รักเราไม่เก่าเลย

 ' ไม่ได้เรื่อง!! ผลงานแกมันห่วยแตกเกินไป!! '
 ' นายกล้าเรียกของแบบนี้ว่างานศิลปะเหรอ? '
พอทีเถอะ.. หยุดว่างานของฉันนะ.. พวกมันคืองานศิลปะชั้นเอกของฉัน.. พวกแกไม่มีวันเข้าใจมันหรอก!! ไอ้พวกสมองทึบ!!
 ' งานห่วยแตกแบบนี้ฉันไม่รับ.. '
 หยุดซะที..!!
' ห่ ว ย แ ต ก . . '
พอได้แล้ว! ใครก็ได้หยุดมันที!! ฉันทนไม่ไหวแล้ว!!
"อ้ากกกกก !!"
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาในห้องเดิม ที่เดิมที่ผมอยู่ตรงนี้..อยู่ที่เดิมไม่ไปไหน อยู่กับงานศิลปะของผม งานหลักของผมคือการวาดภาพ หลายๆคนเรียกผมว่าพวกจิตกรไส้แห้ง แฮะๆ พวกนั้นอาจพูดถูกเพราะผมจำเป็นต้องวาดภาพขาย ถ้าขายไม่ได้ก็เท่ากับการอดข้าว 1อาทิตย์เต็มๆ ฟังดูโหดร้ายแต่ผมก็ผ่านจุดๆนั้นมาแล้ว 
ก็อก ก็อก ก็อก
ใครกันมาเช้าตรู่แบบนี้.. เราไม่รู้จักใครแถวนี้นะ โจร? พวกโรคจิต? คนขอทาน? ตอนนี้สมองของผมมันคิดไปต่างๆนาๆแล้ว ผมควรเปิดประตูมั้ย? ต้องหาอะไรป้องกันตัวรึเปล่า? 
"เฮ้! มีใครอยู่มั้ยครับ?"
"ม..ไม่มี!!"
"ไม่มีแล้วตอบได้ยังไง!? เปิดประตูเดี๋ยวนี้!!"
โอ๊ยย ควายแท้ๆไม่มีวัวผสมจริงๆเลย!! แทนที่จะเงียบจะไปตอบกลับมันทำมะเขือพวงอะไรวะ!!
ชีวิตดี๊ดี!! 
"เปิดซะทีดิ! หนาวนะเว้ย!!"
"แล้วแกเป็นใครวะ! จะให้เปิดต้อนรับคนแปลกหน้าได้ไง"
"เอาน่า ช่วยเปิดต้องรับหน่อยเถอะหนาวจะตายห่าแล้ว"
ผมต้องเปิดจริงๆสินะ ทางเลือกอื่นที่คิดได้ก็คงโดดออกจากหน้าต่าง.. จะบ้ารึไงนี้มันไม่ใช่หนังนะ= =
"นายใม่ใช่โจรสินะ.."
"เห็นหน้าฉันเดี๋ยวแกก็นึกออกเองแหละ"
ต้องเปิดสินะ.. เอาวะ!? ถ้าเป็นโจรค่อยเอาด้ามพู่กันจิ้มตาก็พอ
แกร็ก! แอ๊ดดด..
"กว่าจะเปิดนะมึง.. ก็คิดอยู่แล้วว่าคงไม่ย้ายไปไหน"
"ม..มาร์ค แกจะกลับมาทำไม!! ในเมื่อแกเคยทิ้ง..ทิ้งฉันมาแล้ว จะกลับมาอีกทํ...!!"
หมอนั้น.. ไอ้เวรนั้นมันกอดผมราวกลับกลัวผมจะหายไป.. เพราะอะไรผมไม่รู้แต่ตอนนี้เขาตัวสั่น..อาจเป็นเพราะอากาศที่เย็นลงหรือไข้หวัดอะไรซักอย่าง ทางที่ดีผมควรช่วยไอ้เวรนี้ก่อนที่จะปล่อยให้มันมาตายคาหน้าห้องผม มันคงดูที่ดีแน่ถ้ามีใครมานอนสั่นอยู่หน้าห้องของตัวเองอะไรแบบนั้น
"บอกทีว่าถ้าแกหายไข้หรืออะไรแล้วจะไปทันทีแล้วจะไม่กลับมาอีก.. สัญญาสิ..."
"...แกเกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยหรอก เสียใจชะมัด"
"แกไม่เข้าใจความรู้สึกฉันหรอกว่าตอนที่โดนทิ้งมันรู้สึกอย่างไง"
"เออๆ ขอโทษนะ..ไอ้แมว"
"อย่าเรียกแบบนั้นเด็ดขาด!! มันจบไปนานแล้วฉันไม่อยากนึกถึงความทรงจำแย่ๆแบบนั้นอีก แค่เรียกว่าน้ำก็พอ.."
"เออ.. น้ำก็น้ำ"