Teacher คุณครูของผม [Yaoi]

02

Alone together

ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน ตรงที่ใด ต้องตามหาอีกนานเท่าไร

เธออยู่ไหนใครสักคน คนที่เหงาเหมือนฉันเช่นกัน

ไม่ได้ขอสิ่งอื่นมากมาย แค่เพียงใครที่เคียงข้างกาย อยู่ตรงนี้...

เดียวดายกับฉัน โดดเดี่ยวด้วยกัน

(โดดเดี่ยวด้วยกัน - Getsunova ft. แพรว คณิตกุล)

            "พี่.."

            "หืม?"

            "พี่ยังไม่มีแฟนอ่อ?"

            "อือ.."

            คนที่กำลังตาปรือจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่เอ่ยครางตอบคนตัวโตที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆกันแบบส่งๆ ถามว่าทำไมมันถึงมานอนที่เตียงเขาได้ ก็เพราะหลังจากที่เขาไล่ให้กลับบ้านไป เจ้าตัวก็รีบกล่าวลาและเตรียมตัวจะออกจากบ้านเขาไป แต่พอขาซ้ายก้าวพ้นธรณีประตูและขาขวากำลังจะเยื้องย่างตามกันไปนั้น ก็เกิดเหตุไม่ขาดฝันขึ้น ให้เดาว่าอะไร.. เซอร์ไพร์ส! ฝนตก และที่เซอร์ไพร์สไปกว่านั้นคือ มันตกแบบชนิดที่ว่าชาตินี้จะไม่มีโอกาสได้ตกอีกแล้ว ทำนองนั้น และไม่คิดว่าวันนี้จะเป็นวันที่เฮงสุดๆ

          เฮงซวย

            "แล้วพี่.."

            "ฮื่อ.. ขอนอนก่อนได้ไหมเล่า"

            "ครับๆ" ประโยคที่ต้องพูดถูกกลืนหายไปในลำคอทันที คนตัวโตหุบปากฉับแล้วปล่อยให้คนน่ารักนอนหลับไปตามที่ตัวเองประสงค์ อากาศดีขนาดนี้พี่แกคงจะเคลิ้ม ว่าแล้วเขาก็ของีบหลับบ้างละกัน

            ดวงตาหวานปรือขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรยุกยิกอยู่แถวปลายคาง แถมยังให้ความรู้สึกจั๊กจี๋อย่างบอกไม่ถูก ครั้นจะก้มลงไปมันก็ติดกึกเข้ากับอะไรแข็งๆ พอสติสตังกลับมาเต็มร้อยถึงได้รู้ว่าไอ่ที่มันยุกยิกอยู่ตรงปลายคางเขาคือเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของมนุษย์ยักษ์ที่มันซุกอกเขาอยู่ตอนนี้ นี่มึงหลับแล้วซุกอกกูหร๊า!! บังอาจนัก!! กำลังจะอ้าปากฉะแต่สุดท้ายก็ต้องหุบปากฉับเพราะเสียละเมอควายๆของคนอายุน้อยกว่า

            "งืมม หม่ามี๊" มันละเมอแล้วเบียดตัวเข้าหาอกบางมากขึ้น ซ้ำร้ายกว่านั้นคือมือที่เคยวางพาดไว้บนเอวเฉยๆมันกลับล้วงเข้ามาในเสื้อยืดลายเป็ดสีเหลืองอ๋อยที่เขาใส่อยู่ตอนนี้ อวัยวะเท่ากำปั้นก็ดันมาเต้นรัวเพราะมือเย็นๆที่ลูบวนเวียนไปมาแถวสะโพก

            "เต้นแรงขนาดนี้ไปวิ่งที่ไหนมาหรอครับ?" เสียงกวนประสาทที่ติดจะงัวเงียดังขึ้นพร้อมแรงขยำที่สะโพก ดวงตากวางเบิกโพลง ยกขาหน้าขึ้นมาแล้วบรรจงวางลงบนท้องน้อยของสิงโตหนุ่ม ออกแรงถีบจนคนร่างใหญ่กลิ้งขลุกขลักตกเตียงไป

          หัวฟาดพื้นตายไปซะเอ็ง!

          คนตัวเล็กเดินลงจากเตียงไม่รู้ว่าที่หน้าแดงนั่นเพราะโกรธหรือเขินกันแน่ ร้างอ้อนแอ้นกำลังจะหายวับออกไปจากห้องนอนแต่ก็ไม่วายเดินวกกลับมาหาคนที่นอนอยู่บนพื้น รอยยิ้มหวานหยดย้อยถูกส่งมาให้อีกคนแอบขนลุกซู่เพราะดูก็รู้ว่ามันเคลือบยาพิษ เท้าน้อยๆวางไว้บนน่องขาด้านซ้ายของเขา หลังจากนั้นก็กระแทกส้นเท้าลงมาแบบเต็มๆ เล่นเอากระดูกแทบหัก

            "โอ้ยยยย ทำร้ายร่างกายซับซ้อนนะพี่เปรม อย่าให้ผม 'เอา'คืนนะโว้ย" เสียงทุ้มตะโกนไล่หลังไม่วายแฝงความนัยใส่ไว้ในประโยคธรรมดาๆนั่นจนคนตัวเล็กอยากจะกลับเข้ามาใหม่พร้อมกับไม้เบสบอลแล้วหวดใส่ท้ายทอยมันแรงๆสักที

          หมั่นไส้!

Loading..

            ร่างหนาก้าวออกมาจากห้องนอนของคนตัวเล็กเมื่อความเจ็บปวดทุเลาลง มองซ้ายมองขวาหาตัวการที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้แต่ก็ไม่เจอ จนได้ยินเสียงน้ำแว่วออกมาจากห้องน้ำนั่นแหละก็ถึงบางอ้อ อาบน้ำอยู่สินะ แต่เผอิญว่า น้องเติมคนนี้ตาดีหางตาเจ้ากรรมดันเหลือไปเห็นผ้าขนหนูสีขาวผืนนุ่มพาดอยู่ตรงราวหน้าห้องน้ำ สงสัยพี่แกคงจะรีบเลยไม่ได้หยิบติดมือไป หึหึ

          เสร็จโจร!

            มือหนาคว้าเอาผ้าเช็ดตัวมาพันคอตัวเองพร้อมกับสูดดมเอาความหอมของคนตัวเล็กเข้าเต็มปอด อา.. กลิ่นพี่เปรมนี่มันเปรมจริงๆ หอมอะ

            "อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

          แกร๊ก

          "เติม? เป็นไรเนี่ย ตะโกนทำไม? แล้วเอาผ้าขนหนูไปพันคองั้นทำไมอะ" เปรมเปิดประตูห้องน้ำออกตาด้วยสภาพที่ดูสบายๆ เสื้อยืดที่เคยสวมอยู่ถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อบาสแขนกุดกับกางเกงเจเจลายสปองบ๊อบสีเหลืองสั้นเหนือเข่าขั้นมาประมาณสองฝ่ามือ เผยให้เห็นเรียวขาขาวที่โผล่พ้นชายกางเกงออกมาล่อเสือล่อตะเข้ บนหัวมีผ้าจนหนูสีเหลืองรูปเป็ดบีดั๊กคลุมอยู่

            "อะ เอ่อ ไม่มีอะไรครับ แล้วผ้าขนหนูนี่.." เติมแกะผ้าขนหนูที่พันรอบคอตัวเองออกเอามันส่งให้กับคนที่คิดว่าเป็นเจ้าของ

            "ผ้าเช็ดตัวป๊า" แล้วมือเรียวก็รับไปพร้อมกับพาดมันไว้ที่เดิมเสร็จสรรพ

            "ป๊า?" นายเทพทัตถึงกับแดกจุดครับท่านผู้ชม ที่สูดเข้าไปเต็มปอดนี่คือผ้าเช็ดตัวป๊า โอ้ มาย ก็อด!

            "อือ แล้วจะกลับบ้านได้ยังนี่มันเย็นมากแล้วนะ" ร่างบางว่าพร้อมกับเดินไปที่ห้องโถง เปิดทีวีแล้วเดินหายเข้าไปในครัว หยิบไอศกรีมถังใหญ่ออกมา ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาสีเลือดหมู แขนทั้งสองข้างกอดถังไอติมไว้แน่น ตาเรียวจับจ้องอยู่ที่ซีรี่ย์เรื่องโปรดในจอทีวี

            อา.. โซจีซบของคนแต่ง(ผิดๆ) หล่ออะ อ้ากกก อยากจะกระโจนเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของอปป้ามากเลยคร่า ฮรืออออ พ่อของลูกหนูเองงงงง

            "ขออยู่ต่ออีกแปปนึงนะพี่ ไอติมรสกะทิอ่อ กินมั่งดิ" มือยาวคว้าถังไอติมที่เปรมกอดอยู่แต่วงแขนเล็กๆนั่นกลับเกาะแน่นหนึบ ตาเรียวส่งค้อนวงใหญ่มาให้พร้อมกับสื่อว่า ถ้าแย่งของกูมึงตาย! แต่มีหรือที่เติมจะยอม จับตูดถังไว้แล้วกระชากเข้ามาหาตัวเอง แต่ปากถังมันดันเอนเอียงเข้าหาคนตัวเล็กจนไอติมรสกะทิหกเข้าเต็มๆที่กางเกงเจเจลายสปองบ๊อบ เปรมแทบจะกระชากหัวชายหนุ่มร่างยักษ์แล้วเอากระแทกกับพื้นให้สาสมกับไอติมที่เสียไป รสโปรดเลยนะเว้ย! นี่ถือถังไปดักรอรถขายไอติมหน้าบ้านมาเป็นอาทิตย์ กว่าลุงแกจะขี่ผ่านหน้าบ้านนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายนะมึง!!!!

            "ไป.. ตาย.. ซะ.." เสียงหวานกดให้ต่ำจนคนฟังเสียววาบไปทั้งตัว กลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ยิ้มเฝื่อนแล้ววิ่งปรู้ดไปหยิบทิชชู่ คุกเข่านั่งลงตรงหว่างขา (ท่ามันแหม่งๆเนอะ) ก้มลงเช็ดไอศกรีมที่เลอะให้อย่างว่องไว

            แกร๊ก

            "เหี้ย!!!!!!!!!!"

30%

อู๋ จินฟ่าน

27/12/2015

8.55 pm