รักหมดใจ นายจอมโหด

ตอนนี้เรากลับมาที่คอนโดกันแล้ว พี่เวขอตัวไปอาบน้ำก่อน

ฉันเลยมาทำอาหาร เพราะตอนนี้ก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ฉันกับพี่เวเรายังไม่ได้ทานอะไรกันเลย

  "ทำอะไรกินหรอ" พี่เวที่เดินออกจากห้อง พอฉันมองพี่เว ตอนนี้พี่เวหัวยังเปียกอยู่คงจะสระผมมาสินะ ทำอะไรก็หล่อไปซะหมดเลย แล้วทำไมใจฉันมันต้องเต้นแรงด้วยล่ะ

  "ข้าวมันไก่ค่ะ" ฉันตอบแล้วทำต่อ

  "ทำเป็นด้วยหรอ พี่คงไม่ท้องเสียใช่ไหม" พี่เวเดินมาหยุดตรงหน้าเคาร์เตอร์ หมายความว่าไงว่าจะกินได้ไหมหน่ะ

  "หมายความว่าไงค่ะ" ฉันเงยหน้าจากการทำแล้วถามคนตรงหน้า

  "ล้อเล่น ทำหน้ามุ่ยไปได้ เร็วๆล่ะพี่หิวแล้ว"

  "เอาแต่ใจ" ฉันบ่นพึมพำแต่กลับทำให้อีกคนได้ยิน พี่เวหันมามองฉันเลยยิ้มเจือนแล้วทำอาหารต่อ

1ชั่วโมงต่อมา

  "ทำไมนานจัง"  พี่เวว่าเมื่อฉันเอาข้าวมันไก่สองจานมาวางตรงหน้า

  "จะกินไหมค่ะ" ฉันถามแล้วกำลังจะหยิบจานพี่เวจับมือฉัน ฉันเลยปล่อย หัวใจเจ้ากรรมมันเต้นอีกแล้ว นี่ฉันเป็นอะไรไปเนีย

  "อร่อย" พี่เวว่าแล้วทานต่อ ที่คุณพิวว่าพี่เวเคยมีน้องนี่ เรื่องจริงงั้นหรอ

  "พี่เวค่ะ"

  "ว่าไง" พี่พูดทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปากจะหล่อหรือน่ารักดีเนีย เอ๊ะ นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่เนีย

  "พี่เวเคยมีน้องด้วยหรอค่ะ" พอฉันถามจบพี่เวก็ชะงักมือที่กำลังจะตักข้าวอยู่ แล้วมองหน้าฉันนิ่ง

  "ใช่รู้ได้ไง" พี่เวถามแล้วกินข้าวต่อ

  "คุณพิมบอกหน่ะค่ะ"

  "หรอ พี่เคยมีน้องสาวแต่เขาตายไปเมื่อปีก่อน" กึก นี่ฉันถามอะไรที่ไม่ดีไปใช่ไหมเนีย

  "เอ่อ ตะวันขอโทษน่ะค่ะที่ถาม" ฉันว่าแล้วตักข้าวเข้าปากเหมือนไม่ได้ถามอะไร

  "ไม่เป็นไรหรอก พี่ทำใจได้แล้ว"

  "นั้นตะวันขอถามอีกได้ไหมค่ะ" ฉันว่าแล้วมองหน้าพี่เว  "เอ่อถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรน่ะค่ะ" พูดเสร็จก็เลยกินข้าวต่อ

  "ถามมาได้เลย" 

  "น้องพี่เวตายได้ไงหรอค่ะ" ฉันกลั้นใจถามไป

  "หึ น้องพี่หน่ะอายุเท่าๆกับตะวันเลย ชื่อวิลลี่ ช่วงนั้นวิลลี่มีแฟนดูรักกันดีมาก แต่คบกันไม่ได้นาน ไอ้นั่นมันก็ทำร้ายน้องพี่ เวลาวิลลี่กลับมามีแต่รอยช้ำบนหน้า แล้วมันก็ไปมีคนอื่น จนน้องพี่ทนไม่ได้เลยฆ่าตัวตาย พี่ไม่อยากให้ตะวันต้องมาเจอคนแบบนี้เหมือนน้องพี่หรอกน่ะ แต่ก็น่ะ ไอ้เลวนั่นมันหายไปเลย พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันหายไปไหนแล้ว แต่ขออย่าให้เจออีกเลยไม่งั้นมันคงตายด้วยน้ำมือพี่เอง" พี่เวว่า สายตาพี่เวตอนนี้ดูน่ากลัวมากเหมือนกับว่าสิ่งที่พี่เวพูดนั้นเป็นเรื่องจริง ฉันคิดดีแล้วใช่ไหมที่ถามเรื่องแบบนี้ไป ไม่น่าเลยยัยตะวัน

  "..." ฉันเงียบไม่ได้พูดอะไร

  "ตะวันก็มีพี่สาวใช่ไหม" กึก ฉันชะงักเมื่ออยู่ๆพี่เวก็ถามขึ้น

  "ใช่ค่ะ พี่เวรู้ได้ไงค่ะ" ฉันถาม

  "พ่อตะวันเล่าให้พี่ฟังเอง" คุณพ่อน่ะคุณพ่อ

  "เล่าอะไรให้ฟังมั่งหรอค่ะ" ฉันลองถาม

  "เรื่องในอดีตตะวัน คนที่ชื่อมินณ์ที่เคยช่วยตะวัน คือคนที่ตะวันชอบใช่ไหม" นี่พ่อเล่าเรื่องนี้ให้พี่เวฟังด้วยงั้นหรอ กว่าฉันจะลืมได้ มินณ์คอยเข้ามาช่วยปลอบฉัน ฉันเลยเริ่มชอบพอฉันหายจากอาการตกใจ มินณ์ก็มีทีท่าห่างเหินจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย จนกระทั่งน้ำรุ้งคบกับบอล เราเลยได้คุยกัน

  "เอ่อ ตะวันอิ่มแล้ว ตะวันขอไปล้างจานก่อนน่ะค่ะ" ฉันว่าแล้วเอาจานไปล้าง ช่วงนี้เราไม่ได้คุยกันเลยด้วยสิ เฮ้อ ป่านนี้มินณ์จะทำอะไรอยู่กันน่ะ  แต่ว่าเดี๋ยวนี้ฉันไม่ค่อยคิดถึงมินณ์เลยหรือฉันจะไม่ได้ชอบแล้ว ไม่มั้ง คงไม่ได้เจอกันบ่อย