ตัวฉันกับโลกที่สูญสลาย

    ตึก! ตึก! ตึก!
 
เสียงฝีเท้าของทั้งสองดังไปทั่วทางเดินระเบียงของตึกเรียน
   "มะ..ไม่ไหวแล้ว....แฮกๆ...มิยาโกะจัง......." เสียงของเด็กสาวสั่นคลอนจากการเหนื่อยที่ต้องวิ่งหนีซอมบี้ที่อยู่ในอาคารเรียน
  โดยตัวยุยนั้นยังคงคิดถึงแต่ภาพหลอนตลอดเวลาเธอไม่เคอยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเพื่อนสาวของตัวเองถูกกินต่อหน้าก่อนที่เพื่อนของเธอจะจ้องมาเล่นงานตัวเธอเอง....
 
 "อดทนหน่อยนะ..ฉันรู้ดีที่เธอยังช็อคไม่หายแต่ว่าอดทนหน่อยยังไงพวกเราทั้ง2ต้องรอดอยู่แล้วแหละ!"
 
มิยาโกะหันมายิ้มให้ยุยอย่างแหยๆทั้งที่เธอยังวิ่งอยู่
 
"มะ..มิยาโกะจังระวัง!?" ยุยร้องทักมิยาโกะเสียงดัง
มิยาโกะค่อยๆหันกลับมามองทางข้างหน้า
 
"อ๊ะ!?" มิยาโกะร้องขึ้น
 
----ข้างหน้า......บันได!?
 
เธอเบรคไม่ทัน(?)จึงทำให้ขาของเธอสะดุดขั้นบันได
 
"วะ..ว้ายยย!!!???"
 
  โครม!
 
เสียงกระแทกพื้นแรงมากโดยส่วนตรงนั้นเป็นจุดที่มีฝุ่นเยอะมากที่สุุดภายในตึก(?)
ทำให้มีฝุ่นคลุ้งไปทั่วบริเวณจนแทบไม่สามารถมองเห็นอะไรได้อีก
 
"แค่กๆ...มะ..มิยาโกะจัง!?" ยุยร้องเรียกมิยาโกะที่ตกบันไดไป
 
"โอยยยยย....."เสียงร้องโอดโอยดังไปทั่วบริเวณ
 
"เจ็บจัง.....หง่ะ!?" มิาโกะร้องตกใจเมื่อฝุ่นเริ่มจางหายทำให้เธอพอมองเห็นได้
 
--------ชายหนุ่ม......
 
สิ่งที่เธอพบเจอ..คือ..
 
เด็กหนุ่มรุ่นเดียวกันกับเธอ...เค้ากำลังนั่งค่อมตัวเธออยู่.....
 
"0///////0นะ....นายมัน...."
 
มิยาโกะพูดเสียงสั่นพร้อมกับหน้าแดง.....
อีกฝ่ายก็เช่นกัน
 
"*/////*"
  
   นี่ฉันพึ่งเคยถูกผู้ชายนั่งค่อมครั้งแรก(ในชีวิต)เลยนะเนี่ย....
 
"อะ..ไอ้บ้า!!!??ลุกไปได้แล้ว!!ฉันหนักนะย่ะ
นายกล้าดียังไงเนี่ยฮ่ะ!?ที่มานั่งค่อมฉันนายมันโรคจิตหรือไง...ไอ้โรคจิต!!!!!!"
 
มิยาโกะด่าผู้ชายคนนั้นฉอดๆ
 
"ผะ...ผมไม่ได้ทำนะ..คะ..คุณนั่นแหละที่กระโดลงมาหาผมผมเลยพลาดท่าแล้วมานั่งค่อมคุณไง!!!!!*////*"
 
"นายจะบ้าหรอ!!!ฉันไม่ได้กระโดมาหานายสักหน่อย!!!???"
 
ฉันค่อยๆเงยหน้ามองเจ้าผู้ชายโรคจิตคนนั้น........'หล่อจัง....'....เดี๋ยว!?นี่มันใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ไหมเนี่ยตอนนี้มีสิ่งเดียวที่ต้องทำก็คือการพายุยหนีออกไปจากโรงเรียนบ้าๆนี่!!??
 
ฉันค่อยลุกขึ้นแล้วจ้องหน้าชายคนนั้น...
 
"คราวนี้ฉันจะไม่จัดการนายเพราะตอนนี้มีเรื่องที่วิกฤตกว่าเรื่องนี้อยู่อีก..แต่...ถ้าฉันได้เจอหรือเห็นหน้านายอีกคร้งหล่ะก็....ฉันฆ่านายแน่......"
"-*-"
"ไปกันเถอะยุย...."
 
ฉันรีบวิ่งไปกับยุยก่อนที่จะถึงหน้าประตูโรงเรียน
"บะ..บ้าไปแล้ว...."ยุยพูดเสียงอ่อยๆ
"ไม่เคยคิดเลยว่าเชื้อซอมบี้มันจะลุกลามไปถึงนอกโรงเรียนแบบนี้....."
ภายนอกโรงเรียนยังคงมีซอมบี้มากมาย....
"สงสัยคงออกนอกโรงเรียนอยากหน่อยแล้วแฮะ...ถ้าไม่มีอาวุธคง...ไม่รอดแน่ๆ..."
มิยาโกะพูพร้องทำหน้าแหยๆ...
"อึก!?...ฉันกลัวจังเลยมิยาโกะจัง...."
น้ำตาใสๆคลอเบ้าตาที่มีขนตายาวงาม
มิยาโกะค่อยๆเอื้อมมือไปจับมือยุย
 
"ไม่ต้องกลัว...จับมือฉันไว้นะ..."
 
...........................................