หน่วย 005 นักล่าแม่มด

               ในยุคสมัย ที่มนุษย์ ได้ค้นพบขุมพลังแห่งใหม่ทุกคนหลงระเริงใช้พลังงานนั้น จนศูนย์กลางแห่งๆนั้น ที่มนุษย์ เรียกว่าคอร์ แตกออกเป็นเสี่ยงๆ พลังจากคอร์ที่มนุษย์ เรียกว่า มาน่า กลายเป็นสีดำกระจายไปทั้่วทุกที่ และ มีการค้นพบแผ่นศิลาที่ระบุเรื่องเกี่ยวกับเวทย์มนต์ไว้อีก ว่าส่วนที่เราเรียกว่าคอร์คือกลุ่มพลังงานที่ใช้ผนึกพลังของ ราชินีแม่มด ผู้พยายามใช้พลัง เพื่อให้โลกตกอยู่ใต้อำนาจ ถูกกลุ่มทหาร อาสาที่เรียกตนว่า ThePaladina ผนึกพลังเอาไว้ แต่ แผ่นศิลาอีกแผ่นหนึ่งได้หายไป..สิ่งที่มนุษย์ทำได้ คือต่อต้านเหล่าแม่มดที่มารุกรานจึงมีการจัดตั้งโรงเรียนฝึกและกองทหารเพื่อต่อต้านแม่มดและ ผู้กระทำผิดด้านเวทย์มนต์ด้วย เรียกว่าหน่วยสอบสวน
หน่วยฝึกล่าแม่มดที่005 ซึ่งยังไม่มีผลงานใดๆกับเด็กสาวผู้มาใหม่
ห้องทำงานขนาดใหญ่ในโรงเรียนประกอบด้วยเฟอร์นิเจอร์ ทำจากไม้ราคาแพงทั่วห้องซึ่งดูยังไงก็ต้องเป็นห้องของคนที่มีอำนาจใน โรงเรียนนี้มากทีเดียว
เด็กสาวผมน้ำตาลแดงเอ่ย ถามศาสตราจารย์ ธันเดอร์แลนด์ซึ่ง เป็น ผ.อ.ของโรงเรียนนี้
     "นี่หมายความว่าไงคะ จะย้ายหนูไปหน่วยนี้หรือคะ"เด็กสาวพูดออกด้วยสีหน้าแปลกประหลาด
 
    "ถ้าใช่แล้วมันทำไมละ??"ศาตรจารย์เริ่มเอ่ยตอบ ด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท
     "นี่หน่วยนี้ไม่มีผลงานอะไรเลยเหรอจะแย่ไปมั้งคะ"เด็กสาว เริ่มเอ่ยค้านต่ออีกครั้ง
 
ศาสตราจารย์ตีหน้าเครียดพร้อมหันไปมองเด็กสาว
 
     "จากเรื่องที่ทำน่ะแค่ไม่โดนไล่ออกก็ดีแล้ว เพราะเดิมทีหน้าที่เราคือจับกุมไม่ใช่กำจัด
แต่ช่างมันเถอะ" ศาตราจารย์เริ่มพูดตัดบทเมื่อสังเกตุเห็นสีหน้าของเด็กสาวที่เริ่มเศร้าหมอง
     
     "ส่วนนึงมันเป็นการตัดสินใจของพ่อเอง"
 
     "ค่ะเข้าใจแล้วค่ะ" เด็กสาวตอบทั้งๆที่ยังก้มหน้าอยู่
 
ศาสตราจารย์เริ่มยิ้มกริ่มอีกครั้งหลังจากได้ยินคำตอบที่พอใจ
     
     "ดีมาก งั้นไปพบเพื่อนร่วมงานดีกว่านะเธอกันดีกว่านะ"
 
     "เอะ? เดี๋ยวนี้เลยเหรอคะ" เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมาพร้อมแสดงสีหน้าแปลกใจ
 
     "ก็เดี๋ยวนี้น่ะสิ"ศาสตราจารย์ก็ยังคมตอบด้วยท่าทางยียวนอีกตามเคยก่อนจะเดินนำหน้าเธอเดินออกจากห้องไป เด็กสาวทำได้เพียงสบถอยู่ในใจลึกๆเท่านั้นแม้ใจจริงเธออยากจะตะโกนออกมาสุดเสียงก็ตาม ก่อนจะเดินตามศาสตราจารย์ออกไป
 
.................................................
         
          ในอาคารพักของหน่วยฝึก ซึ่งบรรจงสร้างสรรค์มาอย่างดีจากไม้แกะสลัก สีน้ำตาลเข้มและหินอ่อน เรียงรายไปด้วยตู้หนังสืออัดเรียงแน่นอยู่เต็ม ไปหมดชวนให้รู้สึกสงบ แม้อยู่ใน
อณาเขตของทหารก็ตามที
       บนระเบียงชั้นที่2ของหอห้องซ้ายสุดติดกับกำแพงที่นี่เองคือห้องพักของหน่วย 005
ที่จริงถึงจะเรียกว่าเป็นห้องพักแต่จากสภาพการน่าจะเรียกว่าเป็นห้องปฎิบัติการ น่าจะเหมาะสมว่า
 
     ศาสตราจารย์เดินนำหน้าเด็กสาวมาจนถึงบริเวณหน้าห้องพักด้วยเวลานานพอสมควรเนื่องจากหอพักแห่งนี้มีขนาดเท่ากับสนามฟุตบอล3สนาม แถมบริเวณห้องยังอยู่ไกลสุดอีก
 
     "อ้ะ นี่ไงๆห้องนี้นี่ล่ะ" ศาวตราจารย์กล่าวบอกเด็กสาวที่เดินตามมา
 
     "อย่าลืมเรื่องความประทับใจแรกด้วยล่ะ"
 
     เด็กสาวไม่ใส่ใจกับคำพูดนั้นเท่าไหร่ ก่อนจะผลักปะตูที่ทำจากไม้สลักเข้าไป
 
     "สวัสดีชั้นย้ายมาใหม่ มาจากหน่วยฝึกสอบสวนที่001จากนี้ไปจะมาอยู่ที่นี่ฝากตัวด้วย"เด็กสาวพูดขึ้นมาทันทีด้วยท่าทางเย็นชาตามปกติของเธอ
 
     "และที่สำคัญ!"ทันใดนั้นศาสตราจารย?ก็พูดแทรกขึ้นมาทันที
 
     "อ้ะ! ผู้อำนวนการ!"เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา
     
     เด็กหนุ่มคนนี้ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็รู้ได้ทันทีว่าอายุไม่เกิน18แน่นอน ตัวผอม ผิวสีน้ำผึ้ง  หน้าตา ถือได้ว่าหล่อเข้าขั้นเลยที่เดียวเสียแต่ว่าดูท่าทางขาดความมั่นใจไปหน่อย ประกอบกับผมสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำที่ยาวปรกจนปิดถึงท้ายทอย
 
     "อ่า... ไม่เอาน่าคุณ แล๊ค ซีอิ๊งค์อย่าพึ่งขัดสิผมยังไม่ได้พูดเรื่องสำคัญเลย"ศาสตราจารย์พูดตัดบท แล๊ค อย่ารวดเร็ว
 
     "งั้นเชิญก่อนครับ ผู้อำนวยการ"แล๊ค กล่าวเชิญก่อนซึมไปเล็กน้อย
 
     "เข้าเรื่องสำคัญกันต่อ เธอคนนี้ที่มาอยู่ด้วยกับพวกเธอ นี่ไม่ใช่นักเรียนธรรมดาแต่เป็นลูกสาวของผมอีกด้วย" ศาสตราจารย์ พูดออกมาด้วยท่าทางภูมิใจแบบเหลือล้น
 
     "เหมือนใช่มั้ยล่ะ ไม่ว่าจะเป็นคิ้ว จมูก หรือ ความน่ารัก"ศาสตราจารย์ยังคงพูดต่อไปโดยไม่มีที่ท่าว่าจะหยุด จนกระทั้งเด็กสาวได้พูดแทรกขึ้นมาราวกับพูโดขึ้นมาเพื่อหยุดเรื่องนี้"
 
     "ไม่หรอกเข้าเป็นแค่พ่อเลี้ยงชั้นหน่ะ ขอย้ำว่าเราไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด"เด็กสาวพูดขึ้นมาด้วยท่าทางเย็นชาเช่นเดิม
 
     "เห...แล๊ค ยัยนี่เป็นใครกันน่ะท่าทางหยิ่งชะมั้ด"เด็กสาวที่นอนอยู่บนโซฟาข้างหลังแล็คพูดขึ้นมาและวางท่าไม่เกรงกลัวสิ่งใด
    
      เด็กสาวคนนี้ก็เช่นกันเทียบอายุแล้ว น่าจะพอๆกับเเล็ค ตัวเล็ก สูงประมาณ150กว่าๆ ผิวสีขาวแต่ไม่ถึงกับซีด กับดวงตากลมโต และ ผมสีขาวทำให้ดูน่ารัก
 
     "ไม่เอาน่า โรด้า เสียมารยาทเธอจะมาอยู่ที่หน่วยของพวกเราน่ะ"แล็คพูดขัดโรด้าในทันทีประกอบกับสีหน้าแปลกใจ ราวกับไม่เคยเห็นเธอทำตัวแบบนี้มาก่อน
 
     "โอ้ๆเด็กใหม่ล่ะ"เด็กหนุ่มอีกคนที่นั้งอยู่บนโซฟาตรงข้ามกับ โรด้ากล่าวขึ้น
 
     "ขอแนะนำตัวก่อน ชั้นชื่อ โจฮัน เทร็ปเปอร์ เป็นมือปืนลูกซองน่ะมีอะไรก็ถามได้เลย"โจฮันพูดขึ้นมาด้วยท่าทางมั่นใจอย่างเหลือล้นเช่นเดียวกันกับศาสตราจารย์ธันเดอร์แลนด์
 
     "เธอจะเรียกหมอนี่ว่าจิ๊กกี้ ก็ได้นะไม่มีปัญหาหรอกใช่มั้ยจิ๊กกี้?"เด็กสาวผมสีดำสนิทสวมเสื้อ-
-กาว์นที่นั้งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์จำนวนมากเอ่ยขึ้น
 
     "แต่ชั้นชื่อ โจฮันนะเฟ้ย!!"โจฮันขัดเด็กสาวคนนั้นในทันที
 
     "อ้อ! ลืมแนะนำตัวฉันรองหัวหน้าของหน่วยนี้ ซิลเวต ดี ซาบริน่า เรียกว่าซิลเวตก็พอ"ซิลเวตพูดไปพลางแสยะยิ้มให้ เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดง
 
     "ส่วนยัยนี่ที่นั้งอยู่ ข้างตู้นั้นน่ะ ชื่อว่า โคลิน ดิวาน"ซิลเวตพูดพลางชี้นิ้วไปที่เด็กสาวอีกคนที่มีผมสีบลอน กำลังนั้งอยู่ข้างล๊อกเกอร์
 
     "ย..ย...ย..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะชั้นโคลิน ดิวาน เป็นแพทย์สนามค่ะฝากตัวด้วยค่ะ"โคลินพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับกำลังกลัวอะไรบางอย่างอยู่
 
     "เอ๋.. แล้วใครเป็นหัวหน้าหน่วยล่ะ?"เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงเอ่ยถามด้วยความสงสัยความจริงเธอเริ่มคิดมาตั้งแต่เห็นหน้า โรด้าแล้ว
 
     "จะใครซะอีกล่ะ ก็หมอนี่ไงล่ะ"ซิลเวตกล่าวขึ้นพลางชี้นิ้วไปทาง เด็กหนุ่มผมน้ำตาลที่ชื่อแล็ค
 
     "หมอนี่อะนะ"เด็กสาวพูดเสียงดังด้วยสีหน้าตกใจเหมือนกับได้รู้ในสิ่งที่ไม่ควรได้รู้มาแล้ว
 
     "เอ่อ.. สวัสดี ชั้น แล็ค ซีอิ๊งค์ เรียกว่าแล็คก็ได้"แล็ค เริ่มพูดแนะนำตัวหลังจากเห็นสีหน้าของเด็กสาวผมน่ำตาลแดง
 
     "แล้วนายทำอะไรบ้างล่ะห้ะ?"เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงเริ่มกล่าวขึ้นอีกครั้ง
 
     "ก็วางแผน แล้วก็เป็นมือดาบน่ะ"แล็คตอบ เด็กสาวอย่างรวดเร็ว
 
     "ห้ะ ทำไมถึงใช้ดาบล่ะ แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะชั้นยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนิ"เด็กสาวเอ่ยถามและตัดบทแล็คในทันทีก่อนจะมีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากของเขา
 
     "ชั้นชื่อ อาเรีย ลิงค์เกอร์ ฝากตัวด้วย"อาเรียกลับไปพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแบบเดิม ก่อนห้องจะกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง เนื่องจาก ไม่มีใครพูดขึ้นมาแม้แต่น้อยรวมถึงศาสตราจารย์ธันเดอร์แลนด์ที่เดินออกไปตอนไหนก็ไม่ทราบ
 
     "เอาเป็นว่า ในเมื่อองค์ก็ครบแล้วก็ขอยินดีต้อนรับ คุณอาเรียสู่ หน่วย005 นี้ละกันนะ"แล็คพูดขึ้นมา เพื่อทำลายความเงียบ
 
     "นั้นสิยินดีต้อนรับนะ"ซิลเวต พูดต่อทั้งที่ปากยังอมลูกอมอยู่
 
     "ยินดีต้อนรับนะ โอ๊ส!" โจฮันเริ่มต่อ
 
     "ยินดีต้อนรับค่ะ" โคลินก็พูดต่อจากโจฮันเพราะกลัวจะตามกลุ่มเพื่อนไม่ทัน
 
     "อย่างเธอไม่เห็นจำเป็นเลย"โรด้าเริ่มพูดถากถาง อาเรีย
 
     "นี่โรด้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันปกติไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่" แล็คพูดด้วยเสียงแข็งใส่โรด้า
 
     "ก็..ก็..ก็..ก็ ซิลเวตบอกให้พูดแบบนี้นี่นา!"ก่อนที่น้ำจะรื้นขึ้นมาที่ขอบตาของโรด้า
 
     "นี่ซิลเวต บอกกี่ทีแล้ว ว่าอย่าแกล้งโรด้าไง"แล็คเริ่มดุซิลเวต
จากนั้นไม่นานทั้งห้องก็เริ่มกลับสู่ เสียงหัวเราะอีกครั้งยกเว้น อาเรีย ที่ยังคงนั้งเงียบอยู่ตรงมุมห้อง
 
          จากบริเวณ ระเบียงไม่ห่างจากหน้าห้อง 005 ศาสตราจารย์ธันเดอร์แลนด์ที่ได้ยินทุกอย่าง ก็พูดกับตัวเอง
 
     "จากนี้ไปต้องสนุกแน่..."
 
...............................................
 
ติดตามตอนต่อไป...