น้องสาวที่น่ารักของผม

หลังจากที่อิโชกะเดินจากเราสองพี่น้องไปแล้วพวกเราสองคนก็เดินกลับไปที่บ้านพักของตัวเอง(หรือห้องพักนั้นและ)เราสองคนเดินกลับไปแบบว่าไม่มีใครพูดเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ยากะ:"นี่ พี่"

กอร์น:"อะไรหรอ"

ยากะ:"น้องยังคาใจอยู่นะ"

กอร์น:"เรื่องไรละ มันก็มีเรื่องทุกเรื่องไม่ใช่หรอที่คาใจนะ อย่างจะทะเลาะกัน แกล้งกันเรื่องอาหาร มันก็ทุกเรื่องไม่ใช่หรอ อีกอย่างพี่ก็ยังคาใจเรื่องที่น้องแอบหนีไปตอนที่พี่กำลังชื้อโทรายากิอยู่ด้วย"

ยากะ:"ไม่ใช่เรื่องพวกนั้นนนน อีกอย่างโทริยากิที่บ้านเกิดก็มีขายเยอะจะตายไป ไปชื้อมาเพื่อ"

กอร์น:"ก็จากบ้านเกิดมานานนี่นาก็เลยคิดถึงนะ ว่าแต่ที่น้องคาใจอยู่มันคืออะไรละ"

ยากะ:"เรื่อง อิโชกะนะ"

กอร์น:"หะ"

ยากะ:"พี่ไปรู้จักเจ้านั้นได้ยังไง ดูท่าจะเป็นคนอันตรายมากด้วย"

กอร์น:"ใช่ เจ้านั้นนะถือว่าเป็นคนอันตราย และมันก็หมายตัวพี่อยู่(หรือเรียกอีกอย่างว่าชอบ)และตอนนี้"

พี่พูดพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างมาจับไหล่ฉันไว้

กอร์น:"พี่ก็คิดว่ามันคงจะหมายตัวน้องไว้ด้วย แต่ไม่ต้องห่วงพี่จะป้กป้องน้องเองถึงแม้ว่าพี่จะต้องตายแทนน้องก็ตาม"

ยากะ:"พี่พูดอะไรนะ น่าขำชมัด ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างพี่จะทำหน้าสลดเป็น^0^ฮาๆๆๆๆๆๆๆ"

กอร์น:"นี่ หยุดขำได้แล้ว ไปเลยรีบเข้าห้องจะได้ไปอาบนํ้ากินข้าวแล้วก็นอน อย่าลืมสิว่าต่อจากนี้ไปพี่จะมานอนด้วย"

ยากะ:"จริงดิ เย้ มีพี่มาอยู่ใกล้ๆไม่กลัวความมืดแล้ว"

กอร์น:"พอได้แล้วน่า ไปได้แล้ว"