time zone เขตเวลาชีวิตของผม

สวัสดีครับบบ

"สวัสดี ชุ่ยเหมือนทุกๆวันสินะห้องนี้ แทนที่ก่อนครูมาจะหาหนังสือมานั่งอ่านทบทวนไม่เคยมีเลย ดูสินี่ห้องเรียนหรอ ชั้นนึกว่าที่มั่วสุมแถวสลัมซะอีก หัดทำตัวมีประโยชน์บ้างมันจะตายมั้ย"

`ผมเบื่อจริงๆกับคำด่าพวกนั้น ไม่ว่าจะคนไหน วิชาไหนๆก็เหมือนกันหมด ดูถูกแต่พวกผมกันทั้งนั้น เพราะค่านิยมสมัยนี้ล่ะมั้ง เรียนไม่เก่ง=เลว ผมคงไม่กล้าไปต่อปากต่อคำหรอกอาจจะโดนพวกผู้ใหญ่แอนตี้ก็ได้ `

:

:

:

:

:

:

:

.

เที่ยง

วันนี้ผมก็ต้องนั่งกินข้าวคนเดียวอีกเหมือนทุกๆวันเว้นซะเเต่ว่า

"เห้ย ไอเงียบนั่งด้วยดิว้า มานั่งกินข้าวคนเดียวหยิ่งจนเพื่อนไม่คบอ่อ น่าสงสารว่ะโง่แต่ดันหยิ่งซะได้ ได้ข่าวว่าพ่อแม่ไม่รักอ่อวะ "

"สงสัยแมร่งเป็นลูกเก็บแน่เลยว่ะมึง"

5555555555555555555555555555555555

`รำคาน พูดมากอยู่นั่นแหละ`จากที่ผมโดนพวกเด็กห้องต้นว่า ผมทนเสียงหนวกหูพวกนี้ไม่ค่อยได้จึงลุกออกจากที่นั่งทันที ผมชินแล้วล่ะก็โดนแบบเดียวกันทุกวันนี่ จะให้ทำไงได้ผมดันไม่มีปัญญาสู้พวกเขาได้หรอก เป็นแค่เด็กติ๋มๆโง่ๆคนนึงเองแถมพ่วงด้วยความหยิ่งจนไม่มีใครคบแล้วด้วยยอ่งน่าหมั่นไส้เข้าไปอีกเท่าตัวไม่ได้ตั้งใจที่จะหยิ่งหรอกนะแต่ผมแค่ไม่อยากมีเพื่อนนี่มีแต่ความจอมปลอมเท่านั้นแหละ

เย็น

ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียน ซึ่งทุกคนต่างแยกย้ายกันแต่วันนี้เวรของผมเลยต้องทำเวรห้อง

"มึง ขี้เกียจทำเวรว่ะรกสัส"เสียงคนพูดคุยกันซึ่งก็คือเพื่อนร่วมชั้นของผมเองนั่นแหละ

"กูก็ไม่อยากทำว่ะขี้เกียจ"คุยกันเรื่องทำเวรกันอยู่สินะ วันนี้มันวันศุกร์นี่นาคนอื่นคนอยากจะกลับบ้านใจจะขาดอยู่แล้วล่ะ

"เห้ยย  เงียบมึงว่างใช่ป่ะวันเนี้ย  อ่อกูรู้มึงต้องว่างกูฝากทำเวาด้วยนะ พวกกูไปและ"ไม่คิดจะรอคำตอบก่อนเลยรึไง ช่างเถอะยังไงผมก็ไม่อยากกลับบ้านอยู่ดีนั่นแหละ  กลับไปใช่ว่าจะมีความสุขนักหรอก