "ไปหาอะไรกินกัน"

     "....ขอโทษนะครับเราโดนโกงนิดหน่อยแล้วผมก็เอาไปจองห้องสุดหรูของที่นี่กับค่าอาหารของทั้ง 4 คนจนหมดแล้วล่ะ"

     "ว่าไงนะ ?! แล้วเงินที่ฉันพนันกับซีน่อนไว้ล่ะ"

     "ชั้นคิดว่าจะชนะแน่นอนก็เลยพูดออกไปแบบนั้นความจริงชั้นไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นหรอกนะ ฮะฮะฮะฮ่า แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ชั้นเตรียมภารกิจไว้ให้แล้วล่ะ"

     "ภารกิจ ?"

ทั้ง 2 คน(กับอีก 1 ตัว)พูดพร้อมกันยกเว้นลีโอ ซีน่อนหยิบกระดาษที่ดูเลอะเทอะออกมายื่นให้พวกรูบี้ดู มันคือใบประกาศจับของคนที่ชื่อว่า Sky ค่าหัวอยู่ที่ 80,000 เหรียญทอง รูปร่างหน้าตายังคงเป็นปริศนา ลายละเอียดเขียนไว้ว่าเป็นโจรที่แอบขโมยเพรชของพิพิธภัณฑ์ไคทิสไป ผู้ที่พบเห็นสามารถนำข้อมูลมาบอกเพิ่มเติมจะได้รับเงินส่วนหนึ่ง จับเป็นหรือตายก็ได้ สามารถมารับเงินได้ที่พิพิธภัณฑ์ไคทิส

     "จะให้พวกเราเป็นนักล่าฆ่าหัวหรอครับ"

     / ฟังดูไม่เลวเลยนะ /

     "นายน่ะเงียบไปเลย"

     "แล้วเราจะตามหาตัวของเขาได้ที่ไหนคะ"

     "ข่าวล่าสุดนี้เห็นว่าจะมาที่โคลอสเซียมล่ะ"

     "แต่ผมคิดว่ามีวิธีหาเงินที่ง่ายกว่านั้นนะครับ"

ทุกคนหันมามองทางลีโอ

     "ขโมยเพรชที่เขาขโมยมาไปขายยังไงล่ะครับ"

ทุกคนเงียบไปซักพักก็เลิกสนใจลีโอและเดินออกไปจากห้องพักกันหมด พอเดินออกไปที่ล็อบบี้ก็มีสายตามากมายมองมายังพวกเขานั่นคงเป็นเพราะรูบี้พึ่งจะชนะการต่อสู้ที่โคลอสเซียมจึงเป็นที่น่าจับตามอง

คาเลนที่เดินผ่านมาพอดีเห็นพวกรูบี้กำลังเดินออกมาจากหน้าโรงแรมสุดหรูก็รีบหันกลับไปทันที

     "....คาเลน ?"

     "ฉันไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงเมื่อพบกันน่ะ ที่สำคัญ...."

คาเลนมองไปที่พวกรูบี้ที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน

     "รูบี้ในตอนนี้ก้าวนำพวกเราไปหลายก้าวแล้วแถมยังมีเพื่อนที่พึ่งพาได้ตั้งหลายคน ถ้าเป็นไปได้อยากจะพบกันตอนที่ฉันอยู่คลาส S น่ะอย่างน้อยก็ขอให้พอที่จะต่อสู้ร่วมกันได้"

พีบีมองไปทางรูบี้และยิ้มออกมาคาเลนกับพีบีจึงมองดูพวกเขาที่เดินห่างไปไกลและค่อยๆก้าวเดินต่อไป

     "เมื่อกี้รู้สึกว่าจะเป็นคนที่ตะโกนมาหาคุณนะครับ"

รูบี้หันกลับไปมองก็ไม่มีใครอยู่แล้ว

     "งั้นหรอ...."

     "จริงสิครับ ดูเหมือนว่าจะมีจดหมายส่งมาถึงคุณด้วย"

ลีโอหยิบกระดาษขาดๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง ข้างในเนื้อหาถูกเขียนไว้ว่า

ข้าได้เห็นฝีมือการต่อสู้ของเจ้าแล้ว ข้าอยากขอดวลเพื่อประฝีมือกับเจ้าดูสักครั้ง ถ้าเจ้ายินดีรับคำท้าให้มาเจอกับข้าที่ลานประลองในโคลอสเซียม ข้าจะรออยู่ที่นั่นจนกว่าจะได้รับคำตอบจากเจ้า

นักรบแห่งโครอสเซียม 

                                                                                                                                                                Sky

     "Sky !!"

ทุกคนออกเสียงอย่างพร้อมเพรียงยกเว้นลีโอ

     "น่าสนใจดีนี่ไหนๆเขาก็เป็นเป้าหมายของพวกเราอยู่แล้ว ถือโอกาสนี้ไปจับตัวเขากันเลย"

รูบี้ทำท่าทางสนใจเป็นอย่างมาก พอทุกคนเดินมาถึงหน้าโคลอสเซียมก็เห็นว่าโคลอสเซียมถูกปิดอย่างแน่นหนารอบๆข้างมีคนที่แต่งตัวอย่างกับเจ้าหน้าที่อะไรซักอย่างคอยปิดทางเข้า-ออกทำให้เป็นที่เตะตาจากรอบข้าง

พอพวกรูบี้เดินมาถึงเจ้าหน้าที่ก็แยกตัวให้พวกรูบี้เดินเข้าไปประตูเล็กๆที่อยู่ข้างๆตึกแง้มเปิดออกเล็กน้อยข้างในมืดจนแทบมองไม่เห็นอะไร เสียงฝีเท้าดังสะท้อนก้องแสงสว่างเริ่มชัดเจน

ภายในคือโคลอสเซียมที่เคยต่อสู้กันแต่ดูแตกต่างเล็กน้อยนั่นคือสนามที่ดูกว้างผิดหูผิดตาแถมตรงกลางนั่นยังมีคนที่ใส่เสื้อคลุมสีน้ำเงินกับผ้าที่โพกหัวลามลงมาพันปิดใบหน้าจนเห็นแค่ตาที่กำลังปิดอยู่เขากำลังยืนอยู่ในท่ากอดอกอย่างสงบนิ่ง

พอรับรู้ถึงกลุ่มคนที่มาเยือนดวงตานั้นก็เบิกเนตรออกมาเผยให้เห็นดวงตาที่ดูเยือกเย็น ตาซ้ายมีรอยบาดลากยาว ตาขวากำลังจ้องมาทางรูบี้ เขาค่อยๆผายมือออกมากวักเรียกให้อีกฝ่ายเข้ามาต่อสู้ ฝ่ายที่เห็นค่อยๆเดินเข้าไปใกล้แต่ก็ทิ้งระยะห่างพอสมควร

     "จะให้เพื่อนของเจ้าช่วยก็ได้นะ"

เสียงที่ดูแหบกระด้างยังกับคนมีอายุไม่เข้ากับรูปร่างที่ดูท่าทางแข็งแรงยังกับคนหนุ่มเลย

     "ไม่จำเป็น"

     "ช่างมั่นใจชะจริง ข้าจะสอนบทเรียนบางอย่างให้ก็แล้วกัน แล้วนั่นจะทำให้เจ้าเติบโตขึ้นเป็นนักรบที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง"

ลีโอยิ้มออกมาเล็กน้อยก็เดินไปนั่งอยู่บนที่นั่งคนดูพร้อมกับคนอื่นๆที่ตามขึ้นไป

     "กลิ่นคนแก่โชยเข้ามาเลยนะลุง เห็นว่าไปขโมยของมานี่ ฉันจะจับลุงเข้าซังเตแล้วรับเงินรางวัลมาเอง"

     "ขโมย ? มันเป็นของข้าต่างหากล่ะ ยัยหนูที่ออกจากไข่ไวเกินไปอย่างเจ้าน่ะไม่มีทางรับรู้ถึงเรื่องความยากลำบากของการเตรียมพร้อมหรอก"

     "ไข่หรอ พวกนั้นจะกินไข่หรอ"

ซีน่อนที่กำลังนั่งเล่นไพ่กับลีโอพูดแทรกคนสองคนทำเอาคนอื่นๆถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ที่น่าหนักใจกว่านั้นก็คือลีโอกับซีน่อนนั่งเล่นไพ่วางเงินกันโดยไม่สนใจการต่อสู้เลย ไอริสก็ได้แต่ตักเตือนทั้ง 2 คนที่ไม่ได้ฟังอะไรเลย ส่วนโคลด์ก็หลับไปตั้งแต่ที่เข้ามาในโคลอสเซียมแล้ว

ทั้งสองยังคงจ้องกันอย่างไม่วางตาเหมือนกับวางแผนการสู้ภายในหัวอยู่ รูบี้เริ่มมีเม็ดเหงื่อไหลออกมาตามความคิดที่สร้างขึ้นในจินตนาการไม่รู้ทำไมรูบี้ถึงเป็นฝ่ายแพ้อยู่เสมอ นั่นคงเป็นหนึ่งในบทเรียนที่เขาจะสอนสินะ

     "ฟู่...."

รูบี้สูดหายใจและปล่อยออกมาเล็กน้อย ฝ่ายที่เห็นก็ตั้งท่าเตรียมรับมือโดยเอามือข้างขวาไขว้หลังมือข้างซ้ายยื่นออกมาข้างหน้า ย่อเข่าลงเล็กน้อยเพื่อตั้งหลัก

     'อย่างน้อยถึงจะแพ้ในความคิดแต่ก็ต้องพอมีทางออกบ้างล่ะน่า'

พอทั้งสองฝ่ายมีท่าทางพร้อมต่อสู้คนอื่นๆก็วางมือจากทุกอย่างและหันมาสนใจการต่อสู้ครั้งนี้แทน บรรยายที่ดูน่าอึดอัด ไม่มีเสียงใดเล็ดลอบออกมาจากใครตอนนี้ได้เข้าสู่ช่วงของการต่อสู้อย่างแท้จริง