[C1] ทุกท่วงท่าที่อ่อนช้อยจับคุณชายศิลปิน!

   โอ้ละหนอ~ ดวงเดือนเอย~ พี่มาเว่ารักเจ้าสาวค่ำดวง~ เสียงเพลงอันแสนไพเราะที่ออกมาจากปากของฉันในขณะที่ฉันกำลังนั่งขับร้องเพลง 'ลาวดวงเดือน' เหล่านักเรียนมากมายที่อยู่ในห้องชมรมนาฎศิลป์และการดนตรีต่างนั่งหลับและเคลิ้มไปกับเสียงร้องนุ่มนวลใสๆของฉัน ใช่สิ! ฉันคือนางรำและนักขับร้องเพลงไทยที่เก่งที่สุดในรร.แห่งนี้ นอกจากเสียงของฉันมันจะเพราะและนุ่มนวลมากขนาดนี้ทุกท่วงท่าการรำของฉันมันก็นุ่มนวลเช่นกัน -,.- ~
"เธอนี่ขับร้องเพลงไทยเก่งจริงๆเลยนะยัยผัก"
  เสียงของยัยแววเพื่อนสาวไทยของฉันที่เป็นคนในชมรมนาฎศิลป์และการดนตรีสอดแทรกเข้ามาในระหว่างที่ฉันจะขับร้องเพลงจบทำให้ฉันรู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะว่าสิ่งที่มันสอดแทรกเข้ามาเป็นคำชมนี่เนอะ~ ได้ยินแบบนี้ทุกวันชินและแก~ หุหุ -..-
"เพลงยังไม่ทันจบ เธอก็พูดมากเลยนะยัยแวว - -"
ฉันแอบว่าเพื่อนตัวเองเล็กน้อยในขณะที่เสียงปรบมือดังขึ้นมาพร้อมคำชมทุกประการไม่ว่าจะเป็นการกรี๊ด การตะโกนบอกรัก การปากกน.มาให้ อ๊ะ! ไม่ใช่สักหน่อย >< แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็เถอะฉันก็แอบกรี๊ดอยู่ในใจตลอดแหละนะ~
"แหม ฉันแค่พูดนิดเดียวเองเธอหาว่าฉันพูดมากแล้วหรอยะ - -*"
"คิกคิกล้อเล่นน่ะ~ ว่าแต่ใกล้จะหมดคาบเรียนนี้รึยังเนี่ย?"
"อีก 2 นาทีก็น่าจะหมดแล้วล่ะ เธอรีบรึไงยะ"
  ยัยเเววที่พึ่งก้มมองดูนาฬิกาตัวเองเบะปากใส่ฉันด้วยความไม่เข้าใจ โธ่ก็คนมันหิวอ่ะแต่จริงๆไม่ใช่หรอกนะ ฉันเขินต่างหากที่ตอนนี้พวกเขายังไม่จบที่จะชมฉันน่ะเส้! >\\\\< "หู้ว..ฉันหิวแล้วนี้ไปกันเถอะ~"
  ยังไม่ทันที่ยัยแววจะอ้าปากด่า ฉันก็ลุกคว้าแขนเพื่อนรักออกไปจากห้องทันทีแต่ก็ยังที่ไม่วายจะกลับไปกราบไหว้ 'พ่อแก' สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองห้องนาฎศิลป์และทุกอย่างที่เป็นการดนตรีร่ายรำแห่งนี้ก่อนที่จะลุกขึ้นมาสวัสดีคุณครูนาฎศิลป์ท่านหนึ่งที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ตรงโต๊ะครู ส่วนยัยแววก็ต้องทำตามเพราะเราสองคนนั้นมีสัมมาคารวะและวาจาที่ดีไงล่ะโฮะโฮะ~
 
  เพราะว่า Thailand is smile ! And we have Thailand Dancing! รู้จักบ่? -/-
             
 
       ( ชอบกดคอมเม้นท์ใช่กดแชร์นะคะ  เย้ววว~)