รักลึกลับ เจ้าบ้าหน้าตายกับผู้ชายงี่เง่า

"ทำไมกันละ ทำไมถืงหายไปง่ายๆละ ........ทั้งที่เมื่อกี้......."
ทั้งๆที่เมื่อกี้ไล่ยังไงก็ไม่ไปแท้ๆ....."เพาะอะไรกันแน่นะ" อืม........
หรือว่ารั้วเมื่อกี้.......รั้ววัดรึเปล่านะ ไปดูดีกว่า
" เอ๋ ก็ไม่มีอะร้ายยย~~~~ อะไรกันเนี่ย!!? ทำไม-ขา-มัน-ขยับ ไปเองแบบนี้ละ"
"กรี๊ง~~" เอ๋ เสียงปะตูนิ ของบ้านใครกันละเนี่ย
"ยินดีต้อนรับค้า~~~~"
"ยินดีต้อนรับค้า~~~~" เด็กผู้หญิงสองคน.....งั้นเหรอ....
"เอ่อ คือ ว่า คือว่า แบบ..." เข้ามาบ้านเขาอย่างนี้จะโดนดุไหมนะ
" มีลูกค้ามาละ"...."มีลูกค้ามาหานายท่านด้วยละ" รู้สึกว่าจะถูกลืมสินะ สินะ
แล้วลูกค้า?? หมายความว่าไงกันนะนั่น
"ทางนี้คะ".... "ทางนี้" เอ๋ ทำไมถืงดืงแขนผมเข้าไปในบ้านละ.... "เดี่ยวชิ เดี่ยว.."
"นี่พวกเธอ ฉันไม่ใช่ลูกค้า อะไรนั่นหรอกนะ นี่ เฮ้ "
ปากว่าอย่างนั้น แต่ขาของผมกับเดีนตามไปชะอย่างนั้น ฮือ~~~~
และผมก็ถูกพวกเธอจูงแขนทั้งสองข้างมาจนถืงห้องๆหนื่ง
พ้อมกับเสียงที่ดังมาว่า "เปันเพาะ.... พรหมลิขิต ยังไงละ ที่ทำให้เธอมาเยือนที่นี่"
"แอ๊ด~~~~~" พวกเธอปล่อยแขนผมแล้วไปเปีดปะตูให้ผมเหันข้างในห้องนั้นชัดๆ
..........มันเปันห้องที่เตัมไปด้วย.....ควัน.....
..........และผู้หญิงที่นอนอยู่บนโชฟาตัวยาว....กำลัง...สูบยา!?...
เอ่อ ผมมองเธอนานเกีนไปชินะ ถืงได้หันมาอย่างนั้นนะ " เอ่อ คือว่า ผมกำลังเดีนอยู่...."
" แล้วพอผมเอามือแตะรั้ว มันก็มีชางอย่างแปลกๆ ผมก็งงๆอยู่ และอยู่ขาผมก็ก้าวเข้าเฉยเลย..."
ไม่รู้ละ ต้องรีบบอกเดี่ยวหาว่าบุกรุกบ้านเขา
"อาจจะดูงี่เง่าแต่มันเปันเรื่องจร....."
" เพาะรั้วนั่นคือเขตแดนยังไงละ"....." เอ๋ คือ ผมขอตัวกับดีกว่าครับ.."
ผมก้มหัวให้แล้วกำลังจะเดีนออกมาแต่....." เอาของที่อยู่ข้างช้ายออกมาชิ นาฬิกานั่นนะ"
"เอ๋"............