รักต่างแดน

ณ โรงเรียน

วันจันทร์ 8:00น.

กริ๊งงงงงงงงงง

 "นักเรียนมาครับ เข้าแถวได้แล้วครับ ครูจะนับหนึ่งถึง15นะครับ 1.................................... 2................................... 3............................"

 ตอนนี้อิชั้นกำลังจะไปเข้าแถววิ่งหัวชุลมุนวุ่นวายเสียดี@-@ อาจาร์ยก็นับเลขอยู่นั้นแหละคะ หนูได้ยินแล้วค่าาา อย่าเร่ง พลีสสส อย่าเร่งงงงง เอะ!! เดี๋ยว-- นี่ชั้นรีบแทบตายแต่อิเพื่อนชั้นแต่ละตัวไม่ได้รู้สึกร้อนรนไรเลยเนอะ--"

 "นี่ อีดาว นางแพรวรีบๆหน่อยได้มั๊ย ครูนับเลขแล้วนะเว้ย"

 "นี่ อีพีชแกจะเร่งรีบไปทำไม" 

อ้าว-0- อีดาว ไหงพูดนั้นคะขุ่นเพื่อน

 "ใช่ แกจะรีบไปไหนอีพีช"

อีแพรวนี่ก็อีกคน

 "ครูนับแล้วนะเว้ย"

 "แก... ครูแกอะ นับ15วิ เหมือนนับ15นาที แกไม่ต้องห่วงหรอก" อีดาวพูด

 "ใช่ แกสามารถไปวิ่งรอบสนามได้รอบนึงเลยนะ"นางแพรวเสริม

 กรุณาตัดไปที่ภาพอาจารย์--"

 "ครูนับ3 แล้วนะคับ ครูจะนับ4แล้วนะ 4........................................   สี่ครึ่งง............"

(-_-") หน้าอิชั้นเอง

   จากนั้นพวกเราก็ร้องเพลงชาติ สวดมนต์ และบลาๆๆๆ แล้วก็เข้าห้องเรียน และเวลานรกกกก....... ของอิฉันก็มาอีกแล้วTT วิชาอังกิดไงคะคาบแรกเลย ทรมานไปทั้งหัวใจ ทุกครั้งที่เรียนอังกิด ไม่ได้......

 "สแต๊นอัพ พลีสสสสส" 

อิหัวหน้าลากเสียง s ซะน้ำลายกระเดนมานี่เลยเว้ย--

 "กู๊ดมอนิ่ง ทีชเชอร์ ฮาว อา ยู"

 "แอม ฟายล์ แต็งส์ คิว แอน ยู้"

 "แอม ฟายล์ แต็งส์ คิว ทีชเชอร์"

 "ซีส ดาวพลีส"

 "แต็งส์ คิว"

 "นักเรียนวันนี้ก่อนจะเข้าบทเรียน ครูขอพูดอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเพื่อนของเธอคนนีงในห้องเราหน่อยนะ"

ตูหรือป่าวหว่าาา -0-

 "นางสาว พิชญา สว่างแสง"

เชร้ดดดดด จิงด้วยโว้ย แม้นแท้เหลา ซื้อหวยอย่างเดียวแหละที่ไม่ถูกT-T มีไรอีกฟร้าาาา

 "คะ อาจารย์"

 "ออกมาหน้าห้องหน่อย"

อาจารย์คะเกิดอารายยขึ้น ทำไมหนูต้องออกไป อย่าเรียกหนูไปถามนะคะ หนูไม่ได้ฆ่าใครตายน่าาาาาT-T หนูแค่โง่อังกิดเท่านั้น

 "นักเรียน พวกเธอรู้ใช่มั๊ยว่านางสาวพิชญา เพื่อนเธอคนนี้ห่วยอังกิดแคไหน"

 อาจาร์ยยยยย--" จะเอาอะไรมาแฉหนูอีกคะ

 "ทราบ คับ/คะ"

อีพวกเพื่อนชั่ว!!! ตอบว่าไม่ทราบซิฟร้าาาว่าฉันห่วย บอกว่าชั้นเรียนดี๊...ดีสิฟร้าาา

 "แต่มีสิ่งหนึ่งที่ครูไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนเธอคนนี้จะทำสิ่งนี้ได้"

หนูทำอารายยคะอาจารย์ TT หนูไม่ได้ฆ่าใครจริงๆน้าาาา

 "เพื่อนของเธอคนนี้สามารถชิงทุนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนต่างประเทศได้คะ"

 "หาาาาาาาาาาาาาาาาา"Oo0

เพื่อนทั้งห้องและอิชั้นต่างอุทานออกมาด้วยความ อึ่ง! ทึ่ง! สัส! 

 "จริงเหรอคะอาจารย์ หนูสอบได้จริงเหรอคะ"

 "ใช่จ๊ะ ครูรู้นะ ว่ามันยากที่จะเชื่อ คนที่ภาษาอังกิดไม่เอาไหนอย่าง พิชญา จะสามารถสอบชิงทุนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนได้ไปอเมริกา แต่พิชญาสามารถทำได้แสดงว่าเธอเองก็มีความใส่ใจเหมือนกัน ครูภูมิใจในตัวเธอจริงๆ"ํ 

 อาจารย์คะ หนูไม่อยากจะบอกเลยคะว่าที่หนูทำได้ไม่ใช่เพราะภาาาอังกิดเลยคะ ใช้หลักคณิตศาสตร์ ผสมกับไสยศาสตร์ล้วนๆเลยคะ^^

 "คะ อาจารย์"

 "แต่!! ครูก็รู้ว่าภาษาอังกิดเธอก็ยังไม่แข็งแรงมากเดี๋ยวครูจะสอนภาษาอังกิดเธอแบบฉบับเร่งด่วน พอให้เธอได้เข้าใจบ้าง เรามีเวลาเหลืออีกหกเดือน ต่อไปนี้ก่อนกลับบ้านเธอต้องมาติวกับครูนะ"

"คะ อาจารย์"

"จ๊ะ ไปนั่งได้แล้ว"^^

"คะ"

  ช็อค!!! ช็อค!! คะ O-O นี่คือเรื่องจริงหรือไรนี่ อิชั้นสอบชิงทุนได้ บ้าไปแล้ว............. โง่อังกิดอย่างชั้นสอบชิงทุนได้ แล้ว... แล้ว... นี่ชั้นต้องไปใช้ชีวตอยู่เมกาหรือนี่ ชั้นจะทำไงดีๆๆๆๆ>< โง่อังกิดอย่าอิชั้นจะไปคุยกับใครรู้เรื่องงงงง นี่อิชั้นกำลังแบกชื่อเสียงของประเทศไว้ นี่ถ้าชั้นไปโชว์ควายตัวแม่ที่นั้น...... ตีายยยยยยย ตายแน่><  

เดี๋ยวๆๆๆ--" พิชญา ใจเย็นๆครูบอกเธอแล้วนะว่าจะช่วยติวให้ ใจเย็น... ใจเย็น... ใจเย็น... หู้วววว โอเคดีขึ้นแล้ว -_-

  หลังจากนั้น ทุกๆวันอิชั้นก็จะไปติวอังกิดกับครู ซึ่งหลายครั้งมากที่อิชั้นเกือบจะโดนครูเอาสันชีส  เขวี้ยงใส่หัว--" แต่มันก็ต้องเป็นอย่างนี้ไปอีกหกเดือดหละคะอาจารย์ขาาาา อิอิ อีนี่พอรู้ว่าได้ทุนก็รีบไปบอกแม่ แม่ได้ยินครั้งแรกถึงกับน้ำตาไหล ตอนเดินเข้าไปบอกดันเหยียบเท้าแม่-- ล้อเล่นๆ แม่น้ำตาไหลจริงๆ แล้วท่านก็พูดว่า "แกรู้มั๊ยชั้นคิดว่าชั้นเลี้ยงลูก จะได้ควายซะแล้ว แต่ตอนนี้ชั้นรู้แล้วว่าชั้นเลี้ยงลูกแล้วได้คนแล้วจริงๆ" คือ... แม่คะ--" แต่เอาเถอะคะ หนูจะตั้งใจพยายามจะพูดอังกิดให้ดีขึ้น เพื่อให้แม่ภูมิใจ และไม่ให้ประเทศชาติขายขี้หน้าแน่นอนคะ สู้โว้ยยยยย ><