รักหมดใจ นายจอมโหด

 
ผ่านไป1เดือนแล้ว
  ตอนนี้ฉันอยู่ที่มหาลัยเพราะมาดูผลสอบส่วนที่เว บอกว่าจะรอดูด้วยเหมือนกันก็เลยนั่งรอกันอยู่
  'ตอนนี้ใบประกาศเราได้ติดที่บอร์ดเป็นที่เรียบร้อยแล้วน่ะค่ะ ตอนนี้ใบประกาศเราได้ติดที่บอร์ดเป็นที่เรียบร้อยแล้วน่ะค่ะ' 
  เสียงประกาศดัง สองรอบแล้วเงียบไป ฉันรีบวิ่งไปที่บอร์ดพอไปถึงคนก็มุงกันเยอะแล้วกว่าจะเบียดเข้าไปดูได้แทบตาย
  'อันดับที่35 นางสาว ฮิมะวะริ  วงศ์สิทธิ'  O  O ฉันผ่านแล้ว ดีใจจัง
  "เป็นไงผ่านรึเปล่า" ฉันเดินออกมาจากฝูงคนนับร้อยนั่น(เวอร์ไป) แล้วก็เดินตรงมายังพี่เวที่นั่งรอที่ม้าหินฉันเลยแกล้งทำหน้าเศร้า
  "คือ..."  ฉันแกล้งอึกอักคนตรงหน้ามองสายตาฉัน นี่ฉันไม่ได้คิดไปเองใช่ว่าเขาเป็นห่วงฉันหน่ะ สายตาเขาดูหม่นๆ 
  "ไม่ผ่านหรอ" ทำไมเขาดึงดูอ่อนโยนจัง พี่เวที่เคยเอาแต่ใจขี้โวยวาย แต่วันนี้กลับดูอ่อนโยนใจดี
  "ใครบอกค่ะผ่านค่ะ" ฉันว่า แต่คนตรงหน้านี่สิพอรู้ว่าฉันแกล้งเท่านั้นแหละหน้าโหดกลับมาอีกแล้ว
  "พี่เพื่อนเล่นเธอหรอ ตะวัน" ทำไมต้องดุด้วยล่ะ
  "ขอโทษค่ะ ตะวันก็แค่อยากแกล้งนิดหน่อย" ฉันว่า แต่ก็ต้องตกใจเพราะอยู่ๆคนตรงหน้าก็ดึงฉันเข้าไปกอด O///O ทำไม  ทำไมถึง กอดฉันล่ะ
  "ช่างเถอะเสร็จแล้วไปไหนต่อรึเปล่า"  พี่เวว่าแล้วมองหน้าฉัน เอ่อ แต่ทำไมไม่ปล่อยฉันล่ะจะกอดเอวฉันไว้ทำไมเนีย พอฉันเงยหน้าขึ้น หน้าเราอยู่ใกล้กันมาก ยิ่งอีกคนตัวสูงอีก
  "เอ่อ คงไม่ไปไหนแล้วอ่ะค่ะ" ฉันว่าแล้วหลบหน้าพี่เว
  "นั้นไปอยู่กับพี่ที่บริษัทน่ะแล้วค่อยกลับพร้อมกัน" พีเวว่าแล้วจับมือฉันเดินไป
 
บริษัทXXX
  "สวัสดีค่ะวันนี้คุณเวลล์ออกไปไหนมาหรอค่ะ แล้วนั่นใครกันค่ะ" ผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าห้องพูดขึ้นเมื่อเจอฉันกับพี่เว
  "นี่ตะวัน น้องผมเองยังไงก็ถ้าไม่มีอะไรไม่ต้องเข้าไปน่ะครับ" พี่เวว่าแล้วพาฉันเข้ามานั่งในห้อง นี่ห้องทำงานหรอเนียทำไมใหญ่ขนาดนี้เนีย ใหญ่กว่าห้องนอนอีก
  "เอ่อ เมื่อกี้เลขาหรอค่ะ" ฉันถามขึ้น
  "อืมใช่ ตะวันนั่งรอพี่ไปก่อนล่ะกันน่ะ พี่ขอทำงาน 2ชั่วโมง ถ้าหิวเดินไปบอกคุณพิมเลขาพี่ได้น่ะ" พี่เวว่าแล้วอ่านเอกสารที่วางกองเต็มโต๊ะ
  "ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวตะวันนั่งรอดีกว่า" ฉันว่าแล้วเอาหนังสือที่อยู่ในกระเป๋ามาอ่าน ฉันชอบอ่านเกี่ยวกับหนังสือสอบสวนสนุกๆ
30นาทีผ่านไป
  รู้สึกหิวขึ้นมาแล้วสิ แต่ไม่อยากจะรบกวนคนอื่นเลยอ่ะ
  "เป็นไรไปตะวัน" เสียงพี่เวว่าแล้วมองฉัน ฉันเลยเงยหน้ามองหน้าพี่เว
  "เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"
 โครกกกก
 เสียงท้องร้องฉันทำไมมันน่าเกลียดแบบนี้เนีย T  T
  "ท้องร้องดังขนาดนั้น ดื่มอะไรก่อนไหม" พี่เวว่าแล้วมองหน้าฉัน
  "อย่างนั้นก็ได้ค่ะ" ฉันว่า
 ติ๊ด
  "คุณพิมครับ ช่วยพาตะวันไปดื่มกาแฟหน่อยน่ะครับ"
  'ค่ะ เชิญได้เลยค่ะ'  ติ๊ด พี่เวตัดสายทิ้งไป
  "ออกไปได้เลยคุณพิมรออยู่หน้าห้องแล้ว" พี่เวว่าแล้วอ่านเอกสารต่อ
  "ขอโทษด้วยน่ะค่ะที่รบกวน" ฉันว่าเมื่อออกมาแล้วเจอคุณพิมยืนรออยู่ แต่ทำไมท่าทางเธอเปลี่ยนไปล่ะ จากตอนแรกดูจะน่ารักดูใจดี ตอนนี้ดูหยิ่งๆใส่ซะงั้น
  "ค่ะ เชิญค่ะ"
 
ห้องชงกาแฟ
  "อยากดื่มกาแฟรสไหนค่ะ" คุณพิมว่าแล้วหยิบๆกาแฟแต่ล่ะซองที่ไม่เหมือนกัน
  "คือตะวันไม่ชอบกาแฟอะค่ะ มีเป็นโอวัลตินไหมค่ะ" ฉันถาม คุณพิมชำเรืองมองมาทางฉันแล้วก็เปิดตู้ข้างบนแล้วหยิบซองโอวัลตินออกมา
  "คุณตะวันเป็นน้องสาวของคุณเวลล์งั้นหรอค่ะ" คุณพิมว่าไปชงโอวัลตินไป
  "อ่อ ไม่ใช่หรอกค่ะ ฉันแค่เป็นคนดูแลกับพี่เวเท่านั้น" ฉันว่า
  "นั่นสิน่ะค่ะ คุณเวลล์เขามีน้องสาวแค่คนเดียว อีกอย่างถ้าคุณเป็นแฟนก็ไม่น่าจะใช่ เพราะคุณเวลล์ไม่ชอบคนแบบ....นี้หรอกค่ะ นี่ค่ะโอวัลติน ขอตัวน่ะค่ะ" ทำไมพูดน้ำเสียงแปลกๆ ตอนบอกว่าคนแบบนี้ทำไมต้องมองฉันด้วยล่ะ เหมือนดูถูกกันเลย อะไรของเขากันเนีย 
  ฉันมานั่งรอพี่เวที่ห้องทำงานต่อ ตอนเดินเข้ามาเห็นคุณพิมมองฉันแปลกๆ แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไรเลยเดินเข้าห้องมานั่งข้างใน เลยเอาโทรศัพท์ออกมาแชทกับเพื่อนๆ แล้วก็มีคนหนึ่งแชทมาหา ไม่รู้ว่ารู้ได้ไงว่าฉันเปลี่ยนเป็นไลน์นี้แล้ว ....