[ิYaoi]Back To Love ทำไงดีผมกลับไปรักเค้าอีกแล้ว!?

บทที่ 1 ปฐมนิเทศ(1)

Katayama's Talk

                    หลังจากจบการเรียนในม.ต้นไปแล้วผมก็ได้ย้ายตามครอบครัวมาต่อชีวิตนักเรียนม.ปลายในโตเกียวซึ่งดอาจจะดูเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นสำหรับบางคนเลยใช่มั้ยล่ะครับ แต่สำหรับผมหน่ะ ไม่เลยสักนิด ผมเบื่อที่ต้องย้ายโรงเรียนบ่อยๆ มันทำให้ผมไม่ค่อยจะมีเพื่อนสนิท ยกเว้นซะแต่...

                      "เฮ้~! ยูจังงง! ทางนี้ๆ"<<ไอ้หมอนี่-__- คิตายะ มันคอยตามย้ายโรงเรียนกับผมไปทุกที่ ถามว่า ทางบ้านไอ้หมอนี่ไม่ห่วงหรอ? เหอๆ บ้านไอ้หมอนี่ไม่มีอะไรจะให้ทำแล้วมั้ง ความจริงต่อให้คิตายะไม่ต้องเรียนไม่ต้องหางานทำเงิน และ ทรัพย์สมบัติของตระกูลมันก็คงเลี้ยงไปยันรุ่นหลานเลยแหละ แต่ประเด็นที่ทำให้ผมอิจฉามันไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้น คิตายะเล่นกีฬาได้ทุกชนิดแถมยังสุดยอดทุกอย่าง เรียนดีได้ที่1ตลอด หน้าตาดีป๊อบปูล่าสุดๆ เวลามันมาเดินกับผมเหมือนออร่าของมันดับรัศมีผมหมดจริงๆ...

                     "มารอฉันนานแล้วหรอ"ผมเงยหน้าถามมัน...โชคร้ายที่ผมเกิดมาเตี้ย เอ...หรือมันจะสูงเกินไป-__-|||

                     "พึ่งมาถึงเอง"ตอแหล!=_= ผมเห็นเหงื่อออกเต็มตัวคิตายะเลย สงสัยยืนอัดกับคนเยอะๆนาน ว่าแต่ว่า ไอ้พวกผู้หญิงพวกนี้จะเบียดพวกผมมากไปมั้ยเนี่ย!

                     "เน่!คิตายะ ฉันว่าเราไปหาที่ๆมันโล่งไร้คนมากกว่านี้ดีป่ะ"คิตายะพยักหน้าก่อนจะคว้ามือผมแล้วเดินแหวกเสียงกรี๊ดของผู้หญิงออกไป

                      "ยูจัง จะซื้อชุดนักเรียนไซส์ไหน? เดี๋ยวผมซื้อให้"

                      "เฮ้ย ไม่ต้องๆ เดี๋ยวฉันจ่ายเอง เออ!ใช่ ไปหาไรกินกันหลังจากซื้อชุดนักเรียนเสร็จนะ^++^"คิตายะยิ้มแล้วพยักหน้านิดหน่อย ผมเดินไปจ่ายเงินที่พนักงานแต่พนักงานกลับบอกว่ามีคนเหมาหมดร้านแล้ว สำหรับชุดที่ผมจะต้องจ่ายเค้าให้ฟรี ผมรีบหันไปมองคิตายะ ซึ่งหมอนั่นกำลังรูดเงินออกจากแผ่นแข็งสีดำของมัน ย๊ากกก!แกจะใช้เงินเปลืองเกินไปแล้วผมหยิบถุงชุดนักเรียนแล้วลากตัวคิตายะออกมา

                       "ทำไมต้องหงุดหงิดด้วยล่ะฮ่าๆ"ดูมันยังจะหัวเราะอีก"ผมจ่ายไปแค่ไม่กี่แสนเยนเอง"ส...แสน!!เป็นแสนเลยหรอเนี่ยยยย!!!!! ผมหันไปมองคิตายะ ซึ่งหมอนั่นยิ้มแหยๆมาให้ผม

                      "เรื่องของนายดิ! ตังนาย ไม่ใฃ่ตังฉัน!"ผมตะโกนใส่หน้ามันซึ่ง...มันน่าจะรู้ความนัย มันรีบวิ่งกลับเข้าไปในร้านแล้วเริ่มเคลียทุกอย่าง ก่อนจะรีบวิ่งออกมา

                      "ป่ะ ไปกินข้าวกัน ผมจ่ายเงินแค่ชุดของเราแล้วครับ ส่วนค่าอาหารผมจะไม่จ่ายให้ยูจังก็ได้นะครับ"ผมเหลือบมองมันนิดๆ

                      "นายต้องเลี้ยงดิ..."คิตายะยิ้มออกมาเหมือนเดิมก่อนจะรีบลากผมตรงดิ่งไปยังร้านที่โครตหรู...มันจะเอาเงินไปทิ้งเล่นอีกเยอะมั้ยครับ...