Foreseeing ไม่บอกก็รู้คำตอบ

บทที่1 สะกิด
 
    วันหนึ่งคับ เวลาตอนพักเที่ยงที่เด็กคนอื่นกำลังลงมาซื้อข้าวกินกัน ผมก็มาซื้อข้าวแบบเด็กคนอื่นอะแหละคับ
ผมเป็นพวกลงมาเร็วกว่าเด็กคนอื่นก็คือพวกที่แอบโดดไปกินข้าวก่อนอะแหละคับ ฮ่าๆๆๆ
ผมกำลังซื้อแถวซื้อข้าวอยู่ ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักอะไรเธอเลยคับอยู่โรงเรียนมาตั้งปีนึ่งละยังไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย
ในขณะที่ผมกำลังต่อแถวและคุยกับเพื่อนแล้วซื้อข้าวอยู่นั้น  เธอก็เข้ามาแอบสะกิคไหล่ผม  ผมรู้นะว่าเธอสะกิดผมเพราะเวลาผมมองอะไร ผมสังเกต Location รอบๆอยู่ตลอดเวลาเพราะตอนผมเด็กๆผมเป็นเด็กที่โดนแกล้งอยู่ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้นะ ไม่ว่าเวลากินข้าว เวลาเรียน เวลาเล่น แม้กระทั่งเข้าแถวตอนเช้าผมยังโดนเลยอะคับ เพราะผมเป็นเด็กที่ยอมคนไม่ค่อยกว้าสู้กล้าพูดแบบเด็กคนอื่น เป็นเด็กขี้แง้โดนอะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ แล้วก็ชอบปกป้องคนที่แกล้งผม เพราะผมคิดว่ากลัวเค้าจะโดนครูด่าครูตีหรือว่าโดนทำโทษแล้วเพื่อนจะไม่มีใครยุ้งกับผม เพราะผมชอบคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าตัวเอง พอๆนอกเรื่องแล้วคับเข้าเรื่องเลยนะคับ
พอเธอสะกิดผม ผมก็หันหลังไปดูว่าใครสะกิด ทำเป็นไม่รู้ว่าใครสะกิดผม ผมก็แอบเล่ตาไปแอบมองเธอ เธอก็แอบยิ้ม   หุ้มมมมมม !!!ตอนนั้นเธอน่ารักมากเลยคับ
โครตชอบเลย คนอะไม่รู้โครตน่ารัก แต่พอไปสืบประวัติเธอมา เธอกำลังคบกับเพื่อนผมเองแต่เป็นเพื่อนที่ไม่สนิทเลยแบบต้องมีเรื่องจริงๆอะคับถึงจะคุยด้วย ต่อจากนั้นผมก็ซื้อข้าวแล้วก็เดินไปนั่งโต๊ะแล้วก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย
ล้ะนี่เป็นเรื่องราวการพบกับครั้งแรกของผมและเธอ
 
 
 
ปล. ตอนเธอมาสะกิดผมโครตเขิลนั่งเยิ้ม เอ้ย นั่งทั้งยิ้มวันเลย555555555