love gang ลุ้นรักตักหัวใจแก๊งนายเย็นชา
4.0
เขียนโดย 
smil
วันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.51 น.
18 chapter
1 วิจารณ์
18.38K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2559 17.23 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
6) อันตี้กลุ่มนายใบ้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ หลังอาคาร 6
หลังจากที่ฉันกับยัยตี้ออกมาจากโรงอาหารพวกเราก็ตรงดิ่งมายัยหลังอาคารเรียน ตอนนี้มันสงบมากเหมาะที่จะทำอารมณ์ให้สบายขึ้น แต่ยัยตี้กลับทำหน้าเครียดเหมือนไม่ได้อึมาเป็นสิบปี
(เกินปายยยย) "นี่แกจะทำหน้าบูดเป็นตูดหมาอีกนานไมย่ะ" ฉันทนไม่ไหวที่มันทำหน้าตายซากฉันเลยถามมันไป "แกไม่ต้องยุ่งหรอกน่าา" ยัยนี่แกหาว่าฉันเผือกหรอ (คิดไปเองทั้งนั้น) "ได้ไงกันแกเป็นเพื่อนฉันนะ" ฉันบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "เออเออ" มันตอบแบบปัดๆ
"แล้วแกจะเอายังไงต่อไปว่ะตี้" ถามด้วยน้ำเสียงอยากเผือก "ก็.....ไม่รู้อ่ะ" "ให้ตายเถอะโรบินทำ......"
กุกุกกกักกัก!!!!!!
"แกยัยแชร์เสียงไรอ่ะ" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบก็มีเสียงดังขึ้นอยู่มุมตึก "ละ..แล้วฉันจะรู้ไมเนี่ย" ตอบมั้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆ "งะ...งั้นระ...เราไปดูกันเถอะ" ยัยตี้ก็ตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเช่นกัน "ไปกัน"
พวกเรารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีแล้วเดินไปดู "คะ...ใครอยู่ตรงนั้นนะ" ฉันถาม "ฉันเอง" มีเสียงตอบบมาแต่ฉันเองแล้วฉันไหนว่ะตรูไม่รู้จัก "ฉันเองล่ะฉันไหนห๊ะ" ยัยตี้ถาม "่ฉันนี่ไงฟอร์อ่ะ" อ้อฉันจำได้แล้วฟอร์นี่เอง "แล้วเธอมาทำอะำรตรงนี้ละฟอร์" ฉันถามฟอร์ออกไปเพราะฟอร์ไม่น่าจะมาทำอะไรตรงนี้ "ฉันตามพวกเธอมานะ" ???? "แล้วเธอตามพวกฉันมาทำไมอ่ะ" ยัยตี้ถาม "ฉันเห็นที่เธอทำกับพวกนั้นนะตี้ฉันสะใจมากกกก" ตอนนี้ฉันกับยัยตี้อึ้งกิมกี๋ไปแล้ว ใครจะไปคิดว่าคนที่หน้าตาน่ารักอย่างฟอร์จะเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ (รับบ่อใด๋ดดด) "ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ล่ะ" ยัยตี้ถาม "ก็นายฟันหน้าใหญ่นั้นมาช้วยโอกาสหอมแก้มฉันอ่ะฉันโกรธๆทั้งแก๊งเลย" "เพราะอย่างนี้ใช่ไมที่ทำให้เธอเกลียดนายพวกนั้นอ่ะ" ฉันถามบ่าง "ใช่เลย" ฟอร์ตอบเสียงใส " ฉันก็เหมือนกันนายเดย์ไรนั้นนะมันมากวนฉันอ่ะ" รวมพลอันตี้กลุ่มนายใบ้หรอเนี่ย "พูดกันถูกคอเชียวนะย่ะลืมฉันแล้วรึไง" ฉันหมั่นไส่ยัยพวกนี้เลยพูดใส่ตามด้วน้ำเสียงงอนๆ "ก็แน่นะสิเนอะๆยัยฟอร์" "อืมๆ" และแล้วพวกเราทั้งสามคนก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกํนได้อย่างรวดเร็วเพราะอะไรนะหรอ ก็อันตี้กลุ่มนายใบ้ไง 55555+
ผิดพลาดยังไงก็บอกได้นะค่ะขอบคุณค่ะ บายยยย
หลังจากที่ฉันกับยัยตี้ออกมาจากโรงอาหารพวกเราก็ตรงดิ่งมายัยหลังอาคารเรียน ตอนนี้มันสงบมากเหมาะที่จะทำอารมณ์ให้สบายขึ้น แต่ยัยตี้กลับทำหน้าเครียดเหมือนไม่ได้อึมาเป็นสิบปี
(เกินปายยยย) "นี่แกจะทำหน้าบูดเป็นตูดหมาอีกนานไมย่ะ" ฉันทนไม่ไหวที่มันทำหน้าตายซากฉันเลยถามมันไป "แกไม่ต้องยุ่งหรอกน่าา" ยัยนี่แกหาว่าฉันเผือกหรอ (คิดไปเองทั้งนั้น) "ได้ไงกันแกเป็นเพื่อนฉันนะ" ฉันบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "เออเออ" มันตอบแบบปัดๆ
"แล้วแกจะเอายังไงต่อไปว่ะตี้" ถามด้วยน้ำเสียงอยากเผือก "ก็.....ไม่รู้อ่ะ" "ให้ตายเถอะโรบินทำ......"
กุกุกกกักกัก!!!!!!
"แกยัยแชร์เสียงไรอ่ะ" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบก็มีเสียงดังขึ้นอยู่มุมตึก "ละ..แล้วฉันจะรู้ไมเนี่ย" ตอบมั้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆ "งะ...งั้นระ...เราไปดูกันเถอะ" ยัยตี้ก็ตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเช่นกัน "ไปกัน"
พวกเรารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีแล้วเดินไปดู "คะ...ใครอยู่ตรงนั้นนะ" ฉันถาม "ฉันเอง" มีเสียงตอบบมาแต่ฉันเองแล้วฉันไหนว่ะตรูไม่รู้จัก "ฉันเองล่ะฉันไหนห๊ะ" ยัยตี้ถาม "่ฉันนี่ไงฟอร์อ่ะ" อ้อฉันจำได้แล้วฟอร์นี่เอง "แล้วเธอมาทำอะำรตรงนี้ละฟอร์" ฉันถามฟอร์ออกไปเพราะฟอร์ไม่น่าจะมาทำอะไรตรงนี้ "ฉันตามพวกเธอมานะ" ???? "แล้วเธอตามพวกฉันมาทำไมอ่ะ" ยัยตี้ถาม "ฉันเห็นที่เธอทำกับพวกนั้นนะตี้ฉันสะใจมากกกก" ตอนนี้ฉันกับยัยตี้อึ้งกิมกี๋ไปแล้ว ใครจะไปคิดว่าคนที่หน้าตาน่ารักอย่างฟอร์จะเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ (รับบ่อใด๋ดดด) "ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ล่ะ" ยัยตี้ถาม "ก็นายฟันหน้าใหญ่นั้นมาช้วยโอกาสหอมแก้มฉันอ่ะฉันโกรธๆทั้งแก๊งเลย" "เพราะอย่างนี้ใช่ไมที่ทำให้เธอเกลียดนายพวกนั้นอ่ะ" ฉันถามบ่าง "ใช่เลย" ฟอร์ตอบเสียงใส " ฉันก็เหมือนกันนายเดย์ไรนั้นนะมันมากวนฉันอ่ะ" รวมพลอันตี้กลุ่มนายใบ้หรอเนี่ย "พูดกันถูกคอเชียวนะย่ะลืมฉันแล้วรึไง" ฉันหมั่นไส่ยัยพวกนี้เลยพูดใส่ตามด้วน้ำเสียงงอนๆ "ก็แน่นะสิเนอะๆยัยฟอร์" "อืมๆ" และแล้วพวกเราทั้งสามคนก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกํนได้อย่างรวดเร็วเพราะอะไรนะหรอ ก็อันตี้กลุ่มนายใบ้ไง 55555+
ผิดพลาดยังไงก็บอกได้นะค่ะขอบคุณค่ะ บายยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
