รักหมดใจ นายจอมโหด

 
 เอี๊ยดดด
  เสียงรถคันหรูสีดำ จอดหน้าโรงเรียนมัธยมดังแห่งหนึ่ง ที่มีนักเรียนมากมายต่างกันออกไปมีทั้งลูกคุณหนู บ้านใหญ่ ไฮโซมากมายมาเรียน
  "นั้นฉันไปเรียนก่อนน่ะค่ะ" ฉันว่าแล้วกำลังจะลงจากรถ
  "นั้นตอนเย็นฉันจะมารับห้ามกลับเอง แล้วก็เรียกฉันว่าพี่เวลล์ เข้าใจไหม" อรของเขาสั่งๆๆๆ อยู่นั่นแหละ นี่ขนาดไม่ทำงานบ้านยังจะมาสั่งอีก
  "ค่ะคุณ เอ่อ พี่เว ขอเรียกพี่เวล่ะกันค่ะ" ฉันว่า เพราะว่าเห็นเคยบอกจะเรียกเวลล์หรือเวก็ได้นี่นา เวลล์ดูสนิทเกินไปเวดีกว่า
  "ก็แล้วแต่ นั้นพี่ไปทำงานเสร็จจะมารับห้ามไปไหน ถ้าเกิดรู้ว่าไม่รออยู่ที่โรงเรียน เธอเจอดีแน่" อะไรของเขาเนียอยู่ๆมาขู่ฉัน เฉยเลย บ้า นี่ฉันคนใช้น่ะไม่ใช่ลูก
  "ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมค่ะ นั้นตะวันขอตัวน่ะค่ะพี่เว" ฉันพูดประชดส่วนเขาก็พยักหน้ารับ
  "เมื่อกี้ใครมาส่งอ่ะ ไม่น่าจะใช่พี่ซากุน่ะ พี่ซากุไปเนียต่างประเทศไม่ใช่หรอ" เสียงน้ำรุ้งดังขึ้นทำให้ฉันหันไปหาเพื่อนที่ยืนมองตามรถคันดำหรูหรานั้นไป
  "เอ่อ ก็ไม่มีไรหรอก" ฉันว่าแล้วกำลังจะเดินเข้าไปในโรงเรียนก็ต้องเจอกับเพื่อนร่วมห้องที่ฉันแอบชอบอยู่มองมาทางฉันพอดี
  "นิ่งทำไมอะไม่เดินอ่อ" น้ำรุ้งที่ยืนอยู่ข้างๆถามขึ้น ฉันก็อยากจะเดินน่ะแต่แค่อยากจะรู้ว่าคนที่ฉันแอบชอบอยู่นั้นเขาเป็นอะไรไปทำไมมองหน้าแบบนั้นล่ะ
  
ณ ห้องเรียน
  "เอาหล่ะ ทุกคนเริ่มสอบได้" อาจารย์ ผู้คุมห้องสอบพูดขึ้นผ่านไป5ชั่วโมงของวันแล้ว ตอนนี้พวกเราสอบเสร็จกันแล้ว เลยได้พักผ่อนกันตามสบายแล้วก็จะกลับบ้านกันเลย
  "มินณ์ สอบเสร็จไปกินติมกันป่ะ" น้ำรุ้งที่นั่งอยู่ข้างฉันพูดขึ้น มินณ์ชื่อผู้ชายที่ฉันชอบมองมาทางฉันแล้วก็น้ำรุ้ง
  "ไปดิ" บอลพูดขึ้นแล้วยิ้มให้กับน้ำรุ้ง ที่จริงสองคนนี้เป็นแฟนกันเลยทำให้มีบางครั้งที่ฉันได้คุยกับมินณ์บ้าง
  "แล้วมึงไปเปล่าว่ะมินณ์" บอลหันไปถามมินณ์เพื่อนซี้ของเขา
  "อื้อไปก็ไปสิ" ว่าแล้วก็หันมามองฉันอีกรอบ
รู้สึกลืมอะไรบางอย่าง ลืมอะไรน่ะ สงสัยคิดมากไปเองลาะมั้ง
 
ที่ร้านสเว่นเซน
  "ตัวเอง มาเดี๋ยวเค้าป้อนน้า" เสียงหวานๆของบอลพูดขึ้นกับเด็กผู้หญิงข้างๆที่ขึ้นชื่อว่าน้ำรุ้งเพื่อนสนิทฉัน ทั้งสองเอาแต่หวานใส่กัน ทำให้ฉันกับมินณ์ได้แต่นั่งมองด้วยความหมั่นไส้
  "มองแบบเนีย อิจฉาเราสองคนหรอ" น้ำรุ้ง มองมาทางฉันกับมินณ์แล้วพูดขึ้น
  "อิจฉาอะไร กินไปเลยไป ฉันไปห้องน้ำก่อนน่ะ" ฉันว่าแล้วลุกขึ้นแต่ก็ต้องชะงักเมื่ออยู่ๆคนที่นั่งข้างๆฉันพูดขึ้น
  "เราไปด้วยสิ" มินณ์พูดแล้วมองหน้าฉันนิ่งๆ
  "แหม สองคนนี้จะไปบอกชอบกันที่ห้องน้ำหรา" บอลที่นั่งอยู่พูด
  "เดี๋ยวเหอะมึง ทะลึ่งและ กินไอติมกับแฟนมึงไปเลย" มินณ์ว่าแล้วลุกเดินตามฉันมา
  "สองคนนั้นน่ารักดีน่ะ" มินณ์พูดขึ้นเมื่อเราเดินตรงมาที่ห้องน้ำ
  "สองคนไหนหรอ" ฉันหันไปถามคนข้างๆ
  "ก็น้ำรุ้งกับไอ้บอลไง อยากมีแบบนั้นบ้างรึเปล่า" ถามแบบนี้หมายความว่าไงเนีย
  "เอ่อ ถึงห้องน้ำแล้วเราเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ" ฉันรีบชิ่งเข้าห้องน้ำมาก่อนรู้สึกใจเต้นแรงมาก เขินจัง คนที่เราแอบชอบถามแบบนั้น หรือว่ามินณ์จะชอบฉัน
  "ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่" เสียงเรียบๆของผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำผู้หญิงพอเงยหน้าขึ้นฉันก็ต้องชะงักเมื่อเจอกับ พี่เว เขาทำสีหน้าไม่พอใจที่ฉันมาอยู่ที่นี่ จริงด้วยฉันลืมไปซะสนิทเลยว่าต้องรอที่โรงเรียน
  "คือตะวันขอโทษน่ะค่ะพี่เว คือตะวันลืม..."
  "ลืม เธอลืมๆได้ยังไง อยากจะโดนดีนักใช่ไหม!!" ว่าแล้วก็กระชากข้อมือฉัน นี่ฉันเจ็บน่ะ
  "โอ๊ย ตะวันเจ็บน่ะ" ฉันว่า แล้วจับตรงหน้ามือที่พี่เวจับ อะไรของเขาอยู่ๆก็มาโมโหแค่ฉันลืมเองน่ะ
  "เกิดอะไรขึ้นหรอตะวัน" เสียงมินณ์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำถามขึ้น
  "แล้วนี่ใคร" พี่เวว่าแล้วหันไปหามินณ์ 
  "ไม่มีอะไรหรอกมินณ์ แล้วนั่นก็เพื่อนตะวัน ปล่อยตะวันได้แล้วตะวันเจ็บ" ฉันว่าแล้วจะดึงข้อมือออกแต่ก็ดึงไม่ได้เพราะคนตัวโตบีบแน่นไปอีก T  T เจ็บ
  "เห้ย ตะวันบอกให้ปล่อยก็ปล่อยดิว่ะ" มินณ์ว่าแล้วมาจับที่ข้อมือฉัน ขอร้องล่ะอย่ามีเรื่องตรงนี้ได้ไหมคนมองไปหมดแล้วน่ะ
  "แกมีสิทธิอะไรมาสั่งฉันหะ!!" ว่าแล้วก็ผลักมินณ์ล้มลงไป แย่แล้ว นี่มันที่สาธารณะเลยน่ะ อย่ามีเรื่องเลย
  "หยุดน่ะพี่เวห้ามทำอะไรมินณ์น่ะ มินณ์เป็นอะไรรึเปล่า" ฉันว่าแล้วรีบลงไปนั่งๆข้างๆเพื่อดูว่ามินณ์เป็นอะไรรึเปล่า
  "เราไม่เป็นอะไรหรอก" มินณ์ว่าแล้วลุกขึ้น
  "ตะวัน ชอบไอ้นี่งั้นหรอ" กึก ทำไมอยู่ๆพี่เวเล่นถามตรงแบบนี้ล่ะ ถ้าเกิดมินณ์รู้ขึ้นมาฉันก็ซวยน่ะสิ
  "เอ่อ..."
  "แต่ผมชอบตะวัน แล้วนายมีสิทธิอะไรมาทำกับตะวันแบบนี้" หะ อะไรน่ะ ชอบฉัน จริงหรอ
  "มันเรื่องของฉัน ตะวันกลับบ้าน" พี่เวว่าแล้วก็จับมือฉันให้เดินตามไป มินณ์ไม่เดินตามมา นี่มันอะไรกันเนีย มินณ์ชอบฉันงั้นหรอ แปลว่าเราใจตรงกันงั้นหรอ คิดแล้วก็เขิน แต่ตอนนี้สิ ฉันเจ็บแขนไปหมดแล้วอ่ะ โหดอะไรขนาดนี้เนีย ไม่สงสารฉันเลยหรอ T  T