[yuri]เสียงแห่งรักปลุกผนึกปีกปีศาจ

    1)........(คิดไม่ออก-..-)

     ''มิอากะจังงงงงงงงง ตื่นเดี๋ยวนี้น้าาาาาาาา''เสียงของอานากิ เพื่อนสนิทฉันดังขึ้น ทำให้ฝันแสนสุข ของฉันหยุดลง

     ''อารายยยยยยยย ม่ายตื่นนนนนน'' ฉันพูดอย่างสลึมสลือก่อนจะฟุบลงเตียง แล้วเข้าสู่ฝันแสนสุขเหมือนเดิม

     ''ยัยนางฟ้าติ๊งต๊อง ตื่นได้แล้วน่ะ งั้นฉันไม่ออกไปซื้ออาหารส่วนสำหรับเธอละนะ เพราะว่าเธอหลับอยู่ รอกินมื้อกลางวันไปก็แล้วกัน'' พออานากิพูดอย่างนั้นฉันแทบหูตั้งเลยล่ะ 

     ''เดี๋ยวววววววว!'' ฉันพูดพลางบอกให้อานากิหยุด ก่อนที่อานากิจะบินไปซื้อข้าว(สำหรับอานากิ)'' อ้อลืมบอกไปมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ไรหรอกแต่ก็ควรรู้ไว้(สำคัญมากเลยต่างหากย่ะ)อธิบายเพิ่มเติม:เราสองคนเป็นนางฟ้า ฉันเป็นนางฟ้าจากโลกเลอาร์ เป็นนางฟ้าปีกขาว ส่วนอานากิจังเป็นนางฟ้าจากโลกฟราเซอร์ เป็นนางฟ้าปีกดำหรือง่ายๆก็คือ โลกเลอาร์เป็นโลกนางฟ้าแห่งปีกขาว ก็จะมีแต่นางฟ้าปีกขาว โลฟราเซอร์เป็นโลกนางฟ้าแห่งปีกดำนั่นเองงงงง(ไม่ได้เป็นแม่มดมารร้ายนะ) ขอจบการอธิบายเพิ่มเติม:

     ''ถ้าจะกินข้าวเช้าก็รีบๆไปอาบน้ำแต่งตัวซะ จะได้ไปซื้อข้าวกับฉัน''อานากิจังบอกมาเหมือนจะรู้ใจ

     ''ขี้เกียจอ่ะ'' ฉันพูด พลางทำหน้าบึ้งใส่อานากิจัง

     ''โอเค เอาเป็นว่าวันนี้เธอไม่กินข้าวเช้าละกัน''อานากิจังบอกกับฉัน

     ''ไปก็ได้ ใจร้ายอ่ะT^T'' ฉันพูดแล้วลุกจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปซื้อข้าวเช้ากับอานากิ

     ตอนนี้เราสองคนโบยบินอยู่บนท้องฟ้าของโลกไอร์ลาเทอร์ โดยที่มีเหล่านางฟ้า(รวมถึงผู้ชายด้วย) โบยบินกันเพล่นพล่านไปมา ตอนนี้เราสองคนลงมาอยู่ที่หน้าร้านขายอาหารสด อานากิจังเลือกซื้ออาหารสดมาเยอะเพื่อจะทำข้าวเช้าแล้วเหลืออีกส่วนไว้ทำข้าวเย็น ส่วนฉันน่ะเหรอ ก็คอยนั่งเฝ้าให้อานากิจังทำอาหารเช้าเสร็จน่ะสิ ฮิฮิ เมื่ออานากิจัง แม่บ้านของฉัน(ผิดๆ) ทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว(ช่างเป็นคนขยันไรเยี่ยงนี้)ฉันก็ถือช้อนไว้ในมือ ก่อนที่อานากิจังจะเอาอาหารเช้ามาวางไว้บนโต๊ะ ซึ่งอาหารเช้าวันนี้เป็นสเต๊กเนื้อหมูชั้นดี ฉันตักอาหารคำแรกเข้าปาก ก่อนจะเอ่ยว่า

     ''อานากิจังไปเรียนรู้สกิลทำอาหารมาจากไหนเหรอเนี่ย ทำเก่งจังเลย'' ฉันพูด พลางตักอาหารแสนอร่อยเข้าปากเป็นคำที่สอง อร่อยมากเลยล่ะอาหารเช้าที่อานากิจังทำ^ ^

กลางวัน

     ''มิอากะจังงงงงงง ตะกี๊ท่านลูเซอร์น่าบอกให้นางฟ้าทุกคนไปที่สวนสาธารณะล่ะ''อานากิจังบอกฉันด้วยท่าทางเหมือนเด็กที่ไม่ได้ออกไปไหนจะได้ออกไปข้างนอกยังไงอย่างงั้น

     ''ขี้เกียจอ่าาาา ม่ายปายด้ายม้ายยยยยยย'' ฉันพูพลางบิดขี้เกียจด้วยท่าทางที่ขี้เกียจสุดขีด(คนแต่งก็ขี้เกียจค่ะ-..-)

     ''ไม่ได้!! ยังไงมิอากะจังก็ต้องไป!'' อานากิจังพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาดแล้วทำหน้าโกรธใส่ฉัน

     ''โหดอีกแล้วอ่ะT^T ไปก็ได้- -''สุดท้ายฉันก็ต้องยอมไปจนได้T^T.

     เฮ้ออออ นั่งแต่งอยู่นานสองนาน เราเป็นคนที่แบบ พอแต่งต่อไม่ได้ก็จะบันทึกไว้ พอแต่งต่อได้ เราก็จะมากดแก้ไข 

     เราก็เป็นคนอย่างงี้แหละน้าาา ยังไงพรุ่งนี้ก็จะมาแต่งตอนสองนะคะ-3-