ยัยตัวเล็กพิชิตใจเจ้าชาย

เขียนโดย cakekeykiki

วันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.15 น.

9 ตอน

4 วิจารณ์

12.22K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2558 01.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) เธอมัน..ไม่สมควรกับตำแหน่งนี้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ผู้คนกำลังให้ความสนใจกับงานเลือกผู้ที่จะมาเป็นเจ้าหญิง แม้กระทั่งสาวน้อยคนหนึ่ง คาเรนก็ได้รับบัตรเชิญเหมือนกัน แต่เธอกลุ้มใจว่าจะไปดีมัย ? แล้วจู่ ๆ เพื่อนสาว(คาราเมล)ก็โทรมาหาเธอ
" ยัยเรน !! " เสียงเพื่อนสาวสุดแหลม
" ว่าไง ? ไม่ต้องเรียกดังขนาดนั้นก็ได้ยังกับอยู่ห่างกัน "
" เธอได้บัตรเชิญยัง ? ฉันไม่รู้จะแต่งชุดไหนไปดี คืนนี้แล้วด้วยแก !! "
เสียงยัยเพื่อนแปดหลอดดีใจกว่าถูกล๊อตเตอรี่อีกแหะ
" ตามใจแกเถอะ แกแต่งไรก็สวยหมดหละ "
" แกต้องไปกับฉันน่ะ เดี๋ยวฉันเข้าไปเลือกเสื้อผ้าช่วย แค่นี้น่ะเจอกัน บาย "
" ดะ เดี๋ยว " ตู๊ดดดดดดด.. ยัยเพื่อนคนนี้ยังไงกันแน่
สักพักยัยคาราเมลก็มาที่บ้านของฉันพร้อมกับถือชุดราตรีสีน้ำเงินเข้ามา
" ยัยเมลไปเอาชุดมาจากไหนเนี้ย ? " ฉันถามเพราะยัยเพื่อนสาวชอบทำเซอไพร์สตลอด
" เธออย่าลืมสิฉันเป็นใคร ลูกสาวเจ้าของร้านเสื้อผ้าชื่อดังน่ะจ๊ะ "
" จ้า ๆ แม่คนไฮโซ "
ยัยเมลก็จับฉันแต่งตัว แต่งหน้า ทำทุกอย่าง
" ยัยเรน แกสวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !! "
" ตรงไหนก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปนั้นแหละ "
" ไม่ ๆ แกสวยจริง ๆ น่ะดูสิ " ยัยเมลเอากระจกมาให้ฉันดู นั้นฉันใช่มัย ? ฉันไม่เคยใส่ชุดราตรีสักครั้ง แถมไม่ค่อยไปงานที่ไหนด้วย
" โอ๊ะ ! ใกล้ถึงเวลาแล้วไปกันเถอะยัยเรน " ยัยเมลรีบจับมือฉันแล้ววิ่งไปที่รถอย่างเร็ว
ว้าววววววววววววว นั้นหรอพระราชวัง ฉันที่อยู่แต่บ้านมีแต่เรียนเลยไม่ค่อยสนใจบ้านเมือง พอออกจากบ้านรู้สึกดีจัง
" ถึงแล้ว ไปกันยัยเรน "
" นี้ เธอเรียกฉันดี ๆ หน่อยสิ มางานใหญ่น่ะ "
" แห๋ม ฉันก็พอเข้าใจน่ะเด็กเรียนตัวเล็ก ๆ ไม่เคยออกจากบ้านเลย "
" พูดมาก ไปงานกันเถอะ "
ฉันกับเมลเดินเข้างานพร้อมกัน
ว้าวววววววววววว ข้างในสวยจัง มีแต่ผู้หญิงสวย ๆ ทันใดนั้นเองจู่ไฟก็ดับแล้วก็มีหนุ่มรูปงามเดินออกมา เสียงกรี๊ด เสียงฮือฮา ว่าหล่อเท่ ใครกันน่ะ ฉันเริ่มสงสัยละ ฉันเลยเดินไปดู
" นั่นเจ้าชายหลุยส์แหละแก หล่อจังถ้าใครได้แต่งงานกับเจ้าชายคงดีมากเลยหละ "
" นั่นหรอ ? เจ้าชาย " สุดเสียงก็มีใครไม่รู้ แก่ ๆ เด็กออกมาพูดจะหาผู้ที่เหมาะสมที่จะแต่งงานกับเจ้าชาย
ผู้หญิงที่มาร่วมงานต่างเดินเข้าไปตรงที่เจ้าชายนั่งอยู่ต่างก็พูดเลือกฉันเถอะเพคะ เลือกหม่อมฉันสิค่ะ บลา ๆ ผู้หญิงสมัยนี้ก็แปลก เข้าหาผู้ชายเร็ว แล้วคนแก่ ๆ ก็เดินเข้าไปหาเจ้าชายกระซิบไรไม่รู้
สักพักเจ้าชายก็ยืนขึ้นแล้วถอนหายใจพักหนึ่ง แล้วก็พูดออกมา..
" เงียบเป็นกันมัย ? "
แค่เจ้าชายพูดแค่นั้นละ เงียบกริบ...
" ฉันจะเลือกใครหรือไม่เลือกเรื่องของฉัน ช่วยเงียบกันด้วย "
ผู้หญิงต่างถอยออกจากตรงนั้น สักพักใครไม่รู้ โอ๊ยหล่อ เดินเข้าไปหาเจ้าชายแล้วพูดไรกันไม่รู้ สักพักก็มองมาที่ฉัน เอ๊ะ แล้วจู่ ๆ ...
" ฉันตัดสินใจละ ฉันเลือกเธอ " พร้อมกับชี้มาที่ฉัน
" ห๊ะ !! "
" ยัยเรน แกขายออกแล้ว !! " ยัยเมลพูดซะแบบน่ะ
เจ้าชายหลุยส์เดินเข้ามาดึงแขนฉันท่ามกลางผู้คนมากมาย ฉันโดนเจ้าชายพาออกมาที่ระเบียง
" นี้มะกี้ที่พูดไปจริงหรอ ? " ฉันถามด้วยความสงสัย
" ก็เห็นเพื่อนฉันมันบอกว่าเธอดูเป็นเจ้าหญิงน่าจะโอเค "
เอ๊ะ หรือว่าคนหน้าหล่อ ๆ คนนั้น..
" แต่ฉันดู ๆ แล้วฉันว่าเธอมัน..ไม่สมควรกับตำแหน่งนี้ "
" แล้วนายเลือกฉันทำไมกันละ !!! "
ฉันตะค่อกใส่ทั้งโมโห ทั้งโกธร แล้วเดินหนีไป