I don't car รักฉันคือ ผู้หญิง

    ณ สนามบิน
"หนูธารา เดินเร็วๆสิค่ะคุณลูกค่า ต้องให้คุณแม่อุ้มไหมค่ะ โตเป็นตัวมีเขาแล้วนะคะ" 
"เอ๊ะ!! คุณแม่ว่า ธาราเป็น ค ว า ย หรอค่ะ งอนคุณแม่ค่าแล่ววว "
"เอ๊ะ !! แม่ป่าวนะ แม่หมายถึง กวาง ค่ะ อิอิ"
"ชิ ไม่ต้องเลยยย " :(
ฉันกับคุณแม่สนทนากัน ระหว่างที่ต้องมารับตัวลูกสาวเพื่อนคุณแม่ที่มาจาก ญี่ปุ่น โดยที่คุณป้าบอกว่า อยากให้ลูกสาว หรือ รินดา มาเรียนที่นี้ โดยให้คุณแม่ของฉันเป็นคนดูแล ส่วนฉันอ่ะหรอ คุณแม่เลยให้ฉันดูแลอีกคน แต่เอ๊ะ !! แบบนี้คุณแม่ก็ทำร้ายฉันทางอ้อมอ่ะดิ่ รินดา ยิ่งชอบเหวี่ยงใส่อยุ่ด้วย ตายแน่ หรือคุณแม่ต้องการเอายัยบ๊องมาดันนิสัยฉันนะ โอ่วม่ายยยยย เอายัยบ๊องกลับไปได้ไหม!! 
"คุณน้าค่ะ" ^^
"อ้าวว หนูริน เหนื่อยไหมคะ ลงเครื่องมา"
"ไม่เท่าไหร่คะ เอ๊ะ นั้นใช่ น้องธารา ป่าวคะ คุณน้า"
"อ่อ ช่ายแย้วจ้าา ธารา เห็นพี่รินดาไหม ไหวส้ะสิ่"
"ม่ายยยเอ๊าาาาา แก่กว่าไม่กี่ ชม. ไม่ไหว้หลอก"
"ธารา ไม่ไหว้ใช่ไหม คะ ความ ลับ คืออะไรน๊าาา"
"ง้ะๆ ไหว้ก็ได้ สา หวาด ดี ค่าาาาาา"
"ดีมากค่าา เลิศมาก อิอิ"
"กลับบ้านเถอะค่ะคุณแม่หนูอยากนอนต่อแล้ว เครื่องบ้านี้ก็มาแต่เช้าเลย"
หลังจากนั้นฉันก็นั่งรถมากับรินดาพี่สาวที่แก่กว่าไม่กี่ ชม. โดยที่คุณแม่ให้คนขับรถไปส่งฉันกลับบ้านก่อน แล้วพารินดาไปเก็บของ ส่วนคุณแม่อ่ะหรอ ไปเที่ยวบ้านคุณอาต้อมต่อ เฮ้อ.. นี้วันแรกน่ะที่เจอรินดา ยังขู่ขนาดนี้ ถ้า พน. ฉันจะเหลือไรไหมอ่า