น้องสาวที่น่ารักของผม

กอร์น:"งั้นเราเริ่มเดินทางออกจากเกาะนี้ดีกว่า"
ทุดคน:"โอเค"
พี่ฉันเดินนำหน้าทุกคนแล้วมาหยุดอยู่ที่ท่าเรือ
ยากะ:"เดียวหยุดก่อนนนนน!!!!!>0<"
คุราปีก้า:"ทำไมละจะออกจากเกาะนี้ได้ก็ต้องขึ้นเรือนะ"
ยากะ"+0+มายยยยยย"
พี่ฉันกระชิบกับคิรัวร์แล้วแป็ปๆทุกคนก็ทำหน้าเหมือนกับว่ายอมรับเรื่องบางเรื่องไม่ได้
ยากะ:"นี่ (ฉันยกมือถามขึ้นเมื่อทุกคนสีหน้าเปลียนไป)เป็นอะไรกัน แล้วทำไมต้องกระชิบกันด้วย??"
กอร์น:"เปล่าวววว"
ยากะ:"นํ้าเสียงน่าเชื่อถือมาก"
ฉันพูดออกมาทำให้ทุกคนมีสีหน้าที่แย่กว่าเดิมแล้วอยู่ดีๆคุราปีก้าก็พูดแทรกขึ้นมา
คุราปีก้า:"ถ้าไม่มีอะไรเราก็ไปกันเถอะ ไหนจะไปหาที่พัก ไหนจะไปเลือกที่เที่ยว แล้วไหนจะ....................แล้วก็........พอเที่ยวเสร็จปุบก็ต้อง.........นู้นนี่นั้นอีก
ขณะที่คุราปีก้าพูดไปทุกคนก็เดินขึ้นเรือหมดแล้วเหลือฉันกับคุราปีก้า
ยากะ:"^-^''เออ คุณคุราปีก้าคะ ทุกคนขึ้นเรือกันหมดแล้ว"
คุราปีก้า:"อ่าว หรองั้นก็หมายความว่า เฮ้ยยทุกคนไม่ฟังฉันเลยอุสาพูดตั้งนาน"
แล้วคุราปีก้าก็พูดไปเรื่อยๆแล้วเดินขึ้นเรือไปเหลือแต่ฉันที่ยังไม่ขึ้น
กอร์น:"นี่ยากะทุกคนขึ้นมาหมดแล้วน่าาา "
ยากะ:"ไม่เอาไม่อยากขึ้น"
พอฉันพูดแค่นั้นแหละพี่ก็เดินมาพร้อมกับหยิบเชือกมาด้วย
กอร์น:"จะขึ้นไปดีๆไหมหรือว่าต้องให้ใช้กำลัง"
ยากะ:"ใครจะไปขึ้นเล่า งั้นเอาแบบนี้มัย^0^"
กอร์น:"แบบไหน???"
ยากะ:"ถ้าแน่จริงก็จับน้องให้ได้สิ ฮ่าๆๆๆ"
พอพูดจบฉันก็วิ่งสุดขีด แต่แปลกแทนที่พี่จะวิ่งตามฉันพี่กับทำเชือกที่หยิบมา ทำให้มันเป็นบ่วงแล้วเหวี่ยงมาที่ฉัน
ยากะ:"เฮ้ยยย!!!!!"
พี่เหวียงแม่นมากเชือกนั้นลอยมาคล้องตัวฉันเอาไว้
พอพี่จับฉันได้แล้วพี่ก็เอาแอปเปิ้ลยัดใส่ปากฉัน
กอร์น:"เฮ้อออ เรียบร้อย"
ยากะ:"อื้ออ...(พูดไม่ได้เนื่องจากแอปเปิ้ลอยู่ในปาก)
ทุกคนถึงกับอึ้ง
กอร์น:"ไม่ยอมไปดีๆก็ต้องเจอแบบนี้แหละ"
พอพี่พูดจบก็พาฉันขึ้นเรือ
ยากะ:("ไม่น่าฉันเมาเรือ>0<")