time zone เขตเวลาชีวิตของผม

หรือว่าผมจะตายแล้วกันแน่?

ก่อนหน้านั้น 24ชม.

"ผมชื่อโจเซฟ ความหมายของชื่อของผมหมายถึง พระเจ้าจะประทานให้ ผมมีชีวิตผที่ปกติทั่วไปไม่ได้รวยค้ำฟ้า และก็ไม่ได้จนถึงขั้นลำบากยากเข็ญ ผมเป็นลูกชายคนกลางมีพี่ชายและน้องสาว ทั้งสองคนเป็นคนฉลาดเอามากๆ มีแต่ผมเท่านั้นที่โง่ดักดานที่สุดในบ้าน  เพราะว่าพี่และน้องฉลาดจึงเป็นหน้าเป็นตาให้ครอบครัวได้ส่วนผมน่ะ ไม่เคยได้รับแม้แต่คำชมเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทำอะไรก็ผิดไปหมด พ่อกับแม่ไม่เคยเห็นความดีในตัวผมแม้แต่ครั้งเดียว  จนบางครั้งผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ผมเป็นลูกของท่านอยู่รึเปล่า? ผมเป็นเด็กนักเรียนม.ปลาย ธรรมดาๆคนนึงอยู่ห้องที่โหล่ที่สุดของโรงเรียนแล้วก็ว่าได้ เพื่อนผมก็ไม่ค่อยมีหรอก ไม่มีเลยน่าจะถูกที่สุดคนที่คบผมก็เข้ามาเพื่อหาผลประโยชน์. แกล้งบ้างหล่ะ ดูถูกบ้างล่ะ มีไปมันก็ไม่ได้ช่วยให่ชีวิตของผมดีขึ้นหรอก

ทุกๆวันที่ผมไปโรงเรียนต้องมานั่งฟังครูบ่นครูด่า ดูถูกพวกผมสารพัด ต่างๆนานา ผมอยากจะรู้จริงๆว่าคนในสังคมสมัยนี้เขาวัดคุณค่าของคนที่อะไรกันแน่?"

ติ๊ง ติง ติ๊ง ติ่ง ติ่ง ติง ติ๊ง ติง!!!

สัญญานบอกเวลาว่าตอนนี้เข้าเรียนได้เริ่มขึ้นแล้ว

ห้องเรียนที่ 4/12

เห้ยยมึงลอกคนิตหน่อยเด้ะ มึงหนมมาดิ้หนม เอาหมอนมาป่ะว้าา. เว้ยย ฮิ้วววฟิ่วๆ

เห้ออออ น่ารำคานจัง เสียงพวกนี้ไหนจะบรรยากาศแบบนี้อีก ผมไม่ชอบสภาพแวดล้อมแบบนี้เลยสักนิด 

เห้ยยยมึง. สมทรง มาเว้ยยนั่งเร็วๆเลย

พรึบ 

ภายในเวลาอันสั้นเท่านั้นทำให้นักเรียนพวกนี้สงบได้ แค่ได้ยินชื่อก็ไม่กล้ากันแล้ว

ตึก. ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก   ครืด จากนั้นไม่นานประตูก้ได้เปิดออกพร้อมกับ ผู้หญิงวัยกลางคนที่ดูมีวุฒิภาวะพอตัว

นักเรียน ไหว้

สวัสดีครับบบ