ยัยตัวเล็กพิชิตใจเจ้าชาย

     เมื่อวานฉันเป็นอะไรไป... ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นที่นี่มันห้องของฉันที่วังนินา ฉันกลับมาที่นี่อีกแล้วหรอ ? หลุยส์หนิเค้านอนเฝ้าฉันตลอดเลยหรอ ? เวลาหลับก็น่ารักดีนะ ^^ อ๊ะเผลอไปจับแก้มหลุยส์จนได้เค้าจะตื่นมั้ยนะ ? ไม่ตื่นด้วยแหะ โล่งอก -0- ทันใดนั้น
" อ้าวเธอตื่นแล้วหรอ ? "
" ฉันปลุกเธอรึเปล่า ? "
" เปล่าฉันรู้สึกอะไรอุ่น ๆ ที่แก้มหนะเลยตื่น "
" นายเฝ้าฉันทั้งคืนเลยหรอ ? "
" เปล่า แค่เหนื่อยเลยหลับไป "
" ปากแข็ง มีอะไรก็พูดมาเถอะ " 
เราสองคนเงียบไปสักพักหลุยส์มองมาที่ฉันดวงตาของเขาดูเศร้ามาก
" อย่าหนีไปอีกนะ ฉันขอ.. แล้วกลับมาเป็นเจ้าหญิงอีกครั้งได้มั้ย ? "
ฉันที่ได้ยินแบบนั้นแล้ว..
" ขอโทษนะ ฉันไม่อยากเป็นแล้ว ฉันได้ยินทุกอย่างที่นายพูดในวันครบรอบวันที่พระราชาพระราชินีจากไป "
" ที่ฉันพูดไปฉันอาจจะพูดแบบไม่คิดแล้วฉันก็อารมณ์ร้อนเกินไป ไม่คิดว่าเธอจะได้ยิน "
" ... "
ฉันไม่รู้จะพูดอะไร แต่ทำไมน้ำตาของฉันมันเริ่มไหลออกมาแล้วก็ไม่รู้ หลุยส์เห็นเค้าพยายามจะเช็ดให้ แต่ฉันกลับผลักมือของหลุยส์ออก
" คาเรน "
" ฉันอยากกลับบ้าน เจ้าหญิงอะไรกันฉันมันไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้นายเป็นคนพูดเอง !! พอที !! ฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีก !!!! "
หลุยส์ที่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูดออกมาเค้าอึ้งไปสักพัก
" งั้นก็ตามใจเธอ ฉันมาขอขนาดนี้น่าจะดีใจนะ ถ้าอยากกลับก็กลับไป "
หลุยส์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชากับฉันมากแล้วเค้าก็เดินออกจากห้องไป
" ฮืออออ T_T ฉันจะไม่กลับมาอีกคอยดู "
ฉันรีบเก็บข้าวของทุกอย่างแล้วลงมาข้างล่างเพื่อที่จะไปรถม้าที่รอฉันอยู่ แต่ยัยเมลที่กำลังจิบชาอยู่ข้างล่างก็เห็นฉันด้วยความตกใจแล้ววิ่งเข้ามาหา
" ยัยเรนเธอจะไปไหน เธอไปไหนไม่ได้นะ "
" ขอโทษนะเมลฉันไม่อยากอยู่แล้วมันหมดหน้าที่ฉันแล้วหละ ^^ "
" เพราะหลุยส์ใช่มัย ? ฉันจะไปคุยกับหลุยส์เอง "
" อย่าเลยเมล ฉันมันไม่เหมาะสมกับการเป็นเจ้าหญิงแต่แรกแล้ว ผู้หญิงคนที่เหมาะสมมีตั้งมากมาย ให้ฉันกลับเถอะ ^^ "
" ... ฉันเข้าใจแกนะ ฉันคงห้ามแกไม่ได้ งั้นให้ฉันเป็นคนไปส่งนะ "
ทั้งฉันและเมลเดินไปขึ้นรถม้าที่รออยู่ประตูวังระหว่างทางกลับเราต่างเงียบทั้งสอง
" เรน.. ฉันมีเรื่องปิดบังแกอยู่ ฉันเคยชอบหลุยส์นะแต่ตอนนั้นหลุยส์คงไม่ได้คิดไรกับฉัน แล้วฉันก็ยังคุยกับครูสอยู่ฉันคิดว่าฉันคงไม่ใช่คนที่จะมาเติมเต็มให้กับหลุยส์แต่ฉันคิดว่าเป็นครูสฉันเลยตัดสินใจคบกับครูสตั้งแต่นั้นมาฉันกับหลุยส์เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมีอะไรหลุยส์บอกฉันหรือไม่ฉันบอกหลุยส์ "
" เธอจะสื่ออะไรกับฉันกันแน่เมล "
" หลุยส์อ่ะชอบแกนะเรน ที่เค้าต้องพูดออกไปแบบนั้นเค้าอยากให้แกสู้ไม่อยากให้ท้อแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เป็นใครได้ยินก็คงท้อวันที่่แกหายไปหลุยส์ก็ออกไปตามหาแกนะ ฉันไม่เคยเห็นหลุยส์เป็นแบบนี้มาก่อนเลย เค้าเปลี่ยนไปมาก "
" ... ถึงยังไงฉันก็จะไม่กลับไปหรอกเมล ขอโทษจริง ๆ นะ มันหมดหน้าที่ฉันแล้ว ^^ "
เมลได้ยินเข้าก็พูดไรไม่ออกสักพักก็ถึงบ้านของฉัน ฉันโบกมือลาเพื่อนสาวก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป ขอโทษนะเมล ฉันมันก็แค่คนธรรมดา ไม่สมควรที่จะเป็นเจ้าหญิงอะไรสักนิด... ทุกอย่างที่นายสอนฉัน ฉันจะเก็บมันไว้เป็นความทรงจำดี ๆ นะ ลาก่อนนะหลุยส์...