Far Away ไกลแค่ไหนยังรู้สึกรัก

 
 
ตอนที่3: ลืม

 
 
@บ้านคงอำนาจ
โอเชี่ยนพยุงฉันลงจากรถมานั่งที่โซฟา(ผู้อ่านคิดว่ามันแปลกๆมั้ยอ่า) ทำไมโอเชี่ยนถึงเดินเข้ามาในบ้านฉันได้โดยที่พ่อไม่ถามไถ่อะไรสักคำ ขนาดเพื่อนหญิงชายที่เคยมาบ้านฉันนะ มากี่ครั้งๆอย่างน้อยพ่อก็ต้องถามว่าสบายกันดีมั้ย? แต่นี่ไม่มีเลยสักคำ...งงอย่างแรง
เอ๊ะ!!!หรือว่าพ่อกับโอเชี่ยนจะเป็น...ฮือ ฮือ ฮือ ไม่นะ
โป๊ก!!! "ยัยบ๊อง คิดอะไรอยู่...หยุดคิดเลยนะ"โอเชี่ยนเดินมาเขกหัวฉันจากด้านหลังดังโป๊ก พร้อมกับบอกให้ฉันหยุดคิดเหมือนจะรู้เลยว่าฉันคิดว่าเขากับพ่อเป็น...
โป๊ก!!!..."คู่เกย์"เอ่อ...ฉันเผลอหลุดพูดออกมาทันทีที่พ่อมาเขกหัวฉันซ้ำจากที่โอเชี่ยนเขกเมื่อกี้
พ่อกับโอเชี่ยนหันหน้ามามองกันแล้วทั้งคู่ก็หันมาจ้องหน้าฉัน
"เอ่อ...พ่อคะ หนูรู้สึกเจ็บแผลมากเลยค่ะ"ฉันแค่ชวนเปลี่ยนเรื่องคุยเฉยๆ ความจริงคือลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าโดนรุมตบมา  ตอนนี้อยากรู้มากกว่าสรุปว่าพ่อกับโอเชี่ยนมีอะไรกันมากกว่าที่ฉันคิดรึป่าว(โอ๊ยนี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย)...เฮ้อ!!!
โอเชี่ยนเดินไปหยิบกล่องยามาทำแผลให้ฉัน ส่วนพ่อก็ไปทำอะไรต่อมิอะไรของพ่อ นี่พ่อไว้ใจโอเชี่ยนขนาดนี้เลยเหรอ?
"สักวันเธอจะรู้เอง"จู่ๆโอเชี่ยนก็พูดขึ้นระหว่างที่ทำแผลให้ฉัน รู้มั้ยว่าฉันเบื่อไอ้คำว่า...สักวันเธอจะรู้เอง...นี่เต็มทนละ สรุปคือฉันก็ไม่รู้อะไรสักอย่าง
"เอาเป็นว่าถ้าทุกคนอยากให้หนูรู้เมื่อไรก็บอกหนูนะคะ"ฉันพูดประชดขณะที่พ่อเดินมาพอดี
"ตกลง"อีตาโอเชี่ยนนี่ตอบตกลงหน้าตาเฉยเลย เขาจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าฉันประชดเว้ย
ฉันลุกจากโซฟาเพื่อที่จะเดินขึ้นห้อง แต่โอเชี่ยนกลับผลักฉันลงไปที่โซฟาเหมือนเดินแล้วทำแผลต่อ ฮื้อ!!!ดูไปนายนี่ก็มีความมุ่งมั่นที่แน่วแน่ดีเนอะ แต่แน่วแน่ผิดเวลามั้ยเนี่ย อีตาบ้าเอ้ย สรุปฉันจะช้ำในตายก็เพราะนายนี่แหระไม่ใช่เบอรีนหรอก
ตื้ด!!!
ตื้ด!!!
ตื้ด!!!
ฉันหยิบโทรศัพท์มาเพื่อที่จะรับสาย แต่ก็โดนโอเชี่ยนแย่งไปจากมือซะก่อน
"ทำไม หึงฉันเหรอ คิดว่าฉันเป็นเลสเบี้ยนรึไง"
"ฉันว่าเธอไปหาหมอเถอะ"โอเชี่ยนหยิบกุญแจรถที่พ่อวางไว้บนโต๊ะแล้วช้อนตัวฉันขึ้นเดินไปที่รถขณะที่ทำแผลให้ฉันยังไม่ทันเสร็จ
"ฉันเป็นหนักขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วฉันจะตายมั้ย แล้วฉันจะหายมั้ย"ฉันถามโอเชี่ยนด้วยท่าทางกระวนกระวาย ก็ฉันเกลียดโรงพยาบาลนี่นา นี่ถ้าเป็นหนักๆถึงขั้นผ่าตัดนะ มีหววังฉันช็อคแน่
"เท่าที่ฉันดูคร่าวๆ สมองเธอน่าจะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก"โอเชี่ยนโยนฉันเข้าไปในรถ(ฉันเป็นคนนะ ไม่ใช่ตุ๊กตาหมี)
 
 
@โรงพยาบาล
ทำไมที่นี่มีแต่ชายชุดดำเต็มไปหมด ที่นี่มันโรงพยาบาลนะเว้ย นี่ไม่คิดว่าคนไข้จะหดหู่ใจบ้างเหรอ 
"ยัยนี่ชอบพูดเพ้อเจ้อ หมอช่วยเช็คสมองให้หน่อยครับ"ถึงคิวเข้าห้องตรวจปุ๊บโอเชี่ยนก็ใส่ความฉันปั๊บ...ฉันแค่พูดเล่นเว้ยฉันไม่ได้เพ้อเจ้อยะ
"ฉันชอบนาย ฉันชอบนาย ฉันชอบนาย ฉันชอบนาย"ไหนๆโอเชี่ยนก็มองว่าฉันเพ้อเจ้ออยู่แล้วนี่ ฉันเลยจัดให้ชุดใหญ่เลย
"เท่าที่หมอดูคนไข้ไม่ได้เพ้อเจ้อนะ คนไข้พูดความจริง"หมอบอกโอเชี่ยนหลังจากที่นั่งจ้องหน้าฉันได้สักพักใหญ่ๆ หมอนี่เก่งจริงๆแค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าฉันพูดความจริง...หะ!!!ความจริง ไม่จริงๆๆใช่มั้ย เมื่อกี้เพิ่งบอกชอบโอเชี่ยนไปเอง ฉันว่าฉันเพ้อเจ้ออ่ะดีแล้ว
โอเชี่ยนช้อนตัวฉันขึ้นอุ้มอีกครั้งหนึ่งแล้วเดินไปขึ้นลิฟต์ ซึ่งบนลิฟต์มีเพียงฉันกับเขาที่เหลือก็เป็นชายชุดดำหมดเลย ก็ไม่รู้ว่าอีตาโอเชี่ยนนี่จะอุ้มอะไรนักหนา ฉันแค่โดนตบนะฉันไม่ได้ขาหัก ว่าแต่เมื่อไรลิฟต์จะเปิดเนี่ยฉันรู้สึกเกร็งจนตัวแข็งไปหมดแล้ว
เย้ๆ!ในที่สุดลิฟต์ก็เปิด ฉันกำลังจะก้าวขาออกจากลิฟต์แต่ก็มีมือใครสักคนในลิฟต์ดึงฉันไว้ซึ่งฉันมั่นใจว่าไม่ใช่มือโอเชี่ยนแน่นอน แล้วก็มีมือของชายชุดดำอีกคนกดปิดลิฟต์
"ถ้าไม่อยากตายก็อยู่เฉยๆ"ชายชุดดำพูดขึ้นขณะที่ฉันเริ่มขัดขืนเพราะเริ่มรู้ตัวว่ากำลังเกิดเรื่องมิชอบอยู่(เพิ่งรู้ตัวเหรอ???)
พวกชุดดำผลักโอเชี่ยนออกจากลิฟต์ เหลือเพียงแค่ฉันกับพวกมันอยู่ในลิฟต์ หึๆ...ทำไมเรื่องแย่ๆนี่ต้องเกิดขึ้นพร้อมกันด้วยนะ ฉันเพิ่งโดนรุมตบมา(แค่แรงผู้หญิงฉันยังสู้ไม่ได้เลย) นี่ยังจะมาโดนผู้ชายรุมอีก ฉันจะเอาแรงที่ไหนไปสู้ แต่ถ้ามาตัวต่อตัวนี่ขอให้บอก โหะๆๆ
"ต้องการอะไร"ฉันถามพวกมันแค่สั้นๆเพราะถ้าพูดยาวเสียงจะสั่นเดี๋ยวพวกมันรู้ว่าฉันกลัว 
"ชีวิต"พวกมันก็ตอบสั้นๆ สงสัยกลัวเสียงสั่นแล้วฉันจะรู้ว่ามันกลัวฉัน เนี่ย...เพ้อเจ้อ555 ว่าแต่พวกมันหมายถึงชีวิตใคร เอาไปทำไม
หลังจากพวกมันพาฉันขึ้นลิฟต์ไปครบทุกชั้นแล้ว มันก็เอาตัวฉันมาขึ้นรถที่ลานจอดรถ พวกมันพาฉันขึ้นรถแล้วออกรถอย่างแรง แต่ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งเอาร่างของตัวเองมาขวางหน้ารถไว้ ทำให้รถกับร่างร่างนั้นชนกันอย่างแรง ร่างกระเด็นไปประมาณ5เมตรนอนสงบแน่นิ่งไปเลย ฉันไม่ต้องเดาก็รู้ว่าไม่รอด
"เรียบร้อยไปหนึ่ง"พวกชุดดำกล่าวขึ้นพร้อมกับผลักฉันลงจากรถ ไอ้พวกบ้าเอ้ยเวลาฉันไม่อยากขึ้นก็ให้ฉันขึ้น ตอนนี้ฉันไม่อยากลงดันให้ฉันลง ฉันกลัวนะเว้ย...ร่างของชายคนนั้นเต็มไปด้วยเลือดเต็มไปหมด ฉันค่อยๆเดินเข้าไปดูใกล้ๆ