love gang ลุ้นรักตักหัวใจแก๊งนายเย็นชา
4.0
เขียนโดย 
smil
วันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.51 น.
18 chapter
1 วิจารณ์
18.39K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2559 17.23 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2) นายหน้าตาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 7 โมง 45
"นี่ยัยตี้แกช่วยเดินให้มันเร็วๆกว่านี้ไม่ได้รึไง"เดินยังกะเต่าคลาน สวัสดีค่ะท่านผู้อ่านไม่ต้องสงสัยว่าใครพูดนะค่ะ คนสวยพูดเองค่ะ อ่ะอ่ะอย่าพึงโยนรองเท้าเข้ามานะเขาพูดเล่น เขามีชื่อว่าแชร์ เขาเป็นคนสวยคนหนึ่ง ( หลงตัวเองจังยัยนางเอก ) ที่ต้องเดินมาโรงเรียนกับยัยเต่าตี้ "แกจะบนทำไมเนี่ย....เราก็ไปโรงเรียนแบบนี้ทุกวันไม่ใช่หรอเอะ....แกมีอะไรปิดบังฉันไว้รึเปล่ายัยแชร์" นั่นไงมันเริ่มสงสัยฉันแล้วทำไงดี....ถ้างั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน "ไม่มี้นิ....วันนี้แกจำไม่ได้หรอว่ามีโคฟเวอร์แดนซ์อยู่โรงเรียนเราอ่ะ" โกหกมันซะเลย ฉันลืมบอกไปว่ายัยตี้อ่ะมันชอบโคฟเวอร์มากๆเลยล่ะ "จะ....จริงหรอแก" " แล้วฉันจะโกหกแกเพื่ออะไรล่ะ" เพื่อที่ฉันจะได้ไปโรงเรียนสักทีไง....คิคิ "งั้นแกจะรออะไรลาะรีบไปสิค่ะ" "อือ....อ้าวรอด้วยสิ" ดูิมันไม่รอฉันเลอ่ะ "รีบเินสิ....ชักช้า" จร้าแม่ลิงลมเมื่อกี้แกก็ช้าเหมือนกันนั้นและ ฉันได้แต่ด่ายัยตี้ในใจ
ณ โรงเรียนบีเอ็มคัส
หลังจากฉันที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหลังยัยตี้มา ในที่สุดกฝ้ถึงโรงเรียนสักที ยัยตี้ไมารอช้า รีบสาวเท้าเดินไปยังโรงยิมทันที "ยัยแชร์....ไหนแกบอกว่ามีโคฟเวอร์ไงว่ะ" เสียงยัยตี้ตะโกนถามฉันทั้งๆที่ฉันยืนอยู่ตรงหน้ามัน "แกจะตะโกนทำไมห๊ะ.....ยืนอยู่ใกล้ๆกันแท้ๆ" " นี่ยัยแชร์แกโกหกฉันใช่ไม" แกพึ่งรู้หรอ 5555+ ( นางเอกเหมือนโรคจิตเลยเว้ย ) "ฉันมีเหตุผลนะเว้ย" "นี่แสดงว่าแกโกหกฉันจริงๆใช่ไม....ยัยแชร์" เอาแล้วไงยัยตี้งอนแล้ว ยื่งงอยากสะด้วยสิ " ฉะ...ฉันขอโทษนะเว้ย" "ฉันไม่ให้อภัยแกว่ะ" พูดจบยัยตี้ก็สะบัดบ๊อบใส่หน้าฉัน แล้วสาวเท้าเดินไปยังตึกเรียนทันที แกอย่าทิ้งฉันไว้กลางทางสิยัยตี้ ฉันรีบวิ่งไปหายัยตี้ทันที
ตึกตึกตึก เสียงเท้าของฉันดังจนไปถึงอาคารข้างหน้าเลยล่ะ (เว่อไปล่ะ)
โครมมมมม! แต่ฉันยังวิ่งไปไม่ถึงไหน เหมือนฟ้าลงโทษ ทำใหฉีนสะดุดขาตัวเองแล้วไปดึงคนข้างๆลงมาวย "ขะ....ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษทันทีแต่ฉันก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาเลย "....."ไร้ซึ่งการตอบรับใดๆ ทำไมเขาไม่พูดเลยอ่ะ ฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปดูว่าเขาเป็นอะไรรึเปล่า แต่ก็ต้องตกตะลึงเพราะว่าเขาหล่อมากกกก "เมื่อไหร่เธอจะลุกออกจากตัวฉัน" "ขะ....ขอโทษค่ะ" แันรีบลุกออกจากตัวนายนั้นทันที (เปลี่ยนสรรพนามเร็วมากจร้า) "เธอ....." เขาเว้นช่องไว้หายใจ "อะ...อะไรค่ะ"
"ซุ่มซ่าม" พูดจบนายนั้นก็เดินหนีหน้าตาเฉยเลยล่ะ ตอนนี้สติฉันแตกกระเจิงเลยล่ะ โกรธธธธมากกกก
"นี่ยัยตี้แกช่วยเดินให้มันเร็วๆกว่านี้ไม่ได้รึไง"เดินยังกะเต่าคลาน สวัสดีค่ะท่านผู้อ่านไม่ต้องสงสัยว่าใครพูดนะค่ะ คนสวยพูดเองค่ะ อ่ะอ่ะอย่าพึงโยนรองเท้าเข้ามานะเขาพูดเล่น เขามีชื่อว่าแชร์ เขาเป็นคนสวยคนหนึ่ง ( หลงตัวเองจังยัยนางเอก ) ที่ต้องเดินมาโรงเรียนกับยัยเต่าตี้ "แกจะบนทำไมเนี่ย....เราก็ไปโรงเรียนแบบนี้ทุกวันไม่ใช่หรอเอะ....แกมีอะไรปิดบังฉันไว้รึเปล่ายัยแชร์" นั่นไงมันเริ่มสงสัยฉันแล้วทำไงดี....ถ้างั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน "ไม่มี้นิ....วันนี้แกจำไม่ได้หรอว่ามีโคฟเวอร์แดนซ์อยู่โรงเรียนเราอ่ะ" โกหกมันซะเลย ฉันลืมบอกไปว่ายัยตี้อ่ะมันชอบโคฟเวอร์มากๆเลยล่ะ "จะ....จริงหรอแก" " แล้วฉันจะโกหกแกเพื่ออะไรล่ะ" เพื่อที่ฉันจะได้ไปโรงเรียนสักทีไง....คิคิ "งั้นแกจะรออะไรลาะรีบไปสิค่ะ" "อือ....อ้าวรอด้วยสิ" ดูิมันไม่รอฉันเลอ่ะ "รีบเินสิ....ชักช้า" จร้าแม่ลิงลมเมื่อกี้แกก็ช้าเหมือนกันนั้นและ ฉันได้แต่ด่ายัยตี้ในใจ
ณ โรงเรียนบีเอ็มคัส
หลังจากฉันที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหลังยัยตี้มา ในที่สุดกฝ้ถึงโรงเรียนสักที ยัยตี้ไมารอช้า รีบสาวเท้าเดินไปยังโรงยิมทันที "ยัยแชร์....ไหนแกบอกว่ามีโคฟเวอร์ไงว่ะ" เสียงยัยตี้ตะโกนถามฉันทั้งๆที่ฉันยืนอยู่ตรงหน้ามัน "แกจะตะโกนทำไมห๊ะ.....ยืนอยู่ใกล้ๆกันแท้ๆ" " นี่ยัยแชร์แกโกหกฉันใช่ไม" แกพึ่งรู้หรอ 5555+ ( นางเอกเหมือนโรคจิตเลยเว้ย ) "ฉันมีเหตุผลนะเว้ย" "นี่แสดงว่าแกโกหกฉันจริงๆใช่ไม....ยัยแชร์" เอาแล้วไงยัยตี้งอนแล้ว ยื่งงอยากสะด้วยสิ " ฉะ...ฉันขอโทษนะเว้ย" "ฉันไม่ให้อภัยแกว่ะ" พูดจบยัยตี้ก็สะบัดบ๊อบใส่หน้าฉัน แล้วสาวเท้าเดินไปยังตึกเรียนทันที แกอย่าทิ้งฉันไว้กลางทางสิยัยตี้ ฉันรีบวิ่งไปหายัยตี้ทันที
ตึกตึกตึก เสียงเท้าของฉันดังจนไปถึงอาคารข้างหน้าเลยล่ะ (เว่อไปล่ะ)
โครมมมมม! แต่ฉันยังวิ่งไปไม่ถึงไหน เหมือนฟ้าลงโทษ ทำใหฉีนสะดุดขาตัวเองแล้วไปดึงคนข้างๆลงมาวย "ขะ....ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษทันทีแต่ฉันก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาเลย "....."ไร้ซึ่งการตอบรับใดๆ ทำไมเขาไม่พูดเลยอ่ะ ฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปดูว่าเขาเป็นอะไรรึเปล่า แต่ก็ต้องตกตะลึงเพราะว่าเขาหล่อมากกกก "เมื่อไหร่เธอจะลุกออกจากตัวฉัน" "ขะ....ขอโทษค่ะ" แันรีบลุกออกจากตัวนายนั้นทันที (เปลี่ยนสรรพนามเร็วมากจร้า) "เธอ....." เขาเว้นช่องไว้หายใจ "อะ...อะไรค่ะ"
"ซุ่มซ่าม" พูดจบนายนั้นก็เดินหนีหน้าตาเฉยเลยล่ะ ตอนนี้สติฉันแตกกระเจิงเลยล่ะ โกรธธธธมากกกก
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
