ยัยตัวเล็กพิชิตใจเจ้าชาย

     คาเรนเธอไม่ฟังผมเลยและยังปฏิเสธการเป็นเจ้าหญิงอีก ผมไม่รู้จะบอกเธอยังไงให้เธอกลับมา ผมพยายามแล้ว วันที่เธอบอกว่าจะไม่กลับไปเป็นเจ้าหญิงอีกผมไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอ ถ้าดึงเธอไม่ให้ไปเธอคงไปอยู่ดี ผมมองรถม้าที่วิ่งออกไป ผมอยากกลับไปตามเธอ... คาราเมลกลับมาพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองคนเธอ ผมเห็นแล้วก็อดปลอบเธอไม่ได้
" ขอโทษนะเมลที่ฉันห้ามคาเรนไม่ได้ "
" ไม่ใช่ความผิดแกหรอก ความผิดฉันเองที่เสนอคาเรนให้แก แต่ฉันไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ TT "
เมลรู้สึกผิดทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้เป็นคนผิดเลยซะนิดเลย เมลทรุดลงนั่งกับพื้น ผมพยายามปลอบเธอแต่เธอกลับยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ทันใดนั้นครูสเดินเข้ามาหา
" เมล !! เธอเป็นอะไร แกทำไรเมลไอ่หลุยส์ !! "
" เปล่า คาเรนไม่ได้เป็นเจ้าหญิงแล้วครูส " ผมตอบ
" เกิดไรขึ้น ? เล่าให้ฉันฟังสิ หลุยส์เมล "
เมลที่ยังร้องไห้รู้เธอไม่สามารถเล่าเรื่องอะไรได้ เราสามคนจึงขึ้นไปห้องโถงรอให้เมลใจเย็นก่อน 
" ฉันพยายามห้ามเรนแล้ว.. อึก.. แต่เรนไม่ฟังฉันเลย ฉันบอกทุกอย่างให้เธอกลับมาแต่ไม่มีประโยชน์เลย ฉันรู้สึกผิดที่ทำร้ายเรน ฮืออออ TT "
" ไม่เอานะเมลพยายามทำดีที่สุดแล้วนะ ครูสเชื่อ "
" เมลฉันผิดเองที่ไล่เรนไป ฉันจะไปตามเค้ากลับมา "
" ไม่มีประโยชน์หรอกหลุยส์ เรนไม่ฟังใครแล้วหละ TT "
" ไม่ ! ฉันเชื่อว่าเรนกลับมาได้แน่นอน ฉันจะไปตามเธอ บ้านเธออยู่ไหน ? "
เมลบอกที่อยู่ของเรน ผมรีบให้ทหารพาไปหาเธออย่างรวดเร็ว ผมมาถึงบ้านของเธอแต่แปลกบ้านก็ใหญ่ทำไมเงียบแบบนี้ 
" ขอโทษครับคุณป้า "
" จะ..เจ้าชาย " โค้ง 360 องศา -0-
" ไม่ต้องโค้งขนาดนั้นก็ได้ครับ เรนอยู่มั้ยครับ ? ผมอยากเจอเธอ "
" อยู่จ้า แต่ป้าว่าอย่าพึ่งเข้าไปเลยนะ เรนไม่ค่อยสบาย "
" เดี๋ยวผมไปดูแลเธอเองครับ "
ผมรีบวิ่งเข้าไปในบ้านของเรน อยู่ไหนกันนะคาเรน ผมเปิดห้องดูทุกห้อง (ยกเว้นห้องน้ำนะ - -) 
" คุณป้าครับ เรนอยู่ไหนครับ ? "
" อ๋อ ชั้น 2 จ๊ะ เดินขึ้นไปแล้วเลี้ยวซ้ายห้องแรกเลยจ๊ะ ^^ ง้อให้สำเร็จนะเจ้าชาย "
" ครับ ^^ "
ผมรีบวิ่งขึ้นไปชั้น 2 เจอแล้วห้องคาเรน ผมเคาะประตูเรียกเธอแต่ไม่มีใครตอบ ผมเลยเปิดประตูเข้าไป เธอหลับอยู่ ป้าบอกว่าเธอไม่ค่อยสบาย หน้าเธอตอนหลับก็น่ารักดีเหมือนเดิม ผมมองเธออยู่นาน มือของผมยื่นไปจับแก้มเธอที่ยังหลับอยู่ เธอตัวร้อนมาก ผมรีบวิ่งไปตักน้ำแล้วชุบผ้าเช็ดตัวให้เธอ จู่ ๆ ...
" หลุยส์.. "
คาเรนละเมอออกมาทั้ง ๆ ที่หลับอยู่
" หลุยส์อย่าไปนะ.. ฉันรักนาย.. "
" ... "
ผมได้ยินคำนั่นแล้วรู้สึกดีใจมาก รีบตื่นขึ้นมาทะเลาะกันนะเรน ผมลงไปบอกทหารให้กลับไปบอกที่วังว่าจะอยู่กับเรนสักพักแล้วจะส่งจดหมายกลับไป คุณป้าท่านก็อนุญาต คุณป้าก็คือคนที่เรนไปช่วยงาน ท่านคอยดูแลบ้านให้ตอนเรนไม่อยู่ ตอนนี้ท่านกลับไปขายของแล้วตอนเย็นท่านจะกลับมาใหม่ นี่ก็เที่ยงแล้วเรนคงยังไม่ทานอะไร ผมเลยเข้าไปที่ครัวทำซุปอ่อนให้เธอ สักพักเธอก็เริ่มได้สติแต่คงยังไม่รับรู้อะไร ผมปลุกให้เธอกินข้าวก่อน เรนก็ฟังแล้วตั้งใจทานซุปของผมจนหมดแล้วผมก็ให้เธอกินยาแล้วเธอก็หลับไป ผมนั่งเฝ้าเธอจนหลับ.. เช้าวันต่อมาเรนก็ยังไม่ตื่น ผมเก็บกวาดบ้านให้เธอทำกับข้าวรอเธอตื่น ขึ้นมาก็เห็นเธอเหมือนจะลุกไปไหน ผมเลยรีบเข้าไปพยุง
" ละ.. หลุยส์ นายมาที่นี่ได้ยังไง ? ''
" ก็มาตามเจ้าหญิงของฉันไง ^^ ฉันจะเป็นคนดูแลเธอเองนะเรน อย่าขัดฉันเลย "
" ก็ได้ ฉันอยากออกไปที่สวนพาไปได้มั้ย ? "
" ได้สิ "
ผมพาเธอลงมาที่สวนหลังบ้าน สวนกว้างมาก ผมจะลองขอให้เธอกลับไป
" เรน.. "
" อะไรหรอ ? "
" กลับไปกับฉันนะ.. ฉันสัญญาจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกแล้ว "
" ... "
" ฉันรู้ความจริงหมดแล้วนะ เธออย่าปฏิเสธใจตัวเองเลย "
" นายรู้อะไร ? "
" ความจริงเธอก็ชอบฉันใช่มั้ย ? "
" -//////////- "
" เมื่อวานตอนเธอหลับเธอละเมอออกมา "
" นะ..นายเป็นคนดูแลฉันเองหรอ ? "
" ใช่แล้วหละ เพราะงั้นฉันขอกลับไปด้วยกันนะ ถ้าไม่ดีขึ้นฉันจะไม่ห้ามเธอเลย "
" ก็ได้.. ถ้าทุกอย่างไม่ดีขึ้นฉันจะกลับนะ "
" อื้มม ^^ "
หลุยส์ไปส่งฉันที่ห้อง ฉันเก็บของสักพักก็มีรถม้าที่วังมารับกลับมาที่วังอีกแล้ว หลุยส์ยื่นมือมาให้ฉัน ฉันก็ยอมยื่นมือกลับ ทันทีที่ลงจากรถม้า เมลก็วิ่งเข้ามาหา
" เรนนนนนนนนนนนนนน !! ขอบคุณนะที่เธอกลับมา TT "
เพื่อนสาววิ่งเข้ามากอดฉันทั้งน้ำตา ฉันเลยตบไหล่เธอเบา ๆ 
" ฉันกลับมาแล้วนะ "
" ขอบคุณนะ ^^ "
เราเข้าไปในวังมีครูสและเอสพร้อมแม่นมยืนรอฉันอยู่.. หลุยส์พูดอะไรบางอย่างก่อนแล้วทั้ง 4 ก็หันมายิ้มให้กับฉัน 
" เรน ขอบคุณนะที่กลับมา " หลุยส์พูด
" อะ..อื้ม " ^^ '
จากนั้นหลุยส์ก็ไปส่งฉันที่ห้องแล้วเขาก็ออกไป ผมดีใจมากที่คาเรนกลับมาแบบไม่ขัดขืนผมเรียกทุกคนให้มาประชุมเรื่องของเจ้าหญิงและตกลงว่าเมื่อเธอพร้อมผมจะประกาศให้บ้านเมืองทราบเจ้าหญิงองค์ใหม่ ตอนนี้ทั้งผมและเรนต่างมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน เรื่องความรู้สึกผมต้องดูเธอไปก่อนว่าเธอรักผมจริงมั้ย ? ทุกคนต่างเห็นด้วยกับความคิดของผม
" รีบ ๆ แต่งก็ดีนะ ฉันอยากมีทายาทแล้วสิ " เมลพูด
" ผมก็อยากอุ้มทายาทแล้วสิ ^^ " ครูสกล่าว
" ไม่ต้องรีบหรอก ฉันขอดูไปก่อน เรื่องมารยาทฝากด้วยนะเอส "
" ไม่ต้องห่วง นายอ่ะพยายามอยู่ใกล้ ๆ เธอ ดูแลเธอเถอะ "
" ได้ เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปหาเรนละ "
ทุกคนต่างยิ้มทันทีที่ผมพูด 
" ขอตัวครับ "
ผมรีบไปหาคาเรนที่ห้องทันทีที่พูดจบไม่รู้ทำไมแต่ใจผมมันอยู่ที่นั่นแล้ว ^^