รุ่นพี่สุดเกรียนกับนายรุ่นน้องน่ารัก[markbam got7]

พี่มาร์คขับรถมาส่งผมที่หอก่อนจะเอารถเข้าไปจอดไว้ในโรงจอดรถของหอ พร้อมกับพาผมขึ้นไปส่ง
บนห้อง
"ถึงแล้วครับพี่มาร์ค กลับได้แล้ว"ผมพูดขึ้นเมื่อเดินมาถึงหน้าห้อง
"โห่ อุส่าห์มาส่งไม่เชิญพี่เข้าห้องหน่อยเหรอ"พี่มาร์คร้องโห่พร้อมกับทำท่างอแง
"ไม่เอา เอาไว้ผมจะเลี้ยงคืนวันหลังล่ะกัน"ผมตอบพร้อมกับไขประตูเข้าไปในห้องแล้วรีบปิดทันที แต่ก็ไม่ลืมที่จะรอดูพี่มาร์คเดินกลับห้อง ผมรู้สึกผิดจังเขาอุส่าห์ช่วยผม
"เดี๋ยว!พี่มาร์ค"ผมพูดก่อนจะเปิดประตูออก เพื่อให้พี่มาร์คมองเห็น
"หือ"พี่มาร์คทำท่างง "มีอะไรเหรอแบมแบม"
"เอา!ผมให้แล้วก็ขอบคูุณนะที่มาส่ง"ผมยื่นซองลูกกวาดสีหวานให้พี่มาร์คก่อนจะรีบปิดประตูหนี อย่าเข้าใจผิดนะ ผมแค่ไม่อยากรู้สึกผิดเพราะเท่านั้นเอง
ณ.ห้องแบมแบมตอนกลางคืน
"แบมไปนอนได้แล้วนะ"ยองแจพูดพร้อมกับทำท่าไล่ผมให้ไปนอนที่ห้องนอนของตนเอง ห้องนี้แยกออกเป็น6ห้องเล็กๆน่ะครับ3ห้องนอน1ห้องน้ำ1ห้องครัวและ1ห้องนั่งเล่น ซึ่งผมแชร์ค่าห้องกัน3คน
"อือ แป๊ปนะ"ผมตอบเบาๆตอนนี้กำลังแข่งเกมกับยูคยอมอยู่ ผมกำลังจะชนะครับเราเล่นเกมแข่งเต้นกัน
"ไอ้แบมขี้โกง"ยูคยอมโพลงขึ้นเมื่อมันสะดุดข้อเท้าตัวเองล้มทำให้มันแพ้ผม
"ขี้โกงไร แกล้มเองนะไอ้ยูค"ผมแย้งก่อนจะวิ่งเข้าห้องนอนไป ปล่อยให้ไอ้ยูคส่งสายตาเชือดเฉือนตามหลัง
Rrrrrr Rrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ผมเดินถือโทรศัพท์ออกมานอกระเบียง
"โยโบเซโย"
[โยโบเซโยครับ น้องแบม"เสียงคุ้นจากปลายสายทำให้ผมแปลกใจ
"พี่มาร์คเหรอ"ผมถามด้วยความสงสัย
[ถูกต้องนะครับ จำได้ด้วยว่าเสียงพี่ดีใจจัง]พี่มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ
"ก็ไม่ได้อยากจำหนิครับ แต่พี่ได้เบอร์ผมมาได้ไง"ผมถามขึ้นอีก
[ไอ้ยูคให้มาน่ะ]พี่มาร์คตอบ ผมอยากบีบคอไอ้ยูคจังไอ้เพื่อนไม่รักดี
"แล้วโทรมามัยอ่ะ มีอะไรจะใช้ผม"ผมถามแต่ไม่ได้มองไปทางเชื่อมของอีกอาคารของหอที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
[หันหน้ามาสิ]พี่มาร์คบอก ผมเลยหันหลังไปดูด้วยความสงสัย 
"พี่มาร์ค"ผมอุทานด้วยความตกใจเมื่อเห็นพี่มาร์คจากระเบียงฝั่งตรงข้าม พี่เขาอยู่ห้องตรงข้ามผมเหรอเพิ่งรู้นะเนี้ย
[เป็นไง ตกใจ แปลกใจมั้ยครับ]พี่มาร์คถามพร้อมกับยิ้มร่าส่งให้ผม พี่แกน่ารักเนอะ นัลร้ากกกก แต่คนอย่างกันต์พิมุกข์ไม่หวั่นไหวง่ายๆหรอกนะ ซะเมื่อไหร่ล่ะ
"ตกใจนิดหน่อยมั้ง พี่มีอะไรอ่ะ"ผมตอบก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะนั่งสีขาวหน้าระเบียงที่เอาไว้นั่งเล่นแล้วมองไปฝั่งไอ้พี่มาร์ค
[คิดถึงไง]พี่มาร์คพูดแล้วมองฝั่งผมกลับ
"ตลกตายล่ะมีอะไร"ผมทำหน้าดุๆไปให้คนที่เอาแต่ยิ้ม
[ลองฟังเพลงที่พี่ร้องทีสิ]พี่มาร์คพูดแล้วเข้าไปหยิบกีตาร์ในห้องออกมาแล้วนั่งลงที่เก้าอี้สีน้ำตาลหน้าห้อง แล้วเริ่มบรรเลงทำนองเพลงออกมา
เพลงMoonlight-got7 (ใส่เพลงให้แล้วนะครับเปิดฟังได้)
พอพี่มาร์คร้องจบก็หันมามองผมด้วยสายตาอ่อนโยน มันเป็นเพลงที่เพราะมากครับ ผมเคยฟังเพลงนี้มาก่อน แต่พอลองมองพี่มาร์คแล้วมันเพราะมากเลย
[เป็นไงแบม เพราะมั้ย]พี่มาร์คมองผมด้วยสายตาลุกวาว
"อือ เพราะครับเพราะมากเลย พี่เป็นดาราได้เลยนะ"ผมตอบอย่างจริงใจ"ว่าแต่พี่ร้องให้ผมฟังทำไมอ่ะ"
[ก็เพราะเพลงนี้มันสื่อถึงความรักที่พี่มีให้นายยังไงล่ะ แบมแบม]พี่มาร์คพูดพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน
"เอ๋!พี่ว่าอะไรนะ"ผมถามพี่มาร์คอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง พี่เขามาพูดอะไรแบบนี้เนี้ย
[ก็พี่บอกว่าพี่ชอบเราไง หืม แค่นี้ก็ต้องให้ทวนเนอะ]พี่มาร์คตอบ
"โกหก พี่พูดเล่นใช่มั้ย"ผมพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง หน้าเริ่มร้อนขึ้นทีละนิดจนเป็นสีแดงแล้วเนี้ยไอ้พี่บ้า
[พี่พูดจริงนะไม่ได้โกหก แบมแบมครับ คบกับพี่ได้มั้ย]พี่มาร์คตอบพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างอ้อนๆ
"ผะ ผมก็ไม่ได้รังเกียจพี่นี่นา"ผมตอบตะกุกตะกัก ผมไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงแค่มันรู้สึกว่าใจเต้นรัวเร็วแปลกๆ ผมก็ชอบพี่มาร์คนะ
[แปลว่าตกลงสินะ ใช่มั้ย]
"ไม่รู้สิ คิดเองละกัน"ผมตอบก่อนจะรีบเดินเข้าห้องและตัดสายทิ้ง มันรู้สึกเขินๆจนทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี้ยไอ้พี่บ้า
ปิ๊ปๆๆ
เสียงข้อความเข้าทำให้ผมชะงักเล็กน้อย
\\ตกลงแล้วนะว่าจะเป็นแฟนกับพี่น่ะตัวเล็ก พรุ่งนี้พี่จะไปรับหน้าห้องนะครับ คุณแฟน
                                                                                                 mark.//
อั้ยยย ไอ้พี่บ้าเขินหมดแล้วนะ แค่ตกลงแค่นี้ทำไมมันถึงต้องตื่นเต้นด้วยอ่ะ
..................................................................................................................
ไม่สนุกรึเปล่าครับ ถ้าไม่สนุกอภัยให้ด้วยนะครับ หลังจากนี้เวลาจะผ่านไปไวมากยิ่งกว่าโกหกเพราะเราจะทำให้แบมๆโตขึ้นพอที่จะมีฉากncได้นะครับและเพื่อทำให้สนุกมากขึ้นถ้าไม่สนุกประการใดขออภัยมา ณ.ที่นี้