กุหลาบเพชร

เฟยหลงนอนกอดเพ่ยอิงอยู่บนแท่นบรรทมด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข  เดิมทีเขารู้สึกโกรธเคืองและอารมณ์เสียเป็นอย่างมากที่หลายวันมานี้ถูกบรรดาขุนนางกดดันให้เขาไปหาเหล่าสนมโดยที่เขาไม่อยากไป          แต่ไหนแต่ไรมาเขาก็ชอบทำอะไรตามใจตัวเองอยู่แล้ว              และเมื่อมีกลุ่มคนที่มียศต่ำชั้นกว่าเขา กล้ามากดดันบีบบังคับให้ต้องทำสิ่งที่ฝืนใจ         จึงรู้สึกหงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว   และยิ่งเมื่อตัดสินใจตัดความรำคาญด้วยการไปหาสนมคนใดคนหนึ่งให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป     ขุนนางเหล่านั้นจะได้ไม่มีเรื่องอะไรมากดดันอีกเพราะในเมื่อเรียกร้องอยากให้เขาไปหาเหล่าสนมเขาก็ไปแล้ว   แต่ไปหาก็ไม่จำเป็นจะต้องไปร่วมเตียงหาความสุขกับนางสนมเหล่านั้นด้วยซักหน่อย     แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะต้องเจอกับนางสนมที่ทำตัวราวกับนางโลมชั้นต่ำ      ที่พอถูกเขาปฏิเสธที่จะร่วมหลับนอน          กลับโดนแผนฉ้อฉลใช้วิธีต่ำทรามวางยาปลุกกำหนัดใช้เป็นเครื่องมือบีบบังคับให้เขาร่วมรักด้วยอย่างน่าละอาย      แต่กลับกลายเป็นว่าแทนที่จะเป็นเรื่องร้ายสำหรับเขาแต่เหมือนเป็นเรื่องน่ายินดี       ที่ทำให้เพ่ยอิงเห็นใจยอมมอบกายเพื่อช่วยเขาให้พ้นจากความทรมานหนำซ้ำนางยังสรรหาวิธีอันแสนเร่าร้อนเย้ายวนน่าตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยได้รับความสุขในแบบนี้จากสนมคนใดของเขามาก่อน

เพ่ยอิงค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา   แล้วก็ต้องเจอกับสายตาและรอยยิ้มล้อเลียนจนเธออดที่จะรู้สึกเขินอายไม่ได้   จนแก้มขึ้นสีแดงเรื่อแต่ก็พยายามทำสีหน้าให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้  เฟยหลงเอ่ยด้วยน้ำเสียงล้อเลียนอย่างนึกสนุก

"เฮ้อ...ข้าไม่นึกไม่ฝันเลยนะว่าที่ปรึกษาส่วนตัวของข้า  นอกจากเป็นคู่คิดที่ดีช่วยแก้ปัญหาบ้านเมืองให้ข้าได้หลายเรื่องแล้ว   ยังช่วยปรนเปรอความสุขบนเตียงให้ข้าได้อย่างดียิ่ง  แบบนี้ข้าคงต้องเพิ่มเบี้้ยหวัดเป็นการตอบแทนเจ้าให้มากหน่อยแล้วล่ะ     ข้าพอใจมากเลยนะหยางซิ่ว    ข้าติดใจความเร่าร้อนที่เจ้ามอบให้ข้าจนไม่อยากไปหา. สนมคนไหนเลย อยากจะอยู่แต่กลับเจ้านี่ล่ะ"

เพ่ยอิงที่ได้ยินคำกล่าวล้อเลียนของเฟยหลง    ก็นึกสนุกรับมุขโต้อีกฝ่ายกลับ    "หม่อมฉันหลี่หยางซิ่ว      ดีใจที่ได้มีโอกาสถวายปรนนิบัติให้ฝ่าบาททรงพอพระทัย    แต่จะรู้สึกซาบซึ้งยิ่งขึ้นถ้าหม่อมฉันจะเป็นเพียงคนเดียวที่ฝ่าบาทจะทรงโปรดให้ถวายงานบนแท่นบรรทม โดยที่ฝ่าบาทไม่ต้องลำบากเดินทางไปหาความสำราญจากตำหนักสนมคนอื่นๆของพระองค์นะพะยะค่ะ"

"หึๆๆ ...แน่นอนสิ    เจ้ามอบความสุขให้ข้าได้อย่างเร่าร้อนแบบนี้ ข้ายังจะไปหาสนมคนใดได้อีก         หลงเจ้าจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วนะเนี่ย แต่ไม่คิดมาก่อนเลยนะว่า           เจ้าจะมีวิธีน่าสนุกมาเล่นบนเตียงได้แบบนี้ ข้าถูกใจมากเลยจริงๆนะ"

"หม่อมฉันก็แค่เห็นว่าพระองค์ทรงทนฝืนความทรมานด้วยฤิทธิ์ยาปลุกกำหนัดมานานจนขาดสติสัมปัชชัญญะ    หม่อมฉันยังไม่เคยมีสัมพันธ์บนเตียงกับใครมาก่อน         นี่เป็นครั้งแรกของหม่อมฉันหากปล่อยให้ฝ่าบาทที่กำลังขาดสติถาโถมอารมณ์ความใคร่ใส่ทั้งที่ยังมีฤิทธิ์ยาควบคุมอยู่     หม่อมฉันอาจจะช่วยฝ่าบาทได้แต่อาจจะแย่ซะเอง  ก็เลยจำเป็นต้องหาทางมัดพระองค์ไว้ก่อนและหาทางช่วยฝ่าบาทให้พระอาการทุเลาลงเสียก่อน   และนอกจากนั้นหม่อมฉันเกิดอารมณ์อยากเล่นอะไรสนุกบ้าง  เพราะที่แล้วมาเคยเห็นแต่ฝ่าบาทสวมบทโหดสั่งทำโทษคนอื่น   วันนี้เกิดนึกสนุกอยากเป็นฝ่ายจับฮ่องเต้ลงโทษให้ได้รับความทรมาน โดยที่หม่อมฉันเป็นฝ่ายควบคุมดูบ้างก็เท่านั้น"

"ฮ่าๆๆ       ดี..หากการลงโทษของเจ้าจะสร้างความทรมานที่มีความสุขให้ข้าเยี่ยงนี้ล่ะก็ ข้ายินดีเป็นนักโทษของเจ้าตลอดชีวิตเลยล่ะ แต่ตอนนี้ข้าอยากจะเล่นบทเป็นผู้ลงทัณฑ์เจ้าบ้าง..."   กล่าวจบก็ใช้ผ้าผืนเดียวกับที่หญิงสาวเคยใช้พันธนาการตนไว้          นำมามัดตรึงข้อมือหญิงสาวไว้เหนือศรีษะ ก่อนจะปรนเปรอ      อารมณ์สวาทที่กำลังก่อตัวขึ้นอีกระรอก ไม่นานเสียงครวญครางของร่างบาง    ปนกับเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของเฟยหลงก็ดังลั่นตำหนัก   แต่ทว่าเสียงพูดคุยหยอกล้อและร่วมรักอย่างมีความสุข        กำลังจะเป็นเหตุวุ่นวายอย่างคาดไม่ถึง       เพราะนางข้าหลวงประจำตำหนักเผอิญได้ยินเสียงสนทนาของทั้งสองชัดเจนทุกถ้อยคำ  และในเวลาไม่นานภายในคืนเดียวเรื่องราวที่ได้ยินก็ถูกถ่ายทอดต่อๆกัน    จนเป็นที่รับรู้ไปถึงเหล่าขุนนางและบรรดานางสนม    จนกลายเป็นที่โจทจัณฑ์กันไปว่า          ฮ่องเต้เฟยหลงมีรสนิยมชมชอบบุรุษ  และคู่ขาของพระองค์ก็คือ ที่ปรึกษาส่วนพระองค์หลี่หยางซิ่วนั่นเอง