The Timer ห้วงเวลาต้องกล
10.0
เขียนโดย jifjen
วันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.58 น.
1 chapter
1 วิจารณ์
3,292 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2558 18.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ชีวิตของผมมันฉายซ้ำไปซ้ำมาไม่มีที่สิ้นสุด...มันจะเป็นแบบนี้...จนกว่าผมจะตาย
คุณเคยหลับตาแล้วเห็นอดีตของตัวเองบ่อยๆมั้ย ผมเห็นมันเเทบทุกวันจนไม่รู้เหมือนกันแล้วว่า
มันเป็นแบบนี้กี่ครั้งกันแล้ว มันน่าเบื่อมาก ที่เอาแต่จมอยู่กับอดีต บางคนใจแข็งพอจนออกสู่ปัจจุบัน
ยันไปถึงอนาคตได้ บางคนไม่มีความกล้าพอที่จะยื่นมือออกไปคว้ามัน ของผมมันอย่างที่สอง ไม่เคย
ได้รับรู้เลยว่าตลอด 16ปีนี้ ผมจะหยุดอยู่แค่ 16งั้นเหรอ ชีวิตมันวนไปวนมาแบบนี้เขาคงจะเรียกว่า
เดจาวูสินะ มันเป็นการควบคุมของใครบางคน คนธรรมดาถูกควบคุมโดยพระเจ้า พระเจ้าที่เป็นบาง
ครั้งที่สับสน พระเจ้าอาจจะเป็นแบบเราก็ได้ ถ้าบางครั้งท่านไม่สับสนกับบางสิ่ง คำว่า ชีวิต นั้นแทบ
ไม่จำเป็นสำหรับผม ที่วกวนอยู่แบบนี้เท่ากับว่าตายไปแล้ว อย่าว่าผมเลยว่าทำไมไม่ใจกล้ากว่านี้
มันไม่ใช่เรื่องที่ใครจะเข้าใจง่ายๆ...หรือ..สำหรับบางคนเข้าใจมันดีกว่าใครในโลก ผมจำได้ว่าตอนนั้น
ผมถูกพี่สาวฆ่าด้วยการทำให้จมน้ำ เอาเข้าจริงๆผมก็โกรธเธอเพราะมันมากเกินไป และผมไม่อยากวน
อยู่อย่างนี้ แต่ก็ทำไม่ได้ ผมมีเพื่อนคนนึงที่สนิทมาก ถึงมากที่สุด เธอเป็นคนที่ร่าเริงสดใส บางทีก็ดู
เข้มเเข็งมากผิดกับบางครั้งที่อ่อนเเอ ผมอยากเข้มแข็งแบบเธอบ้าง เเต่ยังไงซะเธอคงจะคว้าอนาคต
ได้แล้วล่ะ ผมได้แต่หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันอย่างเคย ต่อจากนี้และตลอดไป แต่ก็มีบางครั้งที่ผม
ทำให้เธอท้อแท้ในบางเรื่องตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอมีความคิดยังไง และมันบ้าที่สุดที่ผมจะอยู่อย่างนี้
ต่อไป แต่มันไม่มีทางแก้ไขอีกแล้วหลังจากที่ผมทำบางสิ่งบางอย่าง ทุกสิ่งทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป...
มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว มันแย่ยิ่งกว่า เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้านทีไร รูปของพี่สาวของผมก็เเล่นเข้ามา
ในหัวตลอด ผมกำลังกลับเข้าไปตายอีกครั้งเหมือนกวางที่เดินไปให้เสือจับกินจนตาย ผมไม่อยากก้าวเข้า
ไปอีก แต่เวลามันบังคับให้ผมเดินเข้าไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายทุกอย่างก็ลงเอยเช่นเดิม...ผมไม่อยากให้มัน
เป็นแบบนั้นเลยเเม้แต่น้อย มันเป็นสิ่งที่เลวร้ายกว่าสิ่งอื่นใด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ที่ผมจะต้องมาตาย
แบบนี้ด้วยล่ะ ผมกำลังจมลงสู่ใต้ทะเลสาป จนขาดอากาศหายใจในที่สุด...ลืมตาขึ้นอีกทีผมกำลังนั่งอยู่
บนโต๊ะคอม ผมงงกับสถานะการณ์มาก ปรกติเมื่อตายผมจะมาหยุดที่หน้าบ้านตลอดเลย...แต่มันต่าง
ออกไปกว่านั้น ถึงจะหลุดพ้นแล้วผมก็ได้รับผลกระทบที่แย่กว่า ตาผมที่เคยเป็นปรกติ มันกลายเป็น
ว่ามีเลือดไหลออกมาพร้อมตาขาวเริ่มหม่นและดำลงเรื่อยๆ ตาสีฟ้าที่เคยเป็นกลายเป็นสีแดงสด
มันน่ากลัว...น่ากลัวมาก...ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปได้ ... พี่สาวของผมตายแล้ว...
คุณเคยหลับตาแล้วเห็นอดีตของตัวเองบ่อยๆมั้ย ผมเห็นมันเเทบทุกวันจนไม่รู้เหมือนกันแล้วว่า
มันเป็นแบบนี้กี่ครั้งกันแล้ว มันน่าเบื่อมาก ที่เอาแต่จมอยู่กับอดีต บางคนใจแข็งพอจนออกสู่ปัจจุบัน
ยันไปถึงอนาคตได้ บางคนไม่มีความกล้าพอที่จะยื่นมือออกไปคว้ามัน ของผมมันอย่างที่สอง ไม่เคย
ได้รับรู้เลยว่าตลอด 16ปีนี้ ผมจะหยุดอยู่แค่ 16งั้นเหรอ ชีวิตมันวนไปวนมาแบบนี้เขาคงจะเรียกว่า
เดจาวูสินะ มันเป็นการควบคุมของใครบางคน คนธรรมดาถูกควบคุมโดยพระเจ้า พระเจ้าที่เป็นบาง
ครั้งที่สับสน พระเจ้าอาจจะเป็นแบบเราก็ได้ ถ้าบางครั้งท่านไม่สับสนกับบางสิ่ง คำว่า ชีวิต นั้นแทบ
ไม่จำเป็นสำหรับผม ที่วกวนอยู่แบบนี้เท่ากับว่าตายไปแล้ว อย่าว่าผมเลยว่าทำไมไม่ใจกล้ากว่านี้
มันไม่ใช่เรื่องที่ใครจะเข้าใจง่ายๆ...หรือ..สำหรับบางคนเข้าใจมันดีกว่าใครในโลก ผมจำได้ว่าตอนนั้น
ผมถูกพี่สาวฆ่าด้วยการทำให้จมน้ำ เอาเข้าจริงๆผมก็โกรธเธอเพราะมันมากเกินไป และผมไม่อยากวน
อยู่อย่างนี้ แต่ก็ทำไม่ได้ ผมมีเพื่อนคนนึงที่สนิทมาก ถึงมากที่สุด เธอเป็นคนที่ร่าเริงสดใส บางทีก็ดู
เข้มเเข็งมากผิดกับบางครั้งที่อ่อนเเอ ผมอยากเข้มแข็งแบบเธอบ้าง เเต่ยังไงซะเธอคงจะคว้าอนาคต
ได้แล้วล่ะ ผมได้แต่หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันอย่างเคย ต่อจากนี้และตลอดไป แต่ก็มีบางครั้งที่ผม
ทำให้เธอท้อแท้ในบางเรื่องตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอมีความคิดยังไง และมันบ้าที่สุดที่ผมจะอยู่อย่างนี้
ต่อไป แต่มันไม่มีทางแก้ไขอีกแล้วหลังจากที่ผมทำบางสิ่งบางอย่าง ทุกสิ่งทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป...
มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว มันแย่ยิ่งกว่า เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้านทีไร รูปของพี่สาวของผมก็เเล่นเข้ามา
ในหัวตลอด ผมกำลังกลับเข้าไปตายอีกครั้งเหมือนกวางที่เดินไปให้เสือจับกินจนตาย ผมไม่อยากก้าวเข้า
ไปอีก แต่เวลามันบังคับให้ผมเดินเข้าไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายทุกอย่างก็ลงเอยเช่นเดิม...ผมไม่อยากให้มัน
เป็นแบบนั้นเลยเเม้แต่น้อย มันเป็นสิ่งที่เลวร้ายกว่าสิ่งอื่นใด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ที่ผมจะต้องมาตาย
แบบนี้ด้วยล่ะ ผมกำลังจมลงสู่ใต้ทะเลสาป จนขาดอากาศหายใจในที่สุด...ลืมตาขึ้นอีกทีผมกำลังนั่งอยู่
บนโต๊ะคอม ผมงงกับสถานะการณ์มาก ปรกติเมื่อตายผมจะมาหยุดที่หน้าบ้านตลอดเลย...แต่มันต่าง
ออกไปกว่านั้น ถึงจะหลุดพ้นแล้วผมก็ได้รับผลกระทบที่แย่กว่า ตาผมที่เคยเป็นปรกติ มันกลายเป็น
ว่ามีเลือดไหลออกมาพร้อมตาขาวเริ่มหม่นและดำลงเรื่อยๆ ตาสีฟ้าที่เคยเป็นกลายเป็นสีแดงสด
มันน่ากลัว...น่ากลัวมาก...ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปได้ ... พี่สาวของผมตายแล้ว...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ