น้องสาวที่น่ารักของผม

กอร์น:"งั้นเราเริ่มเดินทางออกจากเกาะนี้ดีกว่า"

ทุดคน:"โอเค"

พี่ฉันเดินนำหน้าทุกคนแล้วมาหยุดอยู่ที่ท่าเรือ

ยากะ:"เดียวหยุดก่อนนนนน!!!!!>0<"

คุราปีก้า:"ทำไมละจะออกจากเกาะนี้ได้ก็ต้องขึ้นเรือนะ"

ยากะ"+0+มายยยยยย"

พี่ฉันกระชิบกับคิรัวร์แล้วแป็ปๆทุกคนก็ทำหน้าเหมือนกับว่ายอมรับเรื่องบางเรื่องไม่ได้

ยากะ:"นี่ (ฉันยกมือถามขึ้นเมื่อทุกคนสีหน้าเปลียนไป)เป็นอะไรกัน แล้วทำไมต้องกระชิบกันด้วย??"

กอร์น:"เปล่าวววว"

ยากะ:"นํ้าเสียงน่าเชื่อถือมาก"

ฉันพูดออกมาทำให้ทุกคนมีสีหน้าที่แย่กว่าเดิมแล้วอยู่ดีๆคุราปีก้าก็พูดแทรกขึ้นมา

คุราปีก้า:"ถ้าไม่มีอะไรเราก็ไปกันเถอะ ไหนจะไปหาที่พัก ไหนจะไปเลือกที่เที่ยว แล้วไหนจะ....................แล้วก็........พอเที่ยวเสร็จปุบก็ต้อง.........นู้นนี่นั้นอีก

ขณะที่คุราปีก้าพูดไปทุกคนก็เดินขึ้นเรือหมดแล้วเหลือฉันกับคุราปีก้า

ยากะ:"^-^''เออ คุณคุราปีก้าคะ ทุกคนขึ้นเรือกันหมดแล้ว"

คุราปีก้า:"อ่าว หรองั้นก็หมายความว่า เฮ้ยยทุกคนไม่ฟังฉันเลยอุสาพูดตั้งนาน"

แล้วคุราปีก้าก็พูดไปเรื่อยๆแล้วเดินขึ้นเรือไปเหลือแต่ฉันที่ยังไม่ขึ้น

กอร์น:"นี่ยากะทุกคนขึ้นมาหมดแล้วน่าาา "

ยากะ:"ไม่เอาไม่อยากขึ้น"

พอฉันพูดแค่นั้นแหละพี่ก็เดินมาพร้อมกับหยิบเชือกมาด้วย

กอร์น:"จะขึ้นไปดีๆไหมหรือว่าต้องให้ใช้กำลัง"

ยากะ:"ใครจะไปขึ้นเล่า งั้นเอาแบบนี้มัย^0^"

กอร์น:"แบบไหน???"

ยากะ:"ถ้าแน่จริงก็จับน้องให้ได้สิ ฮ่าๆๆๆ"

พอพูดจบฉันก็วิ่งสุดขีด แต่แปลกแทนที่พี่จะวิ่งตามฉันพี่กับทำเชือกที่หยิบมา ทำให้มันเป็นบ่วงแล้วเหวี่ยงมาที่ฉัน

ยากะ:"เฮ้ยยย!!!!!"

พี่เหวียงแม่นมากเชือกนั้นลอยมาคล้องตัวฉันเอาไว้

พอพี่จับฉันได้แล้วพี่ก็เอาแอปเปิ้ลยัดใส่ปากฉัน

กอร์น:"เฮ้อออ เรียบร้อย"

ยากะ:"อื้ออ...(พูดไม่ได้เนื่องจากแอปเปิ้ลอยู่ในปาก)

ทุกคนถึงกับอึ้ง

กอร์น:"ไม่ยอมไปดีๆก็ต้องเจอแบบนี้แหละ"

พอพี่พูดจบก็พาฉันขึ้นเรือ

ยากะ:("ไม่น่าฉันเมาเรือ>0<")