Brother Love พี่ชาย(ไม่แท้)ที่รัก

ณ มหาลัยคุณหนู
"นั่นมันคุณหนูตระกูลคาซึกะใช่ไหมน่ะ"เสียงผู้หญิงคนหนึ่งกระซิบกับเพื่อนที่นั่งข้างๆของเธอเมื่อฉันเดินลงมาจากรถ
 
 
 
"ใช่ๆ น่ารักจังเลยนะ ทั้งสวย น่ารัก แล้วก็รวยอีก จะมีอะไรที่เธอไม่มีอีกนะ"เพื่อนที่นั่งข้างๆผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะเบะปากใส่ฉัน
 
 
 
เฮ้อ เบื่อจริงๆเลยพวกขี้อิจฉาเนี่ย เห็นคนอื่นดีกว่าหน่อยก็ไม่ได้ ต้องหาส่วนที่ไม่ดีของเขาจนได้ล่ะนะ
 
 
 
อ๊ะ!? จู่ๆฉันนั้นกลับรู้สึกว่าที่เท้าของฉันไปเตะโดนอะไรเข้า มันลักษณะแข็งๆ และฉันมั่นใจว่ามันคือ
ก้อนหินTT ซวยแล้วฉันจะมีแผลที่ร่างกายไม่ได้น้าาา พรุ่งนี้ฉันมีงานเลี้ยงที่ต้องไปซะด้วยสิTT 
 
 
หมับ!
 
 
จู่ๆฉันก็รู้สึกว่ามือฉันได้ไปจับอะไรของใครสักคน ฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ และมือของฉัน มือของช้านน ดันไปจับอยู่ที่บั้นท้ายของใครสักคนที่กำลังหันหน้ามาอย่างน่ากลัวTT และฉันก็ต้องตกตะลึงเพราะคนๆนั้นคือ พี่ชิน พี่ชายที่ฉันเกลียดที่สุดกำลังยืนจ้องฉันตาเขม็งอยู่TT
 
 
"ยุย มือเธอ เอ่อ...-...-"พี่ชินพูดก่อนที่จะมองลงไปที่มือของฉันที่กำลังจับบั้นท้ายของเขาอยู่นั้น อ้าก ฉันอยากจะเรียนวิชาหายตัวได้จังTT
 
 
 
"ขะ...ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ว่าแต่นายมาทำไมแถวนี้ล่ะ เขาแยกตึกปริญญาตรี ืกับปริญญาโทนี่นา"ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้เขาลืมๆมันไปซะ ขอร้องละอย่าให้นายไปบอกพ่อเลยนะTT
 
 
 
"ทำไมไม่เรียกพี่ชินล่ะTT ไม่น่ารักเลย--"พี่ชินพูดก่อนจะยีผมฉันเบาๆ
 
 
"ก็ไม่ต้องการให้นายรักไงมีไรป่ะล่ะ"ฉันพูดก่อนจะเบนหน้าหนีเพื่อกลบเกลื่อนความเขินกับซ่อนหน้าแดงๆที่จะกลายเป็นลูกมะเขือเทศสดนั้นอยู่ จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึง ตะโกนมา
 
 
"นี่ชิน! นายแอบมาอู้งาานตรงนี้เองรึ มานี่เลยนะย่ะ เขาวุ่นกันเพราะตามหานายกันนี่แหละ"พี่สาวคนนั้นพูดขึ้นก่อนจะเหลือบมาเห็นฉันที่กำลังเบนหน้าหนีพี่ชินอยู่
 
 
"ก็จะบ้ารึไงล่ะ จะให้ฉันใส่ชุดเซเลอร์มูนเร่แจกใบปลิวน่ะ หล่อนมันบ้าไปแล้ว"พี่ชินพูดก่อนนจะโกยแนบหนีไป
 
 
"ชินน! มานี่เลยนะ!!!!!!!!!!!!"แล้วพี่สาวคนนั้นก็วิ่งตามพี่ชินไป
 
 
"เอิ่ม...-- ....ช่างมันเหอะ"ฉันพูดก่อนจะเดินไปที่ห้องเรียน 
 
 
ทำไมฉันถึงต้องเขินด้วยละ ทั้งๆที่ฉันเกลียดเขาที่สุด
.
.
.
.
.
.
แต่ฉันก็รักเขาที่สุดเหมือนกัน^^
 
 
"เอ่อ เธอๆ"ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินขึ้นบันไดนั้นก็มีเสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมา ฉันหันกลับไปดูตามเสียงที่เรียก
 
 
"เรียกฉันหรอคะ?"ฉันหันไปพร้อมกับทำหน้าบ๊องแบ๊ว มุ้งมิ้งสุดๆ ทำไมฉันต้องสวมหน้ากากจอมปลอมนี่น่ะหรอ เพราะฉันต้องการเป็นดาวคณะไงล่ะ
 
 
"คือ... เราชอบเธอ  คบกันได้ไหม..."ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับหน้าแดงแปร๊ดของเขา
 
 
"ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆนะคะ่ แต่ว่ายุยลำบากใจจังเลยค่ะ..."ฉันทำหน้าบ๊องแบ๊วเศร้าๆก่อนจะพูดขึ้น
 
 
"ผมก็ไม่ได้ต้องการจะคยอะไรหรอกนะ แค่อยากให้ยุยรู้ไว้น่ะ ไปนะ..."ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นก่อนจะเผ่นแนบไปกับสายลม
 
"เฮ้อ เหนื่อยจัง จะมาสารภาพรักกับฉัน ดูสภาพตัวเองก่อนเถอะย่ะ-..-"ฉันบ่นก่อนจะเดินไปที่ห้องเรียน
 
 
หลังจากผ่านนรกในมหาลัยมาได้...
 
 
"นี่ยุย วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม"เมื่อฉันเดินออกประตูมา ก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมา
 
 
"อื้ม^^ เอาสิ"ฉํนตอบก่อนจะยิ้มอย่างสดใส แต่ในใจฉันกัลคิดว่า น่าขยะแขยงพวกเสแสร้ง
 
 
ตอนนี้จะสั้นหน่อยน้า พอดีติดงานนิดหน่อยค่าาาาา
 
รักส์ผู้อ่าน้าาาาาาาาา