Far Away ไกลแค่ไหนยังรู้สึกรัก

ตอนที่1:เปิดศึก(มาเฟียรุ่น48)

@หน้าโรงเรียน

ปัง!!!ปัง!!!ปัง!!!...เสียงปืนยิงกราดมาจากด้านหลังของฉัน ผู้คนต่างพากันวิ่งหนีชุลมุน จนทำให้ฉันสามารถมองเห็นเจ้าของกระสุนปืน ฉันรีบวิ่งหนีหลังจากที่ตั้งสติได้ว่าควรวิ่ง

"หยุดเดี๋ยวนี้นะซินเดีย...ไม่งั้นฉันไม่เอาเธอไว้แน่" เจ้าของกระสุนปืนนั่นสั่งให้ฉันหยุดในขณะที่เขาก็ยังยิงกราดไปทั่ว ใครหยุดวิ่งก็บ้าละ เอ๊ะ!!!ทำไมนายนั่นถึงรู้จักชื่อฉัน???

ฉันหยุดวิ่งสักพัก เจ้าของกระสุนปืนที่เกลื่อนอยู่บริเวณรอบๆตัวฉันค่อยๆเดินมาหาฉัน

"คิดไงหยุดวิ่งเนี่ย?"คำถามแรกที่เจ้าของกระสุนปืนถามฉัน...เหอะๆไม่มีอะไรที่ทำให้น่าสงสัยกว่านี้แล้วเหรอ?...เอิ่ม

"นายรู้จักชื่อฉันได้ไง"ฉันไม่ตอบคำถามของเขาแต่ดันตั้งคำถามกลับไป(ว่าแต่ไม่มีอะไรน่าสงสัยกว่าการที่เขารู้จักชื่อฉันแล้วเหรอ? แบบว่ามาไล่ยิงฉันทำไมอะไรประมาณนี้ป่ะที่ควรถาม555++สรุปคือฉันกับเขาก็พอๆกันแหระ)

ฉันค่อยๆเดินไปใกล้ๆตัวเขาจนอยู่ในระยะที่หน้าของฉันแนบอยู่กับอกของเขา(เพราะฉันเตี้ย...ไม่สิเขาสูงต่างหากละ) ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นแล้วถามคำถามเดิมซ้ำอีกรอบ "นายรู้จักชื่อฉันได้ไง" เขาผลักตัวฉันออกทันทีที่ฉันถามจบ

"กรุณาอยู่ห่างจากฉันอย่างน้อยหนึ่งเมตร"เขาทำหน้าอารมณ์เสียใส่ฉัน...ซึ่งมันเข้าทางคนยียวนกวนประสาทอย่างฉันมาก555+++

"งั้นไปละ...บาย"ฉันพูดแล้วโบกมือลาพร้อมกับหันหลังเดินต่อไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขาคว้าแขนฉันอย่างแรงจากด้านหลัง จนฉันตั้งตัวไม่ทันจึงเซไปซบอกเขาอีกครั้ง ฉันรีบผลักเขาออกอย่างแรงด้วยความตกใจ

"เหอะๆ อะไรของเธอ"เขาหัวเราะก่อนจะพูดด้วยท่าทางกวนๆออกมา

"ก็นายบอกให้ฉันอยู่ห่างจากนายหนึ่งเมตร"พูดไปงั้นแหระ ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ

"เออลืม"อีตานี่พูดได้ไร้อารมณ์สุดๆ เหมือนร่างที่ไม่มีวิญญาณยังไงก็ยังงั้นเลย จนฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเขายังหายใจอยู่ใช่มั้ย?

"ว่าแต่นายเอาปืนมาไล่ยิงฉันทำไม"และแล้วฉันก็พูดตรงประเด็นสักที (ปรบมือรัวๆ)

"เฮ้อ!!!"เขาถอนหายใจแรงเว่อร์อ่า

"เนี่ยเหรอคำตอบ"ฉันถามเขาพร้อมกับกัดเล็บมือเล่นไปพลางๆ...จนกระทั่ง

"เห้ย แปดโมง ฉันต้องไปละ"ฉันวิ่งไปพูดไปด้วยความรีบร้อน ก็นี่มันแปดโมงแล้วนี่นา ถ้าฉันเข้าโรงเรียนสายนะ ฉันต้องโดนหักคะแนนอีก ไม่ได้หวงคะแนนหรอกนะ แต่โดนหักหมดแล้วต่างหากละ ถ้าวันนี้ฉันไปสายอีกนะ นั่นหมายความว่าคะแนนพฤติกรรมฉันติดลบ!!! และแล้วฉันก็สาย!!!เพราะตาบ้านั่นคนเดียว ฉันต้องเอาคืน