กุหลาบเพชร

เฟยหลงนั่งอยู่บนบัลลังก์ด้วยร้อยยิ้มเย็นยะเยือก  แววตาแข็งกร้าวดุดันแต่นั่นเป็นบุคลิกแต่เพียงภายนอกที่แสดงออกมา       เพราะในใจนั้นเขาสุดแสนจะเบิกบานใจยิ่งนัก  เขาพอจะรู้มานานแล้วทั้งเรื่องซุบซิบนินทากันเรื่องที่เข้าใจว่าเขามีรสนิยมชมชอบบุรุษและมีคู่ขาคือ   ที่ปรึกษาส่วนตัวของเขา จนทำให้เหล่าขุนนางและนางสนมเป็นเดือดเป็นร้อนจนคิดหาทางกำจัด         เพ่ยอิงนางในดวงใจของเขาออกไป    ตั้งแต่พยายามสร้างข่าวลือเสียหายด้วยการที่เหล่านางสนมของเขามาตีสนิทจนเกินงามกับนาง  เพื่อให้เป็็นข่าวลือ ในขณะที่เหล่าขุนนางก็พยายามยุยงโดยนำเรื่องนี้ขึ้นมาโจมตี       และในคราวนี้ก็คงคิดวางแผนนัดเพ่ยอิงให้ไปพบเพื่อวางแผนให้ร้าย     เพื่อให้คำยุยงน่าเชื่อถือและหวังให้เขาสั่งลงโทษโดยอ้างเรื่องนี้ขึ้นมา         แต่นางในดวงใจของเขาคงรู้ทัน      จึงตลบหลังแสร้งทำเป็นนำจดหมายมาเรียกประชุมหารือ ทั้งที่ในความเป็นจริงก็คือ   การอาศัยเรื่องนี้หยิบยกขึ้นมาเปิดเผย เพื่อเล่นงานบรรดานางสนมของเขาและเหล่าขุนนางที่เป็นบิดานั่นแหละ  แล้วเขาก็ยินดีจะอาศัยโอกาสนี้ทำในสิ่งที่เขาคิดเอาไว้  เฟยหลงได้ให้คนไปตามเหล่านางสนมของเขามาแล้วนำจดหมายที่เป็นหลักฐานมาให้ดู       ซึ่งพวกนางพากันตกใจร้องห่มร้องไห้แต่เขามีหรือจะสนใจ    ในเมื่อแต่ก่อนเขาก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับพวกนางอยู่แล้ว   และในเมื่อตอนนี้เขามีนางในดวงใจที่แสนล้ำค่า เขาก็ยิ่งไม่จำเป็นต้องใส่ใจใดๆอีก
"หึ ว่าอย่างไรล่ะเมื่อหลายวันก่อนพวกเจ้ายังมาฟ้องข้าอยู่เลยเรื่องหยางซิ่วกับเหล่าสนมของข้า จดหมายที่พวกเจ้าเห็นมันยืนยันได้หรือยังว่าใครเป็นฝ่ายผิด หากว่าข้าจะต้องมีเหล่านางสนมที่ทำตัวเสื่อมเสียเช่นนี้    สู้ข้าไปหาความสุขจากหญิงตามหอนางโลมเอาก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องมีนางสนมเลยนี่            เพราะสตรีตามหอนางโลมกับการกระทำของบุตรสาวของพวกเจ้า   ก็ไร้เกีตรย์เช่นเดียวกัน"
"ข้าขอประกาศราชองค์การให้พวกเจ้าทุกคนรับรู้    ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าจะขอยกเลิกวังหลัง  สละซึ่งเหล่าสนม ขอให้พวกเจ้าส่งบุตรสาวของพวกเจ้าเก็บข้าวของออกไปจากวัง     กลับบ้านไปให้หมดข้าไม่ต้องการมีนางสนมที่ทำตัวราวสตรีชั้นต่ำ"
สิ้นคำประกาศเหล่าขุนนาง  และเหล่านางสนมผู้ที่อยู่ที่นั่นราวกับฟ้าผ่า พากันคัดค้านกันระงม
"ท..ทูลฝ่าบาทโปรดไตร่ตรองดูก่่อน     ในเวลานี้ยังมิได้มีการแต่งตั้งฮองเฮาขึ้นเคียงบัลลังก์            จึงยังมิควรยกเลิกวังหลังตอนนี้ ขอทรงพิจารณาด้วยพะยะค่ะ"
"ฮือๆ ฝ่าบาทเพคะ อภัยให้พวกหม่อมฉันด้วย พวกหม่อมฉันแค่อยากจะกำจัดหลี่หยางซิ่วออกไป เพราะตั้งแต่ที่ปรึกษาหลี่เข้าวังมา  พระองค์ก็ไม่ไปหาพวกหม่อมฉันเลย  แล้วนางกำนัลในตำหนักของพระองค์ก็เป็นคนเล่าเองว่าฝ่าบาททรงหาความสำราญกับบุรุษอย่าง หลี่หยางซิ่ว          พวกหม่อมฉันก็แค่อยากให้ฝ่าบาทกลับมาหาพวกหม่อมฉัน แทนที่จะเป็นบุรุษอย่างที่ปรึกษาหลี่"
"หึ ฮ่าๆๆ พวกเจ้าไม่ต้องเอาเรื่องการแต่งตั้งฮองเฮาขึ้นมาอ้างหรอก  ข้ามีสตรีที่จะแต่งตั้งให้เป็นฮองเฮาอยู่แล้ว นางทั้งงดงามและมีสติปัญญาความสามารถยิ่งกว่านางสนมอย่างพวกเจ้ามากนัก  ตลอดเวลาที่ผ่านมานึกว่าข้าไม่รู้เรื่องราวในวังหลังเลยหรือไง พวกเจ้าล้วนแล้วแต่วางแผนเล่นงานกันไปมา หวังช่วงชิงความโปรดปรานจากข้าเพื่อความยิ่งใหญ่และตำแหน่งอำนาจ    ต่อหน้าทำตัวงดงามอ่อนหวาน     แต่เบื้องลึกจิตใจต่ำทรามเสแสร้งมารยา แล้วยังหวังว่าข้าจะยกย่องให้เป็นฮองเฮาเคียงบัลลังก์ข้าอย่างนั้นหรือ       คิดกันได้อย่างไรว่าข้าชมชอบบุรุษ    ที่ข้าไม่สนใจและให้ความสำคัญกับนางสนมอย่างพวกเจ้าก็เพราะพวกเจ้าทำตัวต่ำทราม ไร้เกียตย์        แต่ตอนนี้ข้าพบนางแก้วคู่บัลลังก์ของข้าแล้ว
"เพ่ยอิงเวลานี้เจ้าพิสูจน์ตัวเองมามากพอแล้ว   เจ้ากลับไปแต่งตัวมาใหม่เถอะไม่มีความจำเป็นต้องบิดบังอีกต่อไปแล้ว"    เพ่ยอิงรับคำก่อนจะออกไปจากที่ประชุมอยู่พักใหญ่และกลับเข้ามาใหม่  ซึ่งการปรากฏตัวของเธอในครั้งนี้สร้างความตกใจให้แก่ เหล่านางสนมและเหล่าขุนนางเป็นอย่างมาก  เบื้องหน้าของพวกเขาคือ  สตรีที่แสนงดงามหวานหยดดุจเทพธิดา ซึ่งพอแต่งกายอย่างสตรีแม้จะไม่ได้แต่งหน้าให้ฉูดฉาดนัก         เพียงแค่ผัดหน้าให้นวลและแต้มชาดสีแดงอ่อนซึ่งไม่เข้าใจว่ามีชาดสีนี้ด้วยหรือ (ความจริงคือเพ่ยอิงทาลิปติก) ซึ่งพอแต่งหน้าแม้เพียงน้อยผนวก  เข้ากับการแต่งกายเยี่ยงสตรีก็แปรเปลี่ยนจากบุรุษที่เป็นบัญทิตหน้าอ่อนสง่างาม      กลายเป็นหญิงงามอ่อนหวานแสนสง่าท่าทางมาดมั่นจนสะกดทุกสายตา          เฟยหลงจ้องมองหญิงสาวไม่วางตา เพราะตั้งแต่มาอยู่ในวัง  นางมักต้องอยู่ในสถานะบุรุษ พอนางกลับมาเป็นหญิงสาวก็ทำให้เขาอดที่จะมองอย่างหลงใหลไม่ได้
"อย่างที่พวกเจ้าเห็นกันนั่นแหละ      หญิงสาวที่เห็นตรงหน้าของพวกเจ้านางคือ หลี่เพ่ยอิง     ด้วยความที่นางรู้ตนเองดีว่าไม่ได้เป็นหญิงที่มีชาติกำเนิดสูงศักดิ์และเป็นบุตรีขุนนางใดในราชสำนัก           เดิมทีข้าคิดอยากแต่งตั้งนางตั้งนานแล้ว          แต่นางกลับคัดค้านเพราะอยากจะพิสูจน์       ความรู้ความสามารถและสร้างคุณประโยชน์              แก่ราชสำนักและบ้านเมืองให้เป็นที่ประจักษ์เสียก่อน     แล้วจึงค่อยรับตำแหน่ง โดยที่นางขอใช้สถานะความเป็นบุรุษเข้าทำงานเพราะหากเป็นสตรีอาจถูกกีดกัน                ทำให้มิอาจแสดงความสามารถจึงต้องการรับใช้ในฐานะบุรุษ      แล้วก็อย่างที่พวกเจ้าทุกคนรู้ดี ว่านางช่วยแก้ปัญหาให้ข้าได้มากมาย     ซ้ำยังมีความสามารถในด้านการต่อสู้ช่วยข้าสู้ศึก    เพียบพร้อมด้วยรูปโฉมแสนงดงามและสติปัญญาความสามารถ นางจึงคู่ควรที่ข้าจะให้มาเคียงบัลลังก์ของข้า   มากกว่าหญิงใด และนางก็เป็นสตรีนางเดียวที่ข้ามอบใจให้            ข้าจึงไม่คิดมีหญิงอื่นนอกเหนือจากนาง ดังนั้นข้าขอประกาศยกเลิกวังหลังนับจากนี้เป็นต้นไป     และจะจัดพิธีแต่งตั้ง ตำแหน่งฮองเฮาในอีกสามวันข้างหน้า"