Foreseeing ไม่บอกก็รู้คำตอบ
เขียนโดย Premium
วันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.08 น.
แก้ไขเมื่อ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2558 22.27 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) สะกิด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่1 สะกิด
วันหนึ่งคับ เวลาตอนพักเที่ยงที่เด็กคนอื่นกำลังลงมาซื้อข้าวกินกัน ผมก็มาซื้อข้าวแบบเด็กคนอื่นอะแหละคับ
ผมเป็นพวกลงมาเร็วกว่าเด็กคนอื่นก็คือพวกที่แอบโดดไปกินข้าวก่อนอะแหละคับ ฮ่าๆๆๆ
ผมกำลังซื้อแถวซื้อข้าวอยู่ ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักอะไรเธอเลยคับอยู่โรงเรียนมาตั้งปีนึ่งละยังไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย
ในขณะที่ผมกำลังต่อแถวและคุยกับเพื่อนแล้วซื้อข้าวอยู่นั้น เธอก็เข้ามาแอบสะกิคไหล่ผม ผมรู้นะว่าเธอสะกิดผมเพราะเวลาผมมองอะไร ผมสังเกต Location รอบๆอยู่ตลอดเวลาเพราะตอนผมเด็กๆผมเป็นเด็กที่โดนแกล้งอยู่ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้นะ ไม่ว่าเวลากินข้าว เวลาเรียน เวลาเล่น แม้กระทั่งเข้าแถวตอนเช้าผมยังโดนเลยอะคับ เพราะผมเป็นเด็กที่ยอมคนไม่ค่อยกว้าสู้กล้าพูดแบบเด็กคนอื่น เป็นเด็กขี้แง้โดนอะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ แล้วก็ชอบปกป้องคนที่แกล้งผม เพราะผมคิดว่ากลัวเค้าจะโดนครูด่าครูตีหรือว่าโดนทำโทษแล้วเพื่อนจะไม่มีใครยุ้งกับผม เพราะผมชอบคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าตัวเอง พอๆนอกเรื่องแล้วคับเข้าเรื่องเลยนะคับ
พอเธอสะกิดผม ผมก็หันหลังไปดูว่าใครสะกิด ทำเป็นไม่รู้ว่าใครสะกิดผม ผมก็แอบเล่ตาไปแอบมองเธอ เธอก็แอบยิ้ม หุ้มมมมมม !!!ตอนนั้นเธอน่ารักมากเลยคับ
โครตชอบเลย คนอะไม่รู้โครตน่ารัก แต่พอไปสืบประวัติเธอมา เธอกำลังคบกับเพื่อนผมเองแต่เป็นเพื่อนที่ไม่สนิทเลยแบบต้องมีเรื่องจริงๆอะคับถึงจะคุยด้วย ต่อจากนั้นผมก็ซื้อข้าวแล้วก็เดินไปนั่งโต๊ะแล้วก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย
ล้ะนี่เป็นเรื่องราวการพบกับครั้งแรกของผมและเธอ
ปล. ตอนเธอมาสะกิดผมโครตเขิลนั่งเยิ้ม เอ้ย นั่งทั้งยิ้มวันเลย555555555
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ