Brother Love พี่ชาย(ไม่แท้)ที่รัก

ย้อนกลับไปเมื่อ 23 ปีก่อนน
ณ บ้านเด็กกำพร้า
"นี่คุณค่ะ เราจะรับเด็กจากที่นี่ไปจริงๆหรอค่ะ"เสียงผู้หญิงคนนึงที่ยืนกับสามีอยู่พูดขึ้น
 
"จริงน่ะสิ ผมเลือกไว้เเล้วด้วย"เสียงผู้ชายคนนั้นตอบอย่างหนักแน่น ก่อนจะเดินไปทีเด็กชายคนหนึ่งที่ซึ่งกำลังนั่งเล่นหุ่นยนต์อยู่
----------------------------------------------------------------------------------
ณ บ้านคาซึกะ ปัจจุบัน
"คุณพ่อค้าาาาาา"ฉันตะโกนออกมาดังลั่นเมื่อเห็นว่าชุดนักเรียนฉันมันยังไม่ได้รีด-.-
 
"เปนอะไร ยุย"คุณพ่อเดินถือหนังสือพิมพ์ออกมาจากห้องทานอาหารมาที่ห้องของฉัน
 
"ดูสิค่ะ คนรับใช้ยังไม่ได้รีดชุดนักเรียนของหนูเลยยย หนูส่องกระจกถึงรู้นะเนี่ย"ฉํนโวยวายออกมาจนทุกๆคนต้องเดินออกมาดู
 
"แค่นี้เนี่ยนะ ยุย ก็หัดรีบเสื่อผ้าเอง แบบพี่ชินเขาบ้างสิ"คุณพ่อทำหน้ารำคานก่อนจะเดินออกไป
 
 
"ชิ พี่ชินรึ"ฉันพูดออกมาอย่างรำคานก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกมาและให้คนรับใช้เอาไปรีด  อ้ะ ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อยุย เป็นลูกสาวคนเดียวของคาซึกิ ย้ำว่าคนเดียวนะ
 
ณ ห้องทานอาหาร
 
"คุณพ่อครับ วันนี้ผมอาจจะกลับมาบ้านเร็วหน่อยนะครับ"เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นขณะทานข้าวอยู่
 
"อืม แต่อย่าเร็วเกินไปนะ"คุณพ่อพูดก่อนจะจิบกาแฟตอนเช้า
 
"ชินจ้ะ เดียวไปส่งยุยด้วยนะจ้ะ"คุณแม่พูดขึ้นมาก่อนจะหยิบกระเป๋าออกไปทำงาน
 
"เอ๋ คุณแม่ค่ะ แล้วคนขับรถล่ะค่ะ"ฉันพูดออกมาอย่างไม่พอใจ
 
"ก็อยากให้พี่น้องเราได้คุยกันบ้างน่ะ"คุณพ่อที่จิบกาแฟอยู่ก็ตอบแทนคุณแม่
 
"ฮึ งั้นไปได้แล้วน่ะพี่ชิน จะนั่งอีกนานมั้ย"ฉันตอบอยางรำคานก่อนจะเดินออกไปที่รถของพี่ชิน
 
"อืม พี่ไปเดี๋ยวนี้แหละ"พี่ินตอบก่อนจะหยิบกระเป๋าทำงาน แล้วรีบลุกตามฉันไป
 
ณ รถของพี่ชิน
"นี่ ขับให้เร็วกว่านี้ได้มั้ย มีทำรายงานนะ"ฉันตอบพลางหันหน้าออกมองไปทางหน้าต่าง
 
"เอ่อ ได้ๆ"พี่ชินตอบก่อนจะเร่งความเร็วรถ
 
ณ มหาลัย
 
"ฉันไมขอบคุณนะ บาย"ฉํนตอบก่อนจะลงจากรและปิดประตูใส่หน้าพี่ชิน
 
"เฮ้อ น้องคนนี้นี่น้าา"พี่ชินถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะขับรถออกไป

Word = ชิ พี่ชินรึ BY ยุย
ตอนแรกเรียกน้ำย่อยก่อนๆ