รักเเวมไพร์ยัยตัวเเสบ
เขียนโดย ดินสอสีดำ
วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.43 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มกราคม พ.ศ. 2559 19.03 น. โดย เจ้าของนิยาย
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนนี้เที่ยงเเล้วฉันอยู่ทีห้องมาเอาโทรศัพท์
เพราะลืมไว้ พอดีแฟนธอมชวนฉันไปทานข้าว
มีเหรอที่ฉันจะไม่ไป
อยู่ไหนน่าฉันก็ว่าเอาวางไว้ตรงนี้นิหายไปไหน
“หาไอ้นี่อยู่เหรอ"
“ใช่ขอคืนด้วย"
“เเล้วถ้าไม่ให้ละ"นี่ก็ชอบกวนประสาทจริงเลย
“ต้องการอะไร"
“หึ นี่งจะให้พี่บอกอีกเหรอว่าอะไร"ออเรี่ยงที่โก
หกสินะว่าเป็นลูกครึ่ง เเล้วไงก็ฉันเกรียจ คนที่
ชอบบอกว่าจะไม่มีวันเกรียจเเต่เเล้วก็ผิดคำพูด
เอาซะง่ายๆเพราะคำเดี่ยว เเวมไพร์
ไม่เอาก็ได้โทรศัพท์
ตุบ!!!! หึเสียงอะไรพอหันไปเลือดที่มือของพี่
เอเตอร์อย่าบอกนะว่าเสียงเมื่อกี้ต่อยกำเเพง
พี่เอเตอร์มองฉันด้วยสายตาที่โกดจัด เออฉัน
ผิด ผิดที่โกหกพี่เเล้วไงถึงยังไงมันก็ไม่มีเลว
ร้ายนี่
“ฉันต้องขอโทดพี่ด้วยเเล้วกันที่โกหกว่าฉันเป็น
ลูกครึ่ง เเต่ฉันมีเหตุผลของฉัน"
“เหตุผลเหรอ รู้ไหมว่าเหตุผลสำหรับพี่มันคือคำ
เเก้ตัว ของคนที่ไม่จริงใจ"คำนี่ฉันขึ้นเลย
“จะอะไรนักหนา ฉันอยู่ของฉันดีๆ พี่ไม่จำเป็น
เข้ามายุ้ง ในชีวิตฉัน ฉันว่าพี่เลยยุ้งกับฉันเถอะ"
ฉันขึ้นเสียงเพราะโมโห
ฉันวิ่งออกมาจากห้องเเต่ทำไมน้ำตาของฉันมัน
ถึงไหลออกมาละ
“ขวัญ เป็นอะไรร้องไหลทำไม"
“เเฟนธอม ขอโทดด้วยนะวันนี้ฉันคงไปกินข้าว
นายไม่ได้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี"
“ไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้ พักผ่อนเถอะ"
ฉันพยักหน้า เเล้วเเฟนธอมก็เดินไป
คุณเเม่ค่ะ ขวัญกลัว กลัวเหลือเกิน
ขวัญจะทำยังไงดี ตอนนี่ขวัญสับสนไปหมดเเล้ว
ว่าทำไมเค้าถึงได้ทำเเบบนี่กับขวัญเค้าจะโกด
ทำไมก็ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน
“ขวัญฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"จีเรียเดินมาเเล้วพูด
ด้วยน้ำเสียงที่เเปลกไปจากเเต่ก่อน
“มีอะไร"ฉันเดินมานั่งที่โต๊ะ
“ฉันขอโทดนะสำหรับทุกเรื่องเลย เเล้วก็เรื่อง
พี่เอเตอร์ด้วย อันที่จริงฉันไม่ได้ชอบเค้าหลอก"
“เเล้วมาบอกฉันทำไม"
“เพราะเค้าไม่มีใครไงฉันก็เป็นเหมือนน้องสาว
คนหนึ่งของเค้า มีครั้งหนึ่งพี่เอเตอร์เค้าไปชอบ
ผู้หญิงคนหนึ่งพี่เอเตอร์ชอบเธอมากเลยละ เเต่
เธอหลอกพี่เอเตอร์ทุกอย่างเลยพี่เอเตอร์เลยเกรีจ
การโกหก"
“เเล้วยังไงละ"
“ที่ฉันทำตัวเหมือนหวงพี่เอเตอร์เพราะกลัวว่าเธอจะ
หลอกพี่เค้าอีกคน เลยกันเธอไว้เวลาที่อยู่ด้วยกัน"
“พี่เอเตอร์เล่าให้ฟังว่าเธอโกหกเรื่องที่เป็นลูกครึ่ง"
“ใช่ฉันโกหกเพราะฉันกลัว กลัวว่าเค้าจะเป็นอะไรไป"
ฉันร้องไหลออกมา
“ฉันก็ไม่รู้หลอกนะว่าอดีตของเธอเป็นยังไง เเต่ช่วย
คืนดีกีบพี่ได้ไหมฉันไม่อยากเห็นพี่เอเตอร์เสียใจ"
“ฉันไม่รับปากนะเเต่ฉันจะลองดู"
ฉันเดินกลับมาที่ห้อง เห็นพี่เอเตอร์กำลังนั่งทำเเผล
อยู่ เลยจะเดินเข้าไปช่วยเเต่ก่อนอื่นต้อขอโทดก่อน
“ขอโทดนะค่ะที่ขึ้นเสียงใส่พี่ เเล้วก็.."กึก พี่เอเตอร์
เดินผ่านฉันไปโดยที่ไม่สนใจว่าฉันจะพูดอะไร
นี่พี่เอเตอร์เกรียจฉันเหรอเนี้ย เกรียจ ... ฉัน
ฉันวิ่งไปกอดพี่เอเตอร์จากด้านหลัง
“ขวัญขอโทด"เสียงฉันสะอื้นเล็กน้อยเเต่พี่เอเตอร์
กลับไม่พูดอะไรเลยสักนิด
พี่เอเตอร์เเกะมือฉันออก ทำให้ฉันหมดเเรงที่จะกอด
เค้าไว้ ฉันทรุดตัวลงกับพื้น พี่เอเตอร์เดินออกจาก
ห้องไป
นี่ฉันรักเค้ามากขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย
##เศร้าไหมตอนนี้พระเอกเกรียจนางเอกเเล้วสิ
เเต่ในที่สุดนางเอกก็รู้ตัวเเล้วว่าชอบพระเอก
ตอนต่อไปจะเป็นยังไง นางเอกจะใช้วิธีไหนในการ
ให้พระเอกเลิกเกรียจเธอ ย่าลืมติดตามกันนะค่ะ##
★★ชอบใครในเรื่องมาที่สุด
เอเตอร์
มิ่งขวัญ
จีเรีย
เเฟนธอม
เม้นหน่อย เม้นหน่อย ★★
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ