Control for love ควบคุมรักมัดหัวใจยัยจอมโหด

ฮึ่ยๆๆ

ทำไมเดี๋ยวนี้ปะป๊าถึงทำกับฉันได้นะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนออกจะ...ใจดีกับฉันแท้ๆ หรือว่า..ปะป๊าจะเปลี่ยนไปเพราะเรื่องนั้น

10ปีก่อน..

 'ปะป๊าขาาาาา'เด็กสาวตัวน้อยตาโตแก้มป่องที่อยู่ในชุดเดรสสีหวานถักเปียทั้งสองข้างเรียกพ่อของตัวเองอย่างน้ารัก

 'หืม มีอะไรเหรอลูก'คนเป็นพ่อมองเด็กตัวน้อยด้วยความรักใคร่เอ็นดู

 'ฮิฮิ หนูขอไปเล่นกับเพื่อนๆตรงนู้นได้มั้ยค้าา*0*'เด็กน้อยถามออกไปด้วยท่าทางออดอ้อน

'เอ่อ...'ผู้เป็นพ่อเริ่มอึกอักด้วยความเป็นห่วงลูกสาวเพราะไม่อยากให้เธอนั้นห่างตัว แต่เมื่อเหลือบไปเห็นลูกตัวน้อยจ้องมองด้วยความหวังก็เกิดอาการใจอ่อนเสียได้

'โอเคๆ พ่อให้ไปเล่นด้วยก็ได้ แต่อย่าไปไกลนะลูกเข้าใจมั้ย'

'เย้ๆๆ รักปะป๊าที่สุดเลย'เด็กตัวน้อยเมื่อได้ยินคำตอบที่ต้องการได้ยินก็ดีใจเสียจนกระโดดตัวลอย

'งั้นหนูไปก่อนนะค๊า บ๊ายบายยย'เธอโบกมือด้วยความร่าเริงก่อนจะรีบวิ่งไปเล่นกับเพื่อนๆทันที ทำให้เขาระบายยิ้มอย่างอ่อนโยน 

ทันใดนั้น!! เอี๊ยดดดด โครมมม!!!

เสียงรถยนต์เบรกกระทันหันก่อนที่จะมีเสียงชนกับอะไรบางอย่างดังขึ้นทำให้ผู้เป็นพ่อที่พึ่งยิ้มมองตามลูกสาวถึงกับตัวชา ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาภายในใจจนเย็นเหยียบ

'ครีเอททท!!'ร้องเรียกชื่อลูกสาวด้ฝยหัวใจที่เจ็บช้ำ น้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินไม่ขาดสาย หัวใจชาหนึบ หายใจติดขัด แทบไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว แต่ด้วยสัญชาติญาณความเป็นพ่อก็รีบวอ่งไปหาลูกสาวทันที ไม่รอช้ารีบหยิบโทรศัพท์ด้วยมือที่สั่นเทา 

'สวัสดีคะ โรงพยาบา..'

'ชะ..ช่วยลูกสาสของผมด้วยครับ!!!เธอถูกรถชน!ตอนนี้อยู่ที่สวนสาธารณะxxx รีบๆมาทีนะครับ!!'

'อะ..คะๆๆ!!ดิฉันจะรีบส่งรถพยาบาลไปให้เร็วที่สุด คุณพ่อใจเย็นๆก่อนนะคะ'

'ครับๆ!!ได้โปรดช่วยลูกผมด้วยนะครับ'หลังจากวางสาย ผู้เป็นพ่อรีบมองลูกตัวเองทันที

'ครีเอท รอรถพยาบาลแปปเดียวนะลูกนะ อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ'เจากล่าวบอกเด็กน้อยที่นอนอยู่ในอ้อมแขน

'อะ..ฮิฮิ ค..คุณพ่อเป็นอะไรไปคะ นะ..ไหนคุณพ่อบอกว่า..ลูกผูชายไม่ร้องไห้ง่ายๆไงคะ'มือเล็กๆอันสั่นเทายกขึ้นปาดน้ำตาเขา พลางบอกผู้เป็นพ่อด้วยลมหายใจทร่ติดขัด

'ฮึก..พ่อไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย ลูกอย่าพึ่งหลับนะ เดี๋ยวพ่อ..ฮึก..จะพาไปซื้อขนมนะ'เขาบอกออกมาปนเสียงสะอื้น หมดคราบมาเฟียผู้น่าเกรงขามลงไปถนัดตา และพยายามชวนคุยไม่ให้ลูกหลับไหล

'ฮิฮิ..เหรอคะ  แต่ว่า..หนูง่วงมากเลย..หนูขอหลับ..แปปนึงนะคะ..'เมื่อพูดจบมือเล็กที่วางอยู่บนใบหน้าของผู้เป็นพ่อก็ค่อยๆตปลงสู่พื้น

'ไม่ๆ!!ครีเอทททททท!!!!!'เสียงร้องที่ทรมานแทบขาดใจดังขึ้นอยู่อย่างนั้นจนประทั่ง

45%